Με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου πραγματοποιήθηκε την
Τετάρτη 23 Μάρτη ,πολιτική εκδήλωση των Τομεακών Οργανώσεων του ΚΚΕ στα Τρίκαλαγια τη συμβολή του ΚΚΕ στη χειραφέτηση της γυναίκας, τη θέση της γυναίκας σήμερα.
Η συγκεκριμένη εκδήλωση , που έγινε στο ξενοδοχείο « Πανελλήνιον» ήταν ενταγμένη σε μια σειρά εκδηλώσεων του ΚΚΕ στο νομό των Τρικάλων αλλά και πανελλαδικά μπροστά στην πορεία συμπλήρωση των 100 χρόνων ζωής και δράσης του Κομμουνιστικού Κόμματος αλλά και με αφορμή την 8η Μάρτη, την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, που συμπληρώθηκε πριν λίγες μέρες και καθιερώθηκε προς τιμήν των εργατριών των υφαντουργείων και των ραφτάδικων της Νέας Υόρκης, των οποίων η κινητοποίηση πνίγηκε στο αίμα από τις αστυνομικές δυνάμεις πριν από 159 χρόνια.
Μέσα από την εκδήλωση δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσουμε με τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.Η εκδήλωση προκάλεσε το ενδιαφέρον όσων βρέθηκαν σ αυτή και πλούτισαν τη συζήτηση με τους προβληματισμούς τους. Ιδιαίτερό ενδιαφέρον έδειξαν οι νέες εργαζόμενες γυναίκες καθώς, όπως αναφέρθηκε και από την ομιλήτρια Καπέτη Γεωργία , μέλος της Τομεακής Επιτροπής Τρικάλων του ΚΚΕ, « οι νέες γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας- έρχονται αντιμέτωπές με μια σειρά αστικές και μικροαστικές θεωρίες περί πατριαρχικής κοινωνίας ή περί κοινωνικού φύλου. Οι θεωρίες αυτές δεν αναγνωρίζουν το βιολογικό, φυλετικό διαχωρισμό σε άντρες και γυναίκες ως αντικειμενικό γεγονός και στήνουν την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. Εστιάζουν βασικά στο ζήτημα της αυτοδιάθεσης του σώματος, ότι είσαι ελεύθερη να επιλέξεις, μπορείς να κάνεις το σώμα σου ό,τι θες. Παρουσιάζονται ως κάτι ριζοσπαστικό, καινούργιο, πρωτοποριακό. Αποπροσανατολίζουν από το ποιος είναι ο κύριος αντίπαλος, άρα και το προς τα πού πρέπει να στραφεί η πάλη. Οδηγούν τις νέες γυναίκες στη μοιρολατρία, την απογοήτευση, την « ατομική λύση».
Ακολούθησε ομιλία από τη Μαρία Γαβαλά, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, η οποία αναφερόμενη σε πλήθος ερωτήσεων που έγιναν, μεταξύ άλλων είπε :«Η συζήτηση γίνεται με βάση την εξειδίκευση της πολιτικής του Κόμματος μας στις γυναίκες που βασίζεται στο γεγονός ότι δεν βιώνουν όλες οι γυναίκες με τον ίδιο τρόπο αυτό που λέμε «γυναικείο ζήτημα», όπως το χαρακτήρισαν οι θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας μας, ο Μαρξ και ο Ενγκελς.Δηλαδή το σύνολο όλων των ειδών των διακρίσεων σε βάρος της γυναίκας (οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών διακρίσεων), που διαμορφώθηκαν μέσα στις χιλιετίες της κοινωνικής εξέλιξης. Αυτό το σύνολο των διακρίσεων είχε μία αιτία. Και η αιτία ήταν ο χωρισμός της κοινωνίας σε τάξεις, με διαφορετικά συμφέροντα, που έγινε γιατί στην πορεία της κοινωνικής εξέλιξης δόθηκε η δυνατότητα σε μια μερίδα της κοινωνίας να αποκτήσει ιδιοκτησία, να αποκτήσει κατοχή πάνω στα μέσα παραγωγής και να υποτάξει το υπόλοιπο τμήμα της κοινωνίας».
Επίσης η ομιλήτρια τόνισε : « Το ΚΚΕ παλεύει για την ανάδειξη των πραγματικών αιτίων της γυναικείας ανισοτιμίας και την ένταξη όλο και περισσότερων γυναικών στον αγώνα,σε όλη τη διάρκεια της σχεδόν εκατοντάχρονης πορείας του και φυσικά σήμερα που η σύγχρονη πολιτική του κεφαλαίου εντείνει την επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, με μεγαλύτερα θύματα τις γυναίκες και τη νεολαία. Θέτει ως καθήκον του στο σήμερα την ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην πάλη, σε σύγκρουση με το σύστημα που γεννά τη γυναικεία ανισοτιμία, τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους. Το ΚΚΕ συνεχίζει να δρα ακούραστα, με ανιδιοτέλεια, για τα συμφέροντα, το δίκιο του εργαζόμενου λαού.»
Η ομιλήτρια κατέληξε « Να σκεφτούμε τελικά πως χωρίς αγώνα δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Γιατί μόνο με την οργάνωση των αντρών και των γυναικών, με συγκεκριμένο άξονα πάλης, με συγκεκριμένο σχέδιο πάλης, μέσα από τα σωματεία που πραγματικά παλεύουν, στέκονται στο πλευρό του εργαζόμενου, μέσα από το ΠΑΜΕ, οι γυναίκες, μέσα από τους συλλόγους της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, μπορούν να διεκδικήσουν ζητήματα και να βάλουν και το πρόβλημα της γυναικείας ισοτιμίας και χειραφέτησης στο επίκεντρο της πάλης. Γιατί στο εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε- στον καπιταλισμό-η μειονεκτική θέση της πλειονότητας των γυναικών στον κοινωνικό και οικογενειακό καταμερισμό παραμένει. Μορφή αλλάζει η γυναικεία ανισοτιμία. Όχι περιεχόμενο. Μόνο όταν το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα θα ανατραπεί και μπουν οι βάσεις του σοσιαλισμού –κομμουνισμού, θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί η αληθινή απελευθέρωση της γυναίκας.»
