Τον δικό μας παγωτατζή που ανελλιπώς τροφοδοτούσε με παγωτό τη Φαρκαδόνα, σε γιορτές, πανηγύρια και Κυριακές τον λέγανε “Τζαμάρα”.
Έτσι τουλάχιστον θυμάμαι που τον φωνάζαμε. Μικρό όνομα δε θυμάμαι. Ίσως να έχει συγχωρεθεί. Για τη γενιά μου, ηλικίας από 50 έως 70 η εμφάνιση του παγωτατζη “Τζαμάρα” στο χωριό σηματοδοτούσε την έναρξη του καλοκαιριού στη Φαρκαδονα. Η μεγαλύτερη πατέντα του για να καλύψει όλα τα “οικονομικά στρώματα” ήταν, που έκοβε το “παγωτό ξυλάκι” στα τέσσερα, χρεώνοντας το κάθε τέταρτο παγωτού, ένα πενηνταρακι(δηλ. μισή δραχμή) και το μισό παγωτό μια δραχμή. Ευνοημένος ήταν αυτός που προλάβαινε το μισό παγωτό με το ξυλάκι… Όταν υπήρχε παγωτό στο χωνακι τα πράγματα δυσκολευαν κάπως, αλλά πάλι μας έδινε τη λύση με μισογεμάτο το “χωνακι”…!!!
Ηλίας Καραμάνος