Και μόνο η κίνηση συνιστά ντροπή.
Όσο για αυτούς που νομίζουν πως γίνεται να κρατάνε στο ένα χέρι τη σημαία του Άρη και στο άλλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν κοιταχθούν στον καθρέφτη θα διαπιστώσουν και οι ίδιοι πως δεν “πάει”…
Η μνήμη και η τιμή των αγώνων του λαού μας, δεν ανήκουν στους “θεσμούς” και στους κυβερνητικούς εκπροσώπους, στους υμνητές των μνημονίων, στους υπερασπιστές και απολογητές των μονοδρόμων, σε όσους υποκύπτουν στην τρομοκρατία των αγορών και στη γοητεία του καπιταλισμού, ούτε ποτέ αποδόθηκαν από τους επίσημους που ούτε αναγνωρίζουν ούτε καν γνωρίζουν τις θυσίες και το σκοπό για τον οποίο έχυσαν το αίμα τους χιλιάδες αγωνιστές.
Ανήκουν σε όσους αγωνίζονται για την κοινωνική απελευθέρωση στο σήμερα και ονειρεύονται ένα αύριο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς ξένα και ντόπια αφεντικά, με τον εργαζόμενο λαό στην εξουσία.
Το οδοιπορικό στα βήματα του Άρη Βελουχιώτη, ήταν απλά η αρχή…
Οι άνθρωποι που ήρθαν στην πόλη μας για να τιμήσουν τον Άρη και τους αγώνες του λαού μας, που πορεύθηκαν στους δρόμους της, απότισαν φόρο τιμής στα σημεία και στα πρόσωπα που έγραψαν ιστορία, στο στρατηγό Σαράφη, στους 5 ΕΠΟΝίτες, στους νεκρούς αγρότες της εξέγερσης του 1925, που πήγαν στη Λαμία και στο Γοργοπόταμο, που έφτασαν στη Μεσούντα και “προσκύνησαν” στο Φαράγγι του Φάγγου, τοποθέτησαν ως ένδειξη τιμής και μνήμης την πλακέτα στην πλατεία Ρήγα Φεραίου με συγκίνηση και δέος, με σεμνότητα και σεβασμό.
Και θα ξανάρθουν!
Η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ… Και δεν γράφεται στις πλάκες, μα στους δρόμους, στην καθημερινή δράση, στην ατομική αξιοπρέπεια και στη συλλογικό αγώνα.
Εκεί θα μετρηθούμε και εκεί θα νικήσουμε!
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Ευχαριστούμε που την άφησαν για 5 ημέρες! Και ειδικά όσους έχυσαν τη χολή τους…