Υπάρχει ένας κόσμος που καταπίνει τα δολώματα της προπαγάνδας που το σύστημα και τα κοράκια στα δελτία των 8 μας σερβίρουν, τις ανοησίες ότι “φταίμε όλοι”.
Δεν είναι αυτός ο κόσμος μας.
Υπάρχει ένας κόσμος που πνίγεται, που ταλαντευόμενος ανάμεσα στην οργή και στην απόγνωση, ετοιμάζεται να αναζητήσει ξανά «ισχυρούς ηγέτες» και “εθνικούς σωτήρες”.
Δεν είναι αυτός ο κόσμος μας.
Υπάρχει ένας κόσμος – νεότερος αυτός – που ασφυκτιά στα εξοντωτικά μαθητικά ωράρια, στα πνιγηρά σχολεία, στον ατομικό ανταγωνισμό, την εργασιακή ανασφάλεια, στο no future, στην κάθε
είδους καταστολή και σιχτιρίζει αδιακρίτως, βγαίνοντας στο περιθώριο.
Δεν είναι αυτός ο κόσμος μας.
Υπάρχει ένας κόσμος που τρομαγμένος και ανασφαλής κλείνεται στο σπίτι, ξορκίζει την εγκληματικότητα, βγάζει υστερικές κραυγές για την παραβατικότητα των νέων, του φταίνε οι μετανάστες, υψώνει τείχη και διαχωριστικές, ζητάει κι άλλη αστυνομία.
Δεν είναι αυτός ο κόσμος μας.
Υπάρχει ένας κόσμος, άγρια οργισμένος, που σιχαίνεται την πολιτική και της γυρίζει την πλάτη.
Ούτε αυτός είναι ο κόσμος μας.
Ο δικός μας κόσμος
Ο δικός μας κόσμος είναι οργισμένος μαζί και αισιόδοξος.
Ο δικός μας κόσμος αντιπαραθέτει την κοινωνική αλληλεγγύη απέναντι στο ατομικό συμφέρον και στο “ο σώζων εαυτόν σωθείτω”.
Ο δικός μας κόσμος είναι ο κόσμος της δουλειάς και των ανέργων.
Είναι ο κόσμος της περιβαλλοντικής θωράκισης και της πολιτιστικής άνθισης, ο κόσμος της πολυπολιτισμικής πραγματικότητας και της υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών.
Ο δικός μας κόσμος δεν βλέπει σαν εχθρούς τα «απόβλητα» του σάπιου συστήματος. Υπερασπίζεται τους κοινωνικά αδύναμους, τους φυλακισμένους, τα πρεζάκια, την άγρια no future νεολαία, τους
«ξένους».
Ο δικός μας κόσμος σιχαίνεται την πολιτική ως επάγγελμα, περιφρονεί όσους την ασκούν αλλά δεν είναι διατεθειμένος να τους χαρίσει ελεύθερο το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης και της
κοινωνικής δράσης.
Ο δικός μας κόσμος δεν έχει αρχηγούς, φωτισμένες ηγεσίες, σοφά κόμματα. Έχει τον δρόμο, τη συλλογική δράση, την κινηματική μαχητικότητα, την ακηδεμόνευτη πρωτοβουλία.
Ο δικός μας κόσμος φαντάζει σε πολλούς μακρινός, ανέφικτος ίσως και ουτοπικός.
Δεν είναι έτσι.
Απόδειξη το ότι είμαστε εδώ.
Και στο φινάλε, είναι ο μόνος κόσμος για τον οποίο αξίζει να αγωνίζεται κανείς.
ROSSONERO ANAΡEΣ
