Το 1968 η “επαίσχυντη” χούντα ιδρύει μια από τις πιο σύγχρονες βιομηχανίες επεξεργασίας κρέατος στην Ευρώπη (με πρότυπη καθετοποιημένη παραγωγή), σε έκταση 820 στρεμμάτων στα Μεγ.Καλύβια.
Στην επιχείριση που μπορούσε να εκτρέφει 10.000 μοσχάρια, 12.000 χοιρίδια και να καλύψει πλήρως την εσωτερική ζήτηση για αλλαντικά της χώρας, απασχολούταν εκατοντάδες εργαζόμενοι, ενώ η λειτουργία της έδωσε πρωτοφανή αναπτυξιακή ώθηση στο κτηνοτροφικό και αγροτικό κλάδο(ζωοτροφές) στη περιοχή.
Όμως όπως όλες οι κρατικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα, αποτέλεσε κι αυτή λεία για τα αρπακτικά του δικομματισμού και στη συγκεκριμένη περίπτωση για τους ντόπιους συνεταιριστές της μεταπολίτευσης.
Σήμερα μετά από απέλπιδες προσπάθειες(Creta farm) για την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων στη πάλαι ποτέ κραταιά και κερδοφόρα ΕΛΒΙΚ, που προσέκρουαν στις περιβαλλοντικές ανησυχίες των ψηφοφόρων και την απροθυμία των αρχόντων τους ελέω πολιτικού κόστους(και άλλα πολλά), στη συγκεκριμένη έκταση δημιουργείται φωτοβολταικό πάρκο δυναμικότητας 40MW.
Η ανωτέρα περίπτωση(όπως και το φράγμα της Μεσοχώρας), αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως αντιλαμβάνονται οι Τρικαλινοί του ΚΕΕΛΠΝΟ, της ΑΓΡΟΓΗΣ και του ψηφίζω : “βολευτούλα για μια θεσούλα” , την ανάπτυξη σε τούτο το δύσμοιρο τόπο, που αιμορραγεί σήμερα όσο κανείς άλλος από τη μετανάστευση των νέων.
Κωνσταντίνος Κουτσονάσιος.
