Ας υποθέσουμε ότι ένας πατέρας έχει μια τετραμελη οικογένεια. Κάποια στιγμή αποφασίζει να μοιρασει την περιουσία του που κοστολογειται περίπου στα 500.000 ευρώ στα παιδιά του. Ο πατέρας είναι όμως χρεωμενος στις τράπεζες στην εφορία αλλά και σε τρίτους περίπου 200.000 ευρώ. Έτσι αναποφευκτα τα παιδιά του αποδεχομενα την κληρονομιά αποδέχονται και τα χρέη του. Ο πατέρας για να βγεί από το αδιέξοδο ζητά 100.000 ευρώ δανεικά από τον γείτονα για να ρυθμισει τις οφειλες του. Αυτός προθυμοποιειται να του δανείσει αυτό το μεγάλο ποσό αλλά για να μην χάσει τα λεφτά του, του βάζει όρους. Οι όροι είναι σκληροί. Από τα 1000 ευρώ που μπαίνουν συνολικά στο σπίτι της οικογένειας θα πρέπει τα 900 ευρώ να τα επιστρέφει κάθε μήνα πίσω στον δανειστή του. Με τα 100 ευρώ που περισσευουν πρέπει η οικογένεια να συντηρηται και ταυτόχρονα να πληρώνει όλες τις τρέχουσες υποχρεώσεις συν τις δοσεις και τους τόκους των οφειλων του. Σύντομα η οικογένεια διαπιστωνει ότι αδυνατεί να τα βγάλει πέρα. Δυσκολευονται στην καθημερινή τους επιβίωση ενώ ταυτόχρονα το χρέος τους αυξανει αφού δέν μπορούν να το εξυπηρετήσουν. Ο μόνος που κερδίζει είναι ο δανειστής τους ο γείτονας, μιάς και αυτός εισπρατει κατευθείαν τα χρήματα του από τους λογαριασμούς της οικογένειας. Σε πολύ λίγο καιρό το χρέος της οικογένειας διπλασιαστηκε και έφτασε σχεδόν την αξία της ακινητης αρχικής περιουσίας. Παρ’ όλα αυτά η οικογένεια συνέχισε να δανειζεται από τον γείτονα για να μπορεί να κάνει συνεχομενες ρυθμίσεις στα χρέη της για να μην χάσει την ήδη χαμένη περιουσία της…
Υ.Γ Κάτι μου θυμίζει αυτή η οικογένεια…
Aριστοτέλης Κερασοβίτης
