Από τον φόρο της βενζίνης, που τους απασχολούσε, οι ξεσηκωμένοι Γάλλοι έχουν τώρα θέσει στο κέντρο των αιτημάτων τους, εκτός από την παραίτηση του Μακρόν,
– τη διατήρηση της αγοραστικής δύναμης των φτωχότερων στρωμάτων, π.χ. με την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης, ώστε να εξασφαλίζεται η αξιοπρεπής διαβίωση όλου του πληθυσμού,
-το δικαίωμα των πολιτών να ζητάνε τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για οποιοδήποτε ζήτημα, το δημοψήφισμα λαϊκής πρωτοβουλίας (RIC), περιλαμβανομένων και δημοψηφισμάτων για την ανάκληση των αιρετών εκπροσώπων (Προέδρου, βουλευτών, δημάρχων κλπ.) όταν παραβιάζουν την εντολή τους, το όλο στα πλαίσια εγκαθίδρυσης μιας ‘Εκτης Γαλλικής Δημοκρατίας.
-Ζητούν δηλαδή την ριζική και εκ βάθρων, ”μεταρρύθμιση” του καθεστώτος της ”Δυτικής, αστικής Δημοκρατίας”, όπως τη γνωρίζουμε, προς την κατεύθυνση της Άμεσης Δημοκρατίας, ώστε να πάρουν πίσω το κράτος τους, που έχει ολοκληρωτικά (αν και δημοκρατικοφανώς), περάσει σταδιακά στον άμεσο και πλήρη έλεγχο του Χρηματιστικού Κεφαλαίου και των εντολοδόχων πολιτικών -υπαλλήλων του.
‘Η τουλάχιστον, να αποκτήσουν έναν αποτελεσματικό τρόπο ελέγχου της κρατικής εξουσίας.
Αυτά δεν τα υποστηρίζει κανένας σύλλογος οπαδών ή κάποιο γκρουπούσκουλο της αριστεράς ή της δεξιάς,ούτε κάποιο ”κλαμπ διανοουμένων”.
Ούτε καν, τα πιο φτωχά στρώματα του γαλλικού λαού.
Τα υποστηρίζουν τα 3/4 των Γάλλων πολιτών, δηλαδή και ένα σημαντικό τμήμα των λιγότερων φτωχών στρωμάτων.
Συγκροτούν στην πραγματικότητα την ίδια την βούληση του Γαλλικού Έθνους.
Τα ”Κίτρινα Γιλέκα” δεν είναι παρά η μαχητική πρωτοπορία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Γάλλων.
Κι επειδή ακριβώς είναι η απόλυτη πλειοψηφία των πολιτών, που νιώθουν ότι τα χρειάζονται, έστω κι αν έχει μειωθεί το ποσοστό τους, από τις αρχές Δεκέμβρη μέχρι σήμερα, εξακολουθούν να θέλουν τα ”Κίτρινα Γιλέκα” στους δρόμους…
Εμπρός λοιπόν και εμείς, να φωνάξουμε όλοι μαζί.
“Ζούμε, για να περπατήσουνε,πάνω στα κεφάλια μας, οι Βασιλιάδες!!!”