3,8 εκατομμύρια σε κίνδυνο φτώχειας 2,5 εκατομμύρια κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας 1.280.101 οι άνεργοι, πολλά νοικοκυριά χωρίς εργαζόμενο!.
Μια Ελλάδα που ασφυκτιά κάτω από την μπότα του Μνημονίου περιγράφει το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στην ενδιάμεση έκθεση με τίτλο «Πολιτικές ελάχιστου εισοδήματος στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην Ελλάδα: μια συγκριτική ανάλυση». Η Ελλάδα αυτή που δημιούργησαν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ κυβερνώντας μαζί ή ξεχωριστά τα τελευταία 6 χρόνια βρίσκεται στους δείκτες ευημερίας και ποιότητας ζωής σε χειρότερη θέση ακόμα και από την Τουρκία!
Ομως μέσα από την έκθεση το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους αποκαλύπτει αυτό που η κυβέρνηση επιμένει να κρύβει, ότι δηλαδή το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα καταργήσει μια σειρά από επιδόματα (αν όχι όλα τα τωρινά). Μιλώντας για τη μελλοντική χρηματοδότηση του προγράμματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος οι συντάκτες της έκθεσης θεωρούν δεδομένη την κατάργηση των αναποτελεσματικών επιδομάτων, την αντικατάσταση παραδοσιακών προγραμμάτων επιδότησης με προγράμματα κατάρτισης, διά βίου μάθησης και εργασιακής ένταξης των ανέργων.
Σύμφωνα με όσα περιλαμβάνονται σ’ αυτή, με βάση την έρευνα εισοδημάτων και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών 2,5 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται κάτω από το χρηματικό όριο της σχετικής φτώχειας, με βάση το εισόδημα του μεσαίου νοικοκυριού (το 60%). Επιπλέον, 3,8 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας. Η Ελλάδα, σύμφωνα με τη Eurostat, βρίσκεται στη χειρότερη θέση στην ΕΕ-28 όσον αφορά τον κίνδυνο φτώχειας. Η Ελλάδα επίσης συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών με τη μεγαλύτερη φτώχεια (23,1%) και προηγείται των Ισπανίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας, ενώ κατέχει την τέταρτη χειρότερη θέση ως προς τον δείκτη χάσματος της φτώχειας μετά τις Ισπανία, Ρουμανία και Βουλγαρία.
Χειρότερα και από την Τουρκία
Επίσης, σύμφωνα με έρευνα του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη χειρότερη θέση μεταξύ 35 χωρών με βάση τους δείκτες ευημερίας και ποιότητας ζωής, χειρότερα ακόμα και από την Τουρκία.
Ομως τν τρομακτική δίνη στην οποία έχει περιπέσει η ελληνική κοινωνία περιγράφουν και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους. Συγκεκριμένα σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, κατά το β’ τρίμηνο του 2014 το ποσοστό ανεργίας ήταν 26,6%, έναντι 27,8% του προηγούμενου τριμήνου και 27,3% του αντίστοιχου τριμήνου του 2013. Ο αριθμός των ανέργων ανήλθε σε 1.280.101, ενώ πλήττει πλέον και τους αρχηγούς των νοικοκυριών, δηλαδή εργαζόμενους άνδρες στην παραγωγική ηλικία. Η ανεργία των νέων 15-24 ετών ανήλθε στο 52%, ενώ πολλά νοικοκυριά είναι χωρίς κανέναν εργαζόμενο αλλά και χωρίς πόρους. Παράλληλα υπήρξε δραματική μείωση των αποδοχών, ενώ ο κατώτατος μισθός βρίσκεται κάτω από το επίπεδο του 2000.
Οι συνταξιούχοι
Φτάνοντας στο συμπέρασμα ότι σε γενικές γραμμές το κοινωνικό σύστημα ιστορικά έχει αποτύχει να εκπληρώσει τους στόχους του, το Γραφείο Προϋπολογισμό του Κράτους προβαίνει στην εκτίμηση ότι η Ελλάδα παρουσιάζει υψηλή συνταξιοδοτική δαπάνη και ταυτόχρονα εμφανίζει πολύ διευρυμένη φτώχεια των ηλικιωμένων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για τους ανασφάλιστους υπερήλικες προβλέπεται σύνταξη που χορηγείται από τον ΟΓΑ και η οποία χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό παρέχοντας ένα χαμηλό ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Τις βολές του το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους τις στρέφει και στα επιδόματα αναπηρίας για τα οποία παρατηρεί ότι ήταν ένα από τα μέτρα αντιμετώπισης της φτώχειας τα οποία λόγω του στρεβλού συστήματος εξέτασης των αιτούντων κατέληγαν και σε μη πραγματικά αναπήρους.
Αποτυχημένο το ΕΚΑΣ
Για το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους κύριο χαρακτηριστικό της χορήγησης των κοινωνικών επιδομάτων στην Ελλάδα είναι η πολυδιάσπασή τους σε επιμέρους αποσπασματικές κατηγορίες, γεγονός που προστατεύει ορισμένες πληθυσμιακές ομάδες και αφήνει εκτός άλλες (επιλεκτικότητα της κοινωνικής προστασίας). Στο πλαίσιο αυτό, έρχονται να προστεθούν οι μέχρι πρόσφατα καθυστερήσεις στη χορήγηση ορισμένων προνοιακών επιδομάτων και παροχών (π.χ. τα οικογενειακά επιδόματα). Επίσης, η πρακτική των εφάπαξ ενισχύσεων, όπως τα επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης, λόγω των αυστηρών κριτηρίων επιλεξιμότητας δεν συνέβαλαν στην άμβλυνση της φτώχειας, αλλά αντίθετα, μεγέθυναν τα «κενά» στο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας. Οι φορείς που αναλαμβάνουν τη χορήγηση των επιδομάτων τις περισσότερες φορές δεν είναι οι πλέον αρμόδιοι, όπως για παράδειγμα η χορήγηση του επιδόματος πολυτέκνων από τον ΟΓΑ, των οικογενειακών επιδομάτων των μισθωτών από τον ΟΑΕΔ και τέλος, η επιδότηση εργατικής εισφοράς χαμηλόμισθων από το ΙΚΑ.
(Του Τζώρτζη Ρούσσου “Εφημερίδα των Συντακτών”)
