Αναρωτιούνται οι Έλληνες την περίοδο της κρίσης ,δηλαδή όταν ήρθε η ώρα του ταμείου για τα λάθη που έκαναν τις τελευταίες δεκαετίες, γιατί ο τόπος μας δεν βγάζει ηγέτες σαν τον Πούτιν η τον Ερντογκάν ;
Είναι σύνηθες βέβαια το φαινόμενο ενός λαού ,όταν αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του και δεν έχει καμία διάθεση να αλλάξει, να θέλει να αλλάξουν οι πολιτικοί του η να τον σώσουν αυτόκλητοι σωτήρες.
Λησμονούν βέβαια, ότι οι άνω ηγέτες είναι δημοκρατικά εκλεγμένοι και όχι προϊόντα συναλλαγής ενός άθλιου πολιτικού συστήματος, που μετέχουν πολίτες και πολιτικοί .
Δεν τους εξέλεξαν ρουσφετολογικά διορισμένοι στο Δημόσιο και λαμόγια επιχειρηματίες, ενώ ουδέποτε υπήρξαν βέβαια προϊόντα κομματικών σωλήνων.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα τον νοσηρό μικρόκοσμο των Τρικάλων .
Παρά την οικονομική παρακμή, την μετανάστευση των νέων και την υπέρογκη ανεργία που βιώνει η τοπική κοινωνία ,απόρροια των πολιτικών επιλογών που έκανε σ`όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης .
Ηδονίζεται σήμερα να ασχολείται, με το αν θα μπει στο ψηφοδέλτιο η αν θα κατέβει για Δήμαρχος, ο τάδε φελλός η ο άλλος γραφικός. Αν έχει σχέδιο και πιο είναι αυτό για τον τόπο, κανέναν δεν ενδιαφέρει.
Αν διαθέτει αξιόπιστη πρόταση για την περιοχή, ουδόλως απασχολεί το εκλογικό σώμα .
Φτιάχνεται τούτος ο λαός ,να ακούει εξαγγελίες για μεγαλόπνοα έργα spa στο Ρίζωμα ,προπονητικά κέντρα στο Βροντερό και 5G συνδέσεις (λες και είδαμε τα προηγούμενα G) ,ενώ την ίδια ώρα σκοτώνεται σε δρόμους τριτοκοσμικούς και επικίνδυνους, σαν τον Τρίκαλα – Άρτα η τον Καλαμπάκα – Παναγία και Γρεβενά.
Κανένα τοπικό ΜΜΕ και υποψήφιος πολιτικάντης, δεν πρόκειται να ασχοληθεί με σοβαρά έργα υποδομής στην περιοχή, αν δεν φέρνουν ψήφους .
Όλα έχουν θυσιαστεί στο βωμό της ψηφοθηρίας και η παρακμή οκτώ χρόνια μετά την καταστροφή, συνεχίζεται .
Πόσο τελικά προφητικά ακούγονται τα λόγια του αειμνήστου Τάκη Λαμπρία, όταν μου έλεγε πολλά χρόνια πριν : Ο σταυρός(στο ψηφοδέλτιο) θα σταυρώσει μια μέρα την Ελλάδα νεαρέ μου…
ΔΕΞΙΟΣ ΨΑΛΤΗΣ
