Έφυγε για πάντα από κοντά μας η Στέλλα Δανάτσα,η πολυαγαπημένη μου παιδική φίλη, η δική μας Νινή.
Η Στέλλα ήταν ένας από τους ανθρώπους που σημάδεψαν την ζωή μου στα νεανικά μου χρόνια.
Μαζί περπατήσαμε, γελάσαμε, κλάψαμε, ονειρευτήκαμε, διασκεδάσαμε, χορέψαμε…
Δεν θα ξεχάσω τις ατέλειωτες ώρες που περιμέναμε έξω απο τα σινέ της εποχής για να κλάψουμε με τις ταινίες του Ξανθόπουλου, τις ατέλειωτες βόλτες μας, τις ατέλειωτες συζητήσεις πάνω στις ανησυχίες μας, στα ενδιαφέροντα μας, στους έρωτές μας…
Η Στέλλα πάντα νοιαζόταν και σκεφτόταν τους άλλους, ίσως περισσότερο από ότι έπρεπε.
Τώρα που έφυγε αφήνει πίσω της θλίψη και ένα μεγάλο κενό στην οικογένειά της και σε όλους τους δικούς της ανθρώπους αλλά και μια παρακαταθήκη ψυχής.
Θα μείνεις στη μνήμη μας ως μια πολύ καλή φίλη και ένα ζωηρό πνεύμα, που δεν ξεδιπλώθηκε όσο έπρεπε.
Στην κόρη της Γεωργία εύχομαι να έχει δύναμη να αντιμετωπίσει την μεγάλη απώλεια.
Νινή μου θα μου(μας)λείψεις πολύ
Σε αποχαιρετώ με μια κοινή μας φωτογραφία απο την πενθήμερη έκδρομή του σχολείου μας
Ξέγνοιαστη και χαρούμενη ,έτσι θέλω να σε θυμάμαι!
Σούλα Μερεντίτη
