Μαζί με τις καλύτερες ευχές μου για την καινούργια σχολική χρονιά που αρχίζει σήμερα, μιας που βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, επαναφέρω ένα απόσπασμα με κάποια ερωτήματα που είχα θέσει στις 23 Μαΐου, απευθυνόμενος στους ανθρώπους της κυβερνητικής πλειοψηφίας, στο κείμενο με τίτλο
“ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΠΟ ΑΜΕΛΕΙΑ Ή ΑΠΟ ΠΡΟΘΕΣΗ ;”
που είχε δημοσιευτεί στα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι θα απαντήσουν τώρα, ενώ δεν απάντησαν τότε, αλλά θα χαρώ πολύ αν με διαψεύσουν και μπορέσουμε να μιλήσουμε… κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Υπάρχει μία απλή αλήθεια: όσα μαθήματα και γνωστικά αντικείμενα δεν εξετάζονται, είναι σαν να μην διδάσκονται. Όσοι ζούμε στον χώρο της εκπαίδευσης, το ξέρουμε πολύ καλά και οι υπόλοιποι μπορούν να το κρίνουν από τη δικιά τους μαθητική εμπειρία. Αυτό το απλό και αυτονόητο, αυτοί που αποτελούν την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ή δεν το ξέρουν ή κάνουν τάχα δεν το ξέρουν, επειδή έχουν πρόθεση και δεν θέλουν να την ομολογήσουν.
Με το πρόσχημα ότι είναι δήθεν αριστεροί και προοδευτικοί, υπηρετούν τον σκοταδισμό και την αγραμματοσύνη… ακουσίως ή εκουσίως, αυτοί ξέρουν. Μικρός είναι ο κόσμος μας, τους προσκαλώ και τους προκαλώ να απαντήσουν σε κάποια ερωτήματα.
1. Χαρίζοντας “διά νόμου” το 1/3 τουλάχιστον της διδακτέας ύλης σε κάθε εξέταση, ποιο ακριβώς κέρδος νομίζουν ότι θα έχουν τα παιδιά ;
2. Προάγοντας με το… ζόρι τους μαθητές, νομίζουν ότι προσφέρουν σε αυτούς ή στην εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων ;
3. Γνωρίζουν ότι τα κενά γνώσης στα βασικά αντικείμενα λειτουργούν ως τροχοπέδη στην εκπαιδευτική διαδικασία και δεν βοηθάνε ούτε τους μαθητές, ούτε τους εκπαιδευτικούς ;
4. Ξέρουν ότι βρισκόμαστε στο 2015 και ότι οι πληροφορίες μπορούν να φτάνουν στον καθένα μας, χωρίς να πάει στο σχολείο… οπότε, ο ρόλος του σχολείου πρέπει να είναι η επεξεργασία και η αξιοποίηση των πληροφοριών, όχι η απλή αναπαραγωγή τους ;
5. Γιατί υποβαθμίζουν συνεχώς και συστηματικά τα μαθήματα (Πρακτική Αριθμητική, Θεωρητική Γεωμετρία, Φυσική κλπ) που μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της σκέψης των παιδιών, καθώς συνήθως απαιτούν μία σειρά συλλογισμών ;
6. Ξέρουν ότι το δύσκολο για κάθε δάσκαλο, όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, είναι πώς θα μάθει στα παιδιά να σκέφτονται και όχι πώς θα αναμασούν τα ίδια και τα ίδια ;
7. Έχουν επίγνωση των συνεπειών που θα έχουν οι αλλαγές τις οποίες προωθούν στη λειτουργία των σχολικών μονάδων και στο επίπεδο κατάρτισης των μαθητών ;
8. Γνωρίζουν ότι κάθε φορά που καταργείται κάποια σοβαρή εξεταστική διαδικασία (εισαγωγικές εξετάσεις στο Λύκειο, πανελλήνιες εξετάσεις Β’ Λυκείου, Τράπεζα Θεμάτων κλπ) πέφτει αμέσως και κατακόρυφα το ενδιαφέρον των μαθητών για τα μαθήματά τους ;
