Να περιφέρεσαι στους δρόμους της πόλης και χαζεύεις τους περαστικούς στη λιακάδα….Να γελάς με ένα αστείο που σου λέει μια φίλη και να βοηθάς ένα πιτσιρίκι να ανέβει στην κούνια. Στάση σε ένα παγκάκι, επειδή κουράστηκες. Και να λες τα πιο χαζά πράγματα στον κόσμο, αλλά να ξέρεις ότι οι φίλοι σε αγαπάνε ό,τι και να πεις.
Ένα ζευγαράκι δίπλα σου δίνει φιλιά και υποσχέσεις. Και χαμογελάς, ενώ σκέφτεσαι:” λες να;…” Και τους κλείνεις το μάτι με νόημα… Κάνεις γρήγορα, δεν έχεις χρόνο, είναι και τα δώρα για τους αγαπημένους σου. Δεν είναι σπουδαία, γιατί δεν έχεις λεφτά, αλλά έχουν ψυχή και την αγάπη όλου του κόσμου! Τριγυρνάς άσκοπα στα στενά της πόλης, μα έχεις σκοπό..τη ζωή και την αγάπη! Μεγάλο ευχαριστώ και αγκαλιά σε κείνους που μου βγάζουν όλη την ανθρωπιά από μέσα μου και μου μαθαίνουν τι είναι τελικά ζωή!
Ζωή Χατζηθωμά
