Επιστολή αναγνώστη
“Για μας ο κ. Λιούπης δεν ήταν Δ/ντης, ήταν πατέρας”.
Είναι τα λόγια μιας εργαζόμενης στο Αχιλλοπούλειο νοσοκομείο του Βόλου, που πραγματικά δείχνουν την εικόνα “εκ των έσω”.
Πρόσφατα, σε μια περιπέτεια της υγείας μου, χρειάστηκε να νοσηλευτώ και να χειρουργηθώ στο νοσοκομείο του Βολου, τις ήμερες μάλιστα που όλες οι κάμερες ήταν εκεί για την γνωστή “30 ημερη αδεια” .
Δυστυχως, στην μεχρι τωρα ζωη μου, ετυχε να επισκεφτώ πολλά νοσοκομεία ( μεγαλα και μικρα) θεωρώντας πάντα ότι οι μεγάλες μονάδες παρέχουν ασφάλεια και σιγουριά ενω τα “μικρά’ περιφερειακά ήταν απλα για τις πρώτες βοήθειες.
Έπρεπε να φτασω στα 70 μου για να καταλαβω οτι “δεν κάνουν τα ράσα τον παππά”.
Και για να μη μακρυγορω θα ήθελα καταρχήν να ευχαριστήσω τ ον κ. Δημητρη Λυτρα, χειρουργό και δ/ντη της κλινικης και επειτα ολο το ιατρικο και νοσηλευτικο προσωπικο, που πραγματικα ” υπερβαλει εαυτον” παντα με καλοσυνη και χαμογελο(το σημαντικοτερο).
Ομως εκει που θα σταθω ειναι στα λογια μιας νοσηλευτριας, η οποια με δυο φρασεις αποτυπωσε την πραγματικοτητα.
“Πατερας μας ηταν ο Λιουπης, γι’αυτο και βλεπετε την εικονα αυτη σημερα”. Χειρουργουσε μερα-νυχτα ακουραστα και αγογγυστα,αλλα ταυτοχρονα ηταν και ο καθοδηγητης, ο ειρηνοποιος, ο Αρχηγος μας.
Τραβουσε μπροστα χωρις να ξεχωριζει τιν εαυτο του απο τους αλλους. Φροντησε να υπαρχει “συνεχεια” στην κλινικη διδασκονταςτην χειρουργικη σε πολλους πετυχημενους σημερα γιατρους χωρις τον εγωϊσμο της αυθεντιας.
Αλλα το σημαντικοτερο ολων ηταν οτι ο Λιουπης ηταν Ανθρωπος. Χαρη σ’αυτον μειναμε ενωμενοι και ορθιοι σε “δυσκολες εποχες” χωρις εριδες και διαξιφισμους. Μας εμαθε οτι το παιγνιδι της υγειας ειναι ομαδικο και σ’αυτο δεν περισσευει κανενας”.
Ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ λοιπον στον κ. Θαναση Λιουπη για την παρακαταθηκη που εχει αφησει, κι ενα μεγαλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον κ. Δημητρη Λυτρα και τους συνεργατες του για το αξιεπαινο εργο που επιτελουν σημερα.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
