Με μία μεγάλη συναυλία και χιλιάδες κόσμου που συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, το ΚΚΕ γιόρτασε τα 100 χρόνια Ιστορίας του, δράσης και αγώνα.
Με επαναστατικά τραγούδια γνωστών Ελλήνων συνθετών (Μίκη Θεοδωράκη, Απόστολου Καλδάρα, Χρήστου Λεοντή, Μάνου Λοΐζου, Γιάννη Μαρκόπουλου, Θάνου Μικρούτσικου, Σταύρου Ξαρχάκου και Μάνου Χατζιδάκι) και με τις ερμηνείες γνωστών καλλιτεχνών (Ρίτα Αντωνοπούλου, Καλλιόπη Βέττα, Γλυκερία, Παντελής Θαλασσινός, Βασίλης Λέκκας, Μανώλης Μητσιάς, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μίλτος Πασχαλίδης και Μαρία Φαραντούρη) το Κόμμα ολοκλήρωσε τις εκδηλώσεις για τα 100 του χρόνια.
Ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας μίλησε στην εκδήλωση και μεταξύ άλλων επεσήμανε: «Έχουμε ήδη ανοίξει πανιά στον νέο αιώνα, γιατί διαβάσαμε, μελετήσαμε, εκτιμήσαμε τον αιώνα που έφυγε με τα λάθη και τις αδυναμίες, στα πάνω και στα κάτω, διορθώσαμε αδικίες και λάθη που έγιναν σ’ αυτή την δύσκολη και μεγάλη πορεία μας στο διάβα 100 χρόνων…»
»Κοιτάξαμε κατάματα τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, δεν πετάξαμε το παιδί με τα απόνερα, μιλήσαμε για τα πραγματικά προβλήματα στο σοσιαλισμό και τον καιρό που μας έδειχναν σαν μπαμπούλες τους Λένιν, Στάλιν, εμείς αποδείξαμε γιατί επικράτησε η αντεπανάσταση… Οι επαναστάσεις, όμως, μπορούν να γίνουν νικηφόρες όταν υπάρχει η πρωτοπορία. Τέτοιο Κόμμα χτίζουμε, ικανό να βρίσκεται στη πρώτη γραμμή κάθε φορά που ο καιρός το απαιτεί».
Και έκλεισε λέγοντας:
Κι αν σήμερα ακόμα είναι πολλοί αυτοί που απογοητευμένοι, τρομοκρατημένοι, δεν προσβλέπουν στο ΚΚΕ για την επόμενη μέρα, είμαστε απόλυτα βέβαιοι πως το ΚΚΕ θα είναι η επιλογή τους όταν τα κύματα θεριέψουν, όταν μαζί θα χρειαστεί να πολεμήσουμε ξανά και ξανά τους καταπιεστές και δυνάστες εκμεταλλευτές, ώσπου να γίνει παρελθόν αυτός ο κόσμος ο άδικος.
Δικό μας χρέος, να μην αφήνουμε στιγμή να περνά στα χαμένα, δίχως να έχουμε κάνει το καθήκον μας, να έχουμε συμβάλει τόσο κι όσο, η δύναμη -που μας δίνει ο λαός- μας επιτρέπει. Για να σηκώνει όλο και περισσότερο κεφάλι αυτή η τάξη, η εργατική, για την οποία υπάρχουμε, είναι ο λόγος ύπαρξής μας η οριστική απελευθέρωσή της, που μαζί απελευθερώνει και όλο τον υπόλοιπο λαό. Ένας αιώνας αγώνα και θυσίας…
Και όπως έλεγε κι ο μεγάλος Τούρκος κομμουνιστής ποιητής, Ναζίμ Χικμέτ: «Την ορμή μας την έχουμε από τους αιώνες… Θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές».
Ναι. Όσο κι αν είναι βαριές οι θυσίες μας, αυτόν το σάπιο κόσμο, «αυτό το πειρατικό, θα το βουλιάξουμε. Θα το βουλιάξουμε, που να σκάσει ο διάβολος/ και θα χτίσουμε ένα κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα».
Γιατί εμείς τραγουδάμε κάθε μέρα, κάθε ώρα: «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή, μήτε όπως στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι». Γιατί «έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα – πολύ αγαπήσει».
