Κάποτε στα Τρίκαλα πηγαίναμε στην «Aquarius» τα πρωινά και παραγγέλναμε φραπέ ή νες γλυκό με γάλα, τώρα πίνουμε φρέντο καπουτσίνο συνοδεία lemon tart και άλλων παρόμοιων εδεσμάτων.
Κάποτε στα Τρίκαλα ανηφορίζαμε τα καυτά μεσημέρια του θεσσαλικού καλοκαιριού στην…εξωτική «Κουίντα», παίζαμε πόκα ή τάβλι και πίναμε κανένα ουζάκι ή μπυρίτσα με μια μαρίδα και δύό φασόλια γίγαντες συνοδεία, σήμερα τρώμε brunch, πίνουμε κρασί Chardonnay ή Pinot noir και τσιμπάμε ριζότο με άγρια μανιτάρια porcini.
Κάποτε στα Τρίκαλα τα απογεύματα πηγαίναμε στο «Μικρό Καφέ» να απολαύσουμε βυσσινάδα Κλιάφα ή ζεστή σοκολάτα χωρίς κουλουράκι, σήμερα τσιμπάμε ένα μπέργκερ, ένα club με κοτόπουλο ή μια μπαγκέτα με προσούτο και μπαλσάμικο.
Κάποτε στα Τρίκαλα τα κρύα βράδια ξεχειμωνιάζαμε στη «Hurricane» , στη «Σουίτα» ή στη «Ρετρό» πίναμε φρουιτ πανς με μπόλικη ζάχαρη ή μπύρα ξεροσφύρι, τώρα πίνουμε διάφορα παράξενα γλυκά, ξινά, κρύα ή ζεστά κοκτέιλς συνοδευόμενα από 4-5 ποικιλίες τυριών ιταλικής και γαλλικής προέλευσης.
Κάποτε στα Τρίκαλα αργά τα Σαββατόβραδα πηγαίναμε στη ντίσκο «Σεμίραμις» και «Φιγκαρό» και ξεβιδωνόμασταν στο χορό ό,τι κι αν έπαιζε ο djay, σήμερα καθόμαστε στο club σοβαροί με ουίσκι Tullamore και επιχειρούμε να διασκεδάσουμε ακούγοντας μουσική που δεν ακούγεται.
Κάπως έτσι λοιπόν έχει η εξέλιξη της καθημερινότητας των ανθρώπων και των συνηθειών τους στη μικρή μας πόλη.
Διότι ως εξέλιξη δε νοείται μόνο η τεχνολογική με τα έξυπνα λεωφορεία και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα…
