Της Ζέφης Νικολάου :
Αιώνες τώρα οι Έλληνες εμπιστεύονται την παρουσία του Χριστού στη ζωή τους, τόσο σε χαρές όσο και σε λύπες. Ιδιαίτερα μάλιστα σε περιόδους μεγάλων κινδύνων η πίστη στον Θεό εκφράζεται ακόμη εντονότερα σε συλλογικό επίπεδο.
Οι αγώνες για ελευθερία σε κάθε διάσταση του ανθρώπινου βίου συνδυάζονται και ταυτίζονται με την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται και την πιστεύει κάθε χριστιανός. Η θρησκευτική πίστη ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό αγαθός αλλά και ελεύθερος να επιλέγει το ωφέλιμο ή το βλαβερό κάνει τους Έλληνες να προσδοκούν τη βοήθειά Του όταν το κίνητρο των αγώνων τους είναι απελευθερωτικό και τείνει στη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, ως πλασμάτων του Θεού με ιδιαίτερη αξία.
Η προσπάθεια των Ελλήνων, που ξεκίνησε το 1821 για να ελευθερωθούν από τους Τούρκους κατακτητές των εδαφών τους, όπου ζούσαν οι Έλληνες για χιλιετίες, συνδυάστηκε με την επιθυμία τους να μπορούν να εκφράζουν ελεύθερα την θρησκευτική τους πίστη στον Χριστό, που για αιώνες είχε καταπιεστεί ή απαγορευτεί από τους αλλόθρησκους κατακτητές.
Γι’ αυτό κάθε 25η Μαρτίου γιορτάζουμε ταυτόχρονα τόσο την αρχή της πολιτικής μας απελευθέρωσης το 1821, που οδήγησε στην ίδρυση του νεότερου ελληνικού κράτους μας όσο και την απελευθέρωση της έκφρασης της θρησκευτικής μας συνείδησης.
Η πίστη στη Θεοτόκο, ως γέφυρα ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους, μας οδηγεί την ημέρα αυτή κάθε χρόνο να βιώνουμε το μήνυμα του Ευαγγελισμού, να νιώθουμε στην ψυχή μας τη σωτήρια είδηση της ενσάρκωσης του Θεού για την απαλλαγή μας από τον θάνατο και ταυτόχρονα να γιορτάζουμε τη σωτηρία μας από κάθε κίνδυνο και υποδούλωση χάρη στις πρεσβείες της Παναγίας μας στον Θεό, από τον οποίο τιμήθηκε με την τόσο ιδιαίτερη χάρη να τον φέρει στον κόσμο.
Το προοίμιο του Ακάθιστου Ύμνου «Τη Υπερμάχω», που ψάλλουμε την ημέρα της εθνικής μας επετείου, συντέθηκε για να δοξολογήσει την Παναγία για τη συμμετοχή της στον ερχομό του Χριστού και τη δική μας σωτηρία. Όσοι πιστεύουν στη μεσολάβησή της στο Θεό για χάρη τους και θέλουν να αναφερθούν στο θαύμα της σωτηρίας τους από κάποιον κίνδυνο ψάλλουν τους στίχους αυτούς και αγαλλιάζουν. Αισθάνονται την παρουσία της Παναγίας στη ζωή τους και παίρνουν δύναμη από τη δύναμή της.
Η Νύμφη η ανύμφευτη, που κυοφόρησε τον ίδιο τον Θεό στα σπλάχνα της, εμψυχώνει κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται να ξεπεράσει τις δυσκολίες της ζωής. Σαν στρατηγός οδηγεί στη νίκη των κινδύνων εκείνους που την εμπιστεύονται εξαιτίας της θείας χάρης, που έλαβε κατά τον Ευαγγελισμό.
Οι Έλληνες, κάθε φορά που αναγκάστηκαν να πολεμήσουν για την ελευθερία τους, πάντα τη Θεοτόκο κρατούσαν στην ψυχή τους ως οδηγό κι ελπίδα για τη νίκη. Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή που γράφτηκε ο Ακάθιστος Ύμνος, αιώνες τώρα, οι πιστοί τον ψάλλουν όρθιοι για να δοξάσουν την μητέρα του Χριστού για τη βοήθειά της.
Έχοντας στο νου και την καρδιά μας τους στίχους αυτού του υπέροχου θεομητορικού ύμνου προς την υπέρμαχο Στρατηγό ας δείχνουμε πάντοτε εμπιστοσύνη στην παρουσία και ανταπόκρισή της τόσο στους αγώνες μας που προηγήθηκαν, της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, όσο και για την προσωπική και συλλογική μας λύτρωση από τους σημερινούς κινδύνους, που ταλαιπωρούν τον καθένα προσωπικά και όλους μαζί.
Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε•
ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοί•
Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ζέφη Νικολάου
Καθηγήτρια Θεολόγος
Πολιτευτής ΝΔ
