Κλαίμε, ρίχνουμε προσωρινά αναθέματα και εκεί ξεθυμαίνει η έκφραση της ιερής μας αγανάκτησης.
Καμία απαίτηση από την κυβέρνηση και τους πολιτικούς σχηματισμούς να μπει το περιβάλλον στον πυρήνα των πολιτικοικονομικών σχεδιασμών με τρόπο σφαιρικό και διαφανή.
Kαμία συζήτηση για τους νόμους που συνεχώς ψηφίζονται και διαρκώς υποβαθμίζουν την περιβαλλοντική προστασία.
Kανένα ενδιαφέρον να αποκτήσουμε σαν κοινωνία και σαν άτομα περιβαλλοντική παιδεία, καμία διάθεση να πάμε στις κάλπες περιλαμβάνοντας το περιβάλλον στα κριτήρια ψήφου.
Μέχρι να συμβεί η επόμενη καταστροφή που πάλι θα ρίξουμε προσωρινά αναθέματα.
“Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!”
Αχιλλέας Πληθάρας
