Βασίλης Πάνος : Είχα αναρτήσει έναν προβληματισμό μου πριν ένα μήνα με τίτλο: «Από τον θεσμό της Δημαρχίας στον θεσμό της Εταιροκρατίας. Σε αχαρτογράφητα νερά βουλιάζoυν οι Δήμοι της Ελλάδας», σημειώνοντας ότι οι δήμοι της Ελλάδας έχουν εισαγάγει νέες πρακτικές στην εκτέλεση των δημοτικών έργων και είχα αναφέρει την περίπτωση του Δήμου Τρικκαίων που έλαβε χώρα πρόσφατα με τη αλλαγή του τάπητα της κεντρικής και ιστορικής γέφυρας των Τρικάλων με καινούργια πλακίδια και διαφορετικά παγκάκια από εκείνα που είχε πρώτα.
Ένα έργο, το οποίο όπως ανακοινώθηκε από πλευράς δήμου ότι θα γίνει από μια χορηγία των 30.000 ευρώ από μια πανελληνίως γνωστή εταιρία γαλακτοκομικών προϊόντων, των Αδελφών Σαράντη Α.Ε., πιστεύοντας ότι αυτό το πολιτικό παράδοξο θα μείνει μόνο στην ανακοίνωση και τίποτα άλλο.
Αλλά πριν λίγες μέρες εν χορδοίς και τυμπάνοις και άλλων τιμητικών πλακιδίων-ωσάν να επρόκειτο για κάποιον μεγάλο ευεργέτη των Τρικάλων έγινε μια μεγάλη φιέστα (του δωρητή και του αφιερώθηκε και μια αναμνηστική πλάκα πάνω στη γέφυρα και ένας μακρήγορος λόγος, εξηγώντας για τη δωρεά του με τον οποίο εξήρε το ενδιαφέρον του για τη γενέθλια πόλη του και δεν παρέλειψε να ξεδιπλώσει και τα σχέδια που έχει στο μυαλό του για τους υπόλοιπους χώρους και δρόμους της πόλης(?)) και έτσι μετά από αυτή την πομπώδη τελετή των εγκαινίων άρχισε και η επίσημη ξαναλειτουργία της γέφυρας.
Το ποσό το 30.000 ευρώ των Αδελφών Σαράντη είναι το κόστος μιας μέτριας διαφήμισης των προϊόντων της εταιρίας του σ΄ένα μόνο τηλεοπτικό κανάλι, για κανέναν μήνα περίπου, πράγμα που δικαιολογεί την αγανάκτηση των Τρικκαίων πολιτών για αυτή την υπερβολή του Δημάρχου Τρικκαίων και των Αδελφών Σαράντη.
Δηλαδή πρόκειται για μια τελετή προβολής από την πλευρά του χορηγού, οποίος δεν την είχε ανάγκη, διότι είναι ένας γνωστός επιχειρηματίας της αγοράς ντόπιας και ξένης και των Τρικάλων και προς τι όλη αυτή η επίδειξη της τόσο μικρής δωρεάς από μια εταιρία πολύ μεγάλου οικονομικού μεγέθους.
Ένα μπορεί να σκεφτεί κανείς ότι μάλλον πρόκειται για μια τελετή εισόδου στην πολιτική σκηνή των Τρικάλων των αδελφών Σαράντη και ο νυν δήμαρχος τους οργάνωσε την θριαμβευτική είσοδό τους.
Ο Μιχάλης Σαράντης υπήρξε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου μέχρι το 2005 επί δημαρχίας Μ. Ταμήλου και παρατήθηκε από πρόεδρος και δημοτικός σύμβουλος για να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις του. Ίσως μετά από δέκα έτη να έχει αποφασίσει και πάλι να ασχοληθεί με την πολιτική, αλλά ο τρόπος που διάλεξε για να κάνει την είσοδό του και ο δήμαρχος να εγκαινιάσει τα νέα ήθη της ακραίας φιλελεύθερης πολιτικής του έχει ήδη δημιουργήσει πολλαπλές αντιδράσεις.
Πρόκειται για μια ιστορική γέφυρα των Τρικάλων η οποία είναι συνδεμένη με πολλούς κοινωνικούς αγώνες της Αριστεράς. Το 1925 δόθηκαν μάχες στο κατάστρωμα της από τους εργάτες, μικροεπαγγελματίες και τους αγρότες των Τρικάλων για τα δικαιώματά τους. Και αργότερα για τη διάσωσή της, το 1944, από αντάρτικα τμήματα του ΕΛΑΣ. Αλλά και σε κάθε κοινωνική διεκδίκηση των Τρικαλινών πολιτών η κεντρική γέφυρα αποτελεί σημείο Αναφοράς των κοινωνικών αγώνων της πόλης. Το 2008 στον «Δεκέμβρη της Οργής» έγινε και πάλι μάχη σώμα με σώμα μεταξύ ΜΑΤ και διαδηλωτών πάνω στη γέφυρα και ξαναχύθηκε πάλι αίμα.
Για όλα αυτά, αλλά και για τον δήμαρχο και τη δημοτική αρχή που την κατασκεύασε δεν υπάρχει καμιά αναφορά, επί του καταστρώματος και των τοίχων της γέφυρας ή στο πέριξ χώρο της και ανταυτών τοποθετήθηκε μια πλακέτα ενός χορηγού Α.Ε που έβαψε τη γέφυρα(?)
Φωτό: Η αναμνηστικη πλακετα από χθες εγινε κατακόκκινη.
