"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

14.1 C
Trikala

Η ήττα είναι μεγάλη

lafarm

Σχετικά άρθρα

Πάει και ο Σεπτέμβρης και μεις μετράμε τους μήνες σαν τις χάντρες του κομπολογιού και κάποιες έχουν χαρακιές, κάποιες είναι ανέπαφες.

η εικόνα προφίλ της Zoi Hatzithoma

Zωή Χατζηθωμά

Ο δικός μας Σεπτέμβρης είχε τα γνωστά οικονομικά άγχη, την αξιολόγηση, είχε ζωές ξηλωμένες και κακοραμμένες, στεναγμούς και τον διάολο με τη μορφή των ξένων να σου κλείνουν το μάτι και μεις να φτύνουμε στον κόρφο μας.

Στο μεταξύ η Ηριάννα είναι στη φυλακή και ο Άκης με τον Χριστοφοράκο κάνουν διακοπές. Συγνώμη ταπεινά από όλους τους άριστους αυτοδημιούργητους που τους πιάνουμε στο στόμα μας. Κανονικά δε θα έπρεπε να ασχολούμαστε καθόλου, η θέση τους είναι στη Β΄ πτέρυγα του Κορυδαλλού….

Σχετική εικόνα

Σε άλλα νέα τα πρώην μεγάλα κόμματα δεν πληρώνουν τα δάνειά τους και μόνο η θεία μου αλλάζει φωνή μόλις της τηλεφωνούν από την Τράπεζα για ένα ψωροδάνειο που χρωστάει. Πας στη δουλειά το πρωί με χαμόγελα και τα διπλανά γραφεία μουρμουράνε ότι παίρνεις ή ψυχοφάρμακα ή ναρκωτικά. Τόσο που ο κόσμος ξέχασε να χαμογελάει.

Τώρα που το σκέφτομαι, έχουμε καιρό να ακούσουμε το κάστανο κάποιου Αγίου να σώσει από βέβαιο θάνατο ένα παιδί ανεμβολίαστο…όχι, το λέω σαν ιδέα, μια και είναι η εποχή τους!

Ο Οκτώβρης θα μας βρει πάλι να πλακωνόμαστε για τον κακό μαθητή που πήρε τη σημαία, για τον Πακιστανό ή τον Αλβανό, όταν οι ναζί κάνουν περίπατο στην Ευρώπη. Προχθές στο νοσοκομείο μας είδα ένα παιδάκι με τους γονείς του.

Είναι έξι ετών από τη Συρία και έρχεται συχνά για θεραπεία, πάσχει από μια ασθένεια στα κάτω άκρα. Μαθαίνω ότι είναι ευγενικό, ψύχραιμο και υπομονετικό πάντα… Μου χαμογέλασε: αυτό ήταν χαμόγελο 24 καρατίων! Θέλουμε ανάσες και τις ζωές μας πίσω!

Κουραστήκαμε με τους ανεγκέφαλους που το παίζουν πολιτικοί τιτάνες, με τα ψέματα, τη μαύρη προπαγάνδα και τον πληρωμένο ηλεκτρονικό στρατό με ακροδεξιά βούλα και πολλά retweet ηλιθιότητας.

Ήθος προς εξαφάνιση και μέσα μας να ρωτάμε σαν παιδιά αν έφυγαν τα χελιδόνια και να πιστεύουμε ακόμη στην καλή νεράιδα που είναι χωμένη κάτω από το κρεβάτι μας από την ώρα που γεννηθήκαμε και να ελπίζουμε στο μαγικό της ραβδί.

Το πρωί αγόρασα ένα μπουκέτο τουλίπες, τις αγαπώ πολύ, μόνο που δεν αντέχουν αρκετές μέρες. Τώρα θα μου πείτε και τι κρατάει πολύ; Τι κρατάει για πάντα; Ούτε καν εμείς οι ίδιοι.

Καινούριος μήνας με προσδοκίες και όνειρα. Πάει και ο Σεπτέμβρης: σημασία έχει ότι τον ζήσαμε και το παλέψαμε όπως μπόρεσε ο καθένας μας και είμαστε εδώ. Λίγο είναι αυτό;

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης