Zωή Χατζηθωμά
Ξυπνάω το πρωί, κάνω μηχανικές κινήσεις, ενώ έχω στο μυαλό μου όσα έχω να κάνω σήμερα, υποχρεώσεις, λογαριασμούς…Ανοίγω το ραδιόφωνο και ακούω τον ΓΑΠ να εκφράζει απόψεις για την κατάσταση στη χώρα.
Αλλάζω σταθμό και ακούω τον Κυριάκο μας να λέει πως δεν πρέπει να γυρίζουμε στα παλιά λέει, να κοιτάζουμε μόνο μπροστά λέει και υπόσχεται μαγικές λύσεις λέει…Λέω, λες, λέει, ανοιγοκλείνω τα μάτια μου…Όχι, δεν μπορεί, θα ονειρεύομαι!
Σαν τώρα βλέπω μια μοβ γραβάτα στο Καστελόριζο να μας ανακοινώνει την ένταξη μας στο ΔΝΤ. Ακόμη και το χρώμα της γραβάτας μας προετοίμαζε για το βαρύ πένθος που θα βιώναμε όλοι μαζί…Όλοι μαζί; Όχι βέβαια. Τα δικά μας παιδιά στερήθηκαν τη θέρμανση, την τροφή, τα ρούχα, τις θάλασσές μας, τις σπουδές…Τα παιδιά μας εφτά χρόνια τώρα μεγάλωσαν με τον βλοσυρό μπαμπούλα Σόιμπλε και εκείνον τον παλικαρά με τις μπούκλες Ντάισελμπλουμ και την παρέα τους.
Τα παιδιά μας κοιμούνταν τις νύχτες με νανουρίσματα που πάντα είχαν μέσα οικονομικούς όρους και περνούσαν τις γιορτές με τα ”αχ και βαχ” των απολυμένων γονιών, που πάσχιζαν τα τα βγάλουν πέρα.
Οι παππούδες μας έζησαν με ντροπιαστικές συντάξεις πείνας και συνήθισαν να λένε ευχαριστώ για τα ψίχουλα που τους έδιναν. Το χειρότερο όμως είναι πως αρχίσαμε όλοι να συνηθίζουμε τις συντονισμένες καρπαζιές, όπως ο Βέγγος στις ταινίες.
Τελικά λεφτά δεν υπήρχαν, ή καλύτερα υπήρχαν για λίγους. Να σου έρχεται τρέλα από τον πόνο γύρω σου και στο καπάκι να σου έρχεται σαν γαμπρός με το ακριβό κοστουμάκι ο Κυριάκος και να σου λέει πως θα μας σώσει! Γιατί, Κυριάκο μας, δεν μας σώσατε μαζί με την παρέα σας, όταν είχατε την ευκαιρία; Καταστρέψατε μια ολόκληρη χώρα, σας ένοιαξε μόνο το τομάρι σας, βλέμμα δε ρίξατε στο παιδί που παγώνει στο σχολείο και στον γέρο πατέρα μας.
Διώξατε τους άνεργους νέους στο εξωτερικό και τους κάνατε να σιχαθούν την πολιτική και το διαβρωμένο πολιτικό σύστημα, που δεν μπόρεσαν να αντιπαλέψουν.
Είδαμε τα καλύτερα μυαλά να φεύγουν από την Ελλάδα και τα χειρότερα να μεταπηδούν από τις τηλεπωλήσεις σε υπουργικούς θώκους και με σύμμαχό τους τα κανάλια να έχουν στήσει μια τέλεια μηχανή γκεμπελικής προπαγάνδας. Εξαθλιώσατε ένα περήφανο λαό και τώρα θα τον σώσετε; Για πείτε μας, τι θα κάνατε αν ήσασταν ακόμη στην εξουσία;
Θα εμποδίζατε τις προσφυγικές ροές; Θα μοιράζατε μαζικά θέσεις εργασίας; Ή θα πείθατε τον θείο Σόιμπλε ότι είμαστε βασανισμένοι και θα μας έπαιρνε στην αγκαλιά του με στοργή;
Η υπομονή μας τελείωσε, όπως και οι ευκαιρίες σας: παίξατε μαζί μας, αλλά είστε οι μεγάλοι χαμένοι. Η οργή ξεχείλισε. Για πανικό και τρομοκρατία είστε καλοί, από επαφή με τα προβλήματα και την κοινωνία δεν το ‘χετε.
Εσείς που αγαπήσατε τη διαπλοκή όσο κανείς άλλος, αν δεν προερχόσασταν από τζάκια, δε θα μπορούσατε ούτε χοίρους να βόσκετε στα λιβάδια.
Όσες ανακυκλώσεις και αν κάνετε, παραμένετε στη συνείδησή μας μια αρρώστια, που μπορεί να επιβιώσαμε, μα κανείς από μας δεν ξεχνάει τι περάσαμε και κυρίως ποιος μας την προκάλεσε.
Όχι ότι τώρα έχει κάποιος το μαγικό ραβδάκι που θα μας λυτρώσει, αλλά τουλάχιστον κανείς δεν έχει απλώσει το χέρι του στα δημόσια χρήματα. Θα δούμε, θα δώσουμε χρόνο και μετά θα κρίνουμε, γιατί όλοι κρίνονται.
Τώρα είναι το μεγάλο στοίχημα όσων κυβερνούν, μόνο που πρέπει να κάνουν γρήγορα και ξεπερνώντας τον εαυτό τους να γίνουν κατοστάρηδες και μαραθωνοδρόμοι μαζί, μια και τους έλαχε το φορτίο με όλα τα κρίματα από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Τώρα εδραιώνεται ένα νέο ρεύμα πολιτικής σκέψης και δράσης, που ξεπερνά τις παθογένειες και δίνει ώθηση και δυναμική, για να βρεθούν γιατροί μια κοινωνίας που νοσεί. Είναι δύσκολο, είναι όμως πρόκληση που ερεθίζει αυτή η ανηφόρα!…Εξάλλου μετά από τις πιο δύσκολες ανηφόρες βλέπεις την υπέροχη θέα!
Σήμερα βοήθησα μια κυρία στην τράπεζα να συμπληρώσει κάποια αίτηση, με ευχαρίστησε με τα μάτια και της χαμογέλασα. Βγαίνοντας είδα το κορίτσι στη γειτονιά μετά από πολλούς μήνες που παλεύει στα νοσοκομεία, να έχει βγάλει μαύρα σγουρά μαλλιά…Ανακούφιση!…
Σκεπάζω το παιδί μου που κοιμάται και ακούω την ανάσα του…Βγαίνω στη βεράντα, μοσχοβολά ο βασιλικός που αγόρασα από έναν πλανόδιο. Έχουμε λόγους, έχουμε τρόπους, η ζωή είναι όμορφη, όπως και η πατρίδα μας… Μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, τώρα ξέρουμε!
