"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

16.6 C
Trikala

Δυστυχώς συμβαίνουν εν Τρικάλοις

lafarm

Σχετικά άρθρα

Ημέρα μνήμης για το Πολυτεχνείο η σημερινή και τα παιδιά μεγάλου Δημοτικού σχολείου στα Τρίκαλα έχουν ετοιμάσει την καθιερωμένη γιορτή.

Με συγκίνηση και σεβασμό θυμούνται όσους αγωνίστηκαν και έγιναν οι αφανείς ήρωες για την πατρίδα, την Ελευθερία, τη Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη.

Οι δάσκαλοι τα καμαρώνουν, είναι η γενιά που θα αλλάξει τον κόσμο και θα δώσει ελπίδες ότι οι καλύτερες μέρες δεν αργούν! 

Ένας δάσκαλος πήρε τον λόγο. Όλοι τον παρακολουθούν σιωπηλά, ενώ εικόνες με τα γεγονότα της φρίκης του Πολυτεχνείου περνούν από μια οθόνη.

Με ύφος, λοιπόν, και στόμφο, αλλά και με τρεμάμενα λόγια ξεκίνησε με τα ονόματά των χουντικών: Ότι ήταν όλοι τους ανώτατοι αξιωματικοί, ότι πήραν την εξουσία μετά από εκλογές και ότι τη νύχτα του Πολυτεχνείου η νεολαία ηττήθηκε!!!

Η διευθύντρια του σχολείου λες και τη τη χτύπησε το ίδιο ρεύμα που χτύπησε τους περισσότερους από μας, του είπε αρχικά ευγενικά, όσο πιο ευγενικά μπορούσε, να καθίσει κάτω και ότι στο πρόγραμμα της γιορτής δεν υπήρχε φέτος ομιλία κανενός εκπαιδευτικού, η γιορτή ανήκει στα παιδιά.

Εκείνος συνέχισε απτόητος, χωρίς να δώσει σημασία, αποστρέφοντας το βλέμμα.

Τότε και εκείνη ύψωσε τον τόνο της και του αφαίρεσε τον λόγο, ενώ εξηγούσε στα παιδιά πως η ιστορία δεν παραγράφεται, τα γεγονότα δεν αλλάζουν και ότι το αίμα των νεκρών μας βαραίνει όλους μας.

Το κυριότερο όμως ότι η νύχτα εκείνη ήταν νύχτα νίκης των νέων!
Ακολουθεί ο κατάλογος των νεκρών από δύο μαθήτριες. Τα λόγια βγαίνουν με δυσκολία από τα στόματα των παιδιών.

Τα δάκρυα εύκολα από τα δικά μας μάτια.

Ένας κόμπος στον λαιμό μας πνίγει. Μεταξύ των νεκρών και ένα πεντάχρονο παιδάκι, που σε μια γωνία κρατώντας το χέρι της μάνας του, χτυπήθηκε από αδέσποτη σφαίρα στο κεφάλι του….Μετραω τα δάκρυα των δικών τους ανθρώπων, μετραω πληγές. Μετραω “όλους εμάς”, μετραω και ” τους άλλους”.

Κάπου χάνω το λογαριασμό, αλλά στο τέλος ξέρω τι κάνω, κι ας φαίνεται ότι δεν έχω ιδέα!

Το τραγικό είναι πως το μέρος του ”εκπαιδευτικού” πήραν (ευτυχώς ελάχιστοι) από τους γονείς. Το σημερινό επεισόδιο ήταν μόνο μια αφορμή.

Όλα ξεκίνησαν όταν η Διευθύντρια πριν λίγο καιρό δέχτηκε στο σχολείο κάποια παιδάκια από τη Συρία. Πριν λίγο μάλιστα έμαθα ότι η δασκάλα αυτή απειλείται από φασίστες και νοσταλγούς των ναζί!

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα, όπως τραγούδησαν σήμερα τα παιδάκια στη χορωδία, και ο κόσμος αλλάζει, έστω και με μικρά βήματα!

Ώρα για περισυλλογή και απολογισμό, έστω και ετεροχρονισμένα. Σεβασμός στο αίμα που χύθηκε για τη Δημοκρατία, την παιδεία και το δικαίωμα στην εργασία.

Χαμηλωμένα βλέμματα και ενός λεπτού σιγή για όλους μαζί και τον καθέναν τους χωριστά. Έμφαση στην επικαιρότητα του αγώνα εκείνου, αλλά και σιγή λόγω πένθους… Είναι πια αργά, για να ζητήσουμε συγνώμη.

Μη σταματάς, κυρά δασκάλα, είμαστε μαζί σου! Σε χειροκροτοτήσαμε σήμερα και κλίνουμε το κεφάλι μας με σεβασμό!

Και να είσαι σίγουρη ότι τη Δευτέρα το πρωί η μικρή Φατιμά από τη Συρία θα φοβάται λιγότερο στην αυλή του σχολείου.

Και κάπου εκεί ψηλά σήμερα εκείνο το νεκρό στρουμπουλό πεντάχρονο του Πολυτεχνείου θα χαμογελάει και μαζί του θα χαμογελάει όλο το σύμπαν!

 

Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Οι αριστεροί γιορτάζουν την αποκατάσταση της μισητής αστικής δημοκρατίας την οποία πολέμησαν με το ιδιο τους το αίμα στον Εμφύλιο. Οξύμωρο.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης