"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

18.1 C
Trikala

Κωνσταντίνα Πάλλα: Δυστυχώς ο κλάδος μας έμεινε αβοήθητος αυτά τα δύο χρόνια.

lafarm

Σχετικά άρθρα

Γράφει ο Άγγελος Αληγιάννης

            Με αφορμή τις επιτυχημένες εμφανίσεις της κάθε Πέμπτη στο Μουσικό Κουτί στην Αθήνα , συζητήσαμε με την Κωνσταντίνα Πάλλα για το Hotshot.gr, για την κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας , την κρίση που περνάει ο “πολιτισμός”, την επιτυχία του “Πόσο πονάει η καρδία” και τι ετοιμάζει…

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

Πως σε βρήκε η περίοδος των απαγορεύσεων και των συνεχόμενων lockdown; Σε επηρέασε ψυχολογικά;

Η στιγμή που μας βρήκε ο ιός ζούσα μία από τις καλύτερες περιόδους της επαγγελματικής μου ζωής. Μετά από την επιτυχία που είχε το «Πόσο πονάει η καρδιά» το οποίο έγραψα για τη Φωτεινή Βελεσιώτου, βρέθηκα και στο πλάι της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Μόλις τελειώσαμε τις εμφανίσεις μας εκεί και ετοιμαζόμασταν για την περιοδεία μας, ήρθε ο Covid. Αυτός ο φόβος για το άγνωστο με κυρίευσε όπως όλο τον κόσμο. Στην αρχή είχα την ελπίδα πως θα τελειώσει σύντομα αλλά στην πορεία απλά αποδέχτηκα την αλήθεια και προσπάθησα να είμαι συνεχώς σε εγρήγορση μήπως και έρθει μια λύση στην πανδημία. Στεναχωρήθηκα αρκετά και ένιωσα πως δεν είναι τίποτα στο χέρι μου και πως δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα. Σύντομα όμως, και χάρη στη βοήθεια των φίλων και της οικογένειας μου, άρχισα να δημιουργώ ξανά και να ονειρεύομαι τις επόμενες εμφανίσεις.

Οι άνθρωποι του πολιτισμού βιώσαν την απόλυτη απαξίωση από την κυβέρνηση τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, γιατί συμβαίνει αυτό πιστεύεις;

Δυστυχώς ο κλάδος μας έμεινε αβοήθητος αυτά τα δύο χρόνια. Δόθηκαν μερικά επιδόματα, αλλά δεν ήταν αρκετά και δεν ήταν για όλους. Η πολιτική που ακολουθήθηκε κρίνεται από όλους μας καθημερινά. Μόλις τελειώσει όλο αυτό που ζούμε τώρα και σταματήσουμε να χάνουμε καθημερινά δεκάδες συνανθρώπους μας θα γίνει η πιο σωστή κριτική.

Δυστυχώς βλέπουμε αυτή τη χρονιά μια τρομακτική άνοδο στις γυναικοκτονίες, πού οφείλεται αυτό; ήταν πάντα έτσι ;

Πιστεύω πως αρχικά το επικοινωνούμε και υπάρχει ενημέρωση. Η βία υπήρχε από πριν, απλώς δεν είχε δημιουργηθεί το κλίμα ενημέρωσης και ασφάλειας προς τις γυναίκες που ζουν σε ένα περιβάλλον κακοποίησης. Δεύτερον, είναι γεγονός πως παρατηρείται μια έξαρση στις βίαιες συμπεριφορές. Πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά από εδώ και πέρα το ερώτημα γιατί ένας άνθρωπος το βρίσκει εύκολο μέσα στην ψυχή του να βρει ένα όπλο και να αφαιρέσει μια ζωή. Θέλω να πω, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι δεν μετράει μια ανθρώπινη ζωή πλέον στα μάτια αρκετών ανθρώπων. Κάτι κάνουμε λάθος και αυτό πρέπει να σταματήσει άμεσα.

Τι σου αρέσει περισσότερο; να γραφείς τραγούδια ή να τα ερμηνεύεις;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω αυτές τις ιδιότητες. Είναι εξίσου σημαντικές για εμένα. Απλώς η έμπνευση είναι πιο δύσκολο να έρθει να σε βρει από το να βρεθεί η ευκαιρία της ερμηνείας. Η ψυχή μου φωνάζει πως θέλει να μιλήσει μέσα από τη μουσική, είτε γράφοντας είτε τραγουδώντας. Η ανάγκη είναι ίδια.

Μπορεί ένας μουσικός σήμερα να ζήσει αποκλειστικά από την μουσική;

Δυστυχώς, οφείλω να είμαι ειλικρινής, όχι. Είναι πολύ σπάνιες, πλέον,  οι περιπτώσεις που ένας μουσικός επιβιώνει μόνο μέσα από το επάγγελμα μας. Στις περιπτώσεις που συμβαίνει αυτό ο μουσικός συνεργάζεται με πολλούς καλλιτέχνες παράλληλα. Οι καιροί έχουν αλλάξει, ζούμε μια άλλη καθημερινότητα στις ζωντανές εμφανίσεις και η κρίση στο χώρο μας είναι μεγάλη. Νιώθω όμως,  πως έχουμε ένα χρέος και εμείς απέναντι στην τέχνη να επιμείνουμε. Τίποτα δεν αλλάζει χωρίς υπομονή και επιμονή και ο μουσικός όπως κάθε καλλιτέχνης, έχει ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στις καταστάσεις.

Θέλω να μας πεις κάτι που θυμάσαι από ένα live, μια ανάμνηση που σου έχει μείνει έντονα χαραγμένη μέχρι και σήμερα…

Χαίρομαι, γιατί έχω ζήσει πολύ έντονες στιγμές μέχρι σήμερα. Τόσο όμορφες, όσο και δύσκολες. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που βρισκόμασταν στη σκηνή στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο και είχαμε καλεσμένο τον Μπάμπη Στόκα. Είχε έρθει η ώρα να τραγουδήσει το « Ένας κόμπος η χαρά μου» κι εγώ να ξεκινήσω με την κιθάρα το τραγούδι. Τότε, γύρισε ξαφνικά ο χρόνος πίσω και έγινα πάλι παιδί, τότε που μάθαινα τα πρώτα μου τραγούδια στην κιθάρα και ειδικά  το συγκεκριμένο τραγούδι. Ήταν η πρώτη φορά που δάκρυσα γιατί ήταν η πρώτη φορά που κοίταξα πίσω το δρόμο που είχα διανύσει. Συγκινήθηκα βαθιά.

Ποιο τραγούδι σου απολαμβάνεις περισσότερο να παίζεις μπροστά σε κόσμο και γιατί;

Ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Κάθε βραδιά και κάθε εμφάνιση είναι μοναδική. Όλα έχουν να κάνουν με τις εκάστοτε συνθήκες και με την αλληλεπίδραση που δημιουργείται με το κοινό.

Τις Πέμπτες εμφανίζεσαι στο μουσικό κουτί εδώ στην Αθήνα, πες μας περισσότερα. Έχεις και άλλες εμφανίσεις; εκτός από τις Πέμπτες;

Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για εμένα αυτές οι Πέμπτες! Κλείνουμε σχεδόν δύο μήνες στο Μουσικό Κουτί και ομολογώ πως δεν το περίμενα να φτάσουμε ως εδώ . Έχουμε φτιάξει ένα πρόγραμμα με τραγούδια που διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς πολλές παύσεις. Θέλω τα προγράμματα που κάνω να κυλάνε σαν ποτάμι, να παρασέρνω τον κόσμο και να ταξιδεύουμε παρέα. Το ότι το πετύχαμε αυτό και στην Αθήνα για εμένα είναι πολύ σημαντικό και ευχαριστώ τον κόσμο που μας στηρίζει μέχρι τώρα. Στην Αθήνα δεν κάνω άλλες εμφανίσεις, για την ώρα έχουμε επικεντρωθεί στο Μουσικό Κουτί, εμφανιζόμαστε όμως στη Θεσσαλονίκη κάθε Παρασκευή στο bar Τέσσερα στην Καλαμαριά και σχεδόν κάθε βδομάδα ταξιδεύουμε στην επαρχία. Οι εκάστοτε εμφανίσεις μας ανεβαίνουν κάθε βδομάδα φυσικά στα Social Media.

“Πόσο πονάει η καρδιά” ‘ενα τραγούδι που μου αρέσει ιδιαίτερα, ένα τραγούδι δικό σου που το ερμήνευσε η Φωτεινή Βελεσιώτου. Θέλω να μας πεις για αυτήν την συνεργασία και εάν είναι δύσκολο να “χαρίζεις” ένα τόσο ιδιαίτερο τραγούδι…

Χαίρομαι πολύ που σου αρέσει το τραγούδι μας και φυσικά που το αγάπησε ο κόσμος από την πρώτη στιγμή. Ήταν μια απρόσμενη συνεργασία, όπως απρόσμενα είναι όλα τα όμορφα στη ζωή. Το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν σε έναν δίσκο τον οποίο η Φωτεινή τον είχε εμπιστευτεί κυρίως σε νέους δημιουργούς. Αυτό ήταν αρκετά επαναστατικό και ριψοκίνδυνο. Τη θαυμάζω για αυτή την κίνηση. Μετά την επιτυχία που είχε το τραγούδι, ήρθε και η συνεργασία μας για μια ανολοκλήρωτη χρονιά. Νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη για όσα έζησα δίπλα στην Φωτεινή Βελεσιώτου και τους συνεργάτες της. Τα τραγούδια ανήκουν στον κόσμο και δεν έχω την ψευδαίσθηση πως μπορώ να πω τα πάντα. Έχουμε εξαιρετικούς ερμηνευτές και θα χαρώ πολύ να έρθουν κι άλλες συνεργασίες στο μέλλον.

hotshot.gr

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης