"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

16.6 C
Trikala

Νίκος Μπελογιάννης: Ζει σ όλους τους καιρούς, σ όλους τους τόπους…

lafarm

Σχετικά άρθρα

Την Κυριακή 30 Μάρτη 1952 , ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Ηλίας Αργυριάδης, ο Νίκος Καλούμενος και ο Δ.Μπάτσης έπεφταν νεκροί από τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος.

«Νίκο, σήκω»

«Πάμε για καθαρό αέρα;»

«Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση»…

Στις 3 και 20 μετά τα μεσάνυχτα ξεκινά από της φυλακές της Καλλιθέας η πομπή του θανάτου. Μπελογιάννης, Μπάτσης, Αργυριάδης, Καλούμενος, τέσσερις «εχθροί της πατρίδας» πρέπει να πεθάνουν γιατί αγάπησαν πολύ την πατρίδα.

Σε λιγότερο από μια ώρα, στις 4 και 10, όλα έχουν τελειώσει για τους «προδότες».Ο ήλιος θέλει δύο ώρες ακόμα για να βγει.

Η εκτέλεση θα γίνει υπό το φως των προβολέων των στρατιωτικών αυτοκινήτων.Το εκτελεστικό απόσπασμα αποτελείται από άνδρες της ΕΣΑ.Πυρ!Κι ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Ηλίας Αργυριάδης και ο Νίκος Καλούμενος, ημέρα Κυριακή, χωρίς να δουν το φως της μέρας για τελευταία φορά ξεκινούν για το ταξίδι τους στον άλλο κόσμο από μια αλάνα κοντά στη μάντρα του νοσοκομείου «Σωτηρία», σχεδόν δίπλα στο Πεντάγωνο.

Θα μαζέψουν βιαστικά τα πτώματα, θα τα θάψουν γρήγορα, θα πλύνουν τα χέρια τους και θα παν στην εκκλησία να κάνουν το σταυρό τους σαν καλοί χριστιανοί που εκτέλεσαν το ελληνικό και το χριστιανικό καθήκον τους

Μόλις το μαθε ο κόσμος πήρε τους δρόμους, έτρεχε με γαρύφαλλα και μύρα για να πλύνει το νωπό αίμα εκείνου που τους ξανάδωσε ελπίδα…

Το σχεδιάγραμμα της εκτέλεσης όπως το δημοσίευσε ο τύπος

Ο άνθρωπος με το γαρύφαλο του Picasso

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Όταν ο Πικάσο ρωτήθηκε, γιατί δεν έκλεισε το πλαίσιο του σκίτσου που έκανε για τον Μπελογιάννη, απάντησε: “Το σκίτσο δεν είναι ατελές. Είναι ανοιχτό πάνω ακριβώς απ’ το κεφάλι του, γιατί τίποτα δε θα μπορούσε να περιορίσει τη σκέψη και τις ιδέες του. Όχι μια γραμμή. Ούτε καν μια σφαίρα ”

  2. Απορίας άξιον είναι, που ”πρόλαβε” η ΑΙΓΛΗ τους γνωστούς, τάχα μου σχολιαστές με τα σπαράγματα του τύπου, ”ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι” κλπ. Ως λάτρης της αλήθειας όμως, μισό αιώνα τώρα, με βασανίζει το ερώτημα: τι στο διάτανο λέγανε στους ασυρμάτους οι σύντροφοι με την Μόσχα; Και σε ποια γλώσσα; Και ότι τους έλεγαν, το ”κατάπιναν”; Δεν είχαν δικιά τους κρίση;
    Υ.Γ. Ισάξιος του Ερρίκου Πανόζ(για τους διαβασμένους) ήταν και ο ηρωικός Νίκος Βαβούδης που αυτοκτόνησε στην κρύπτη. Ούτε το κόμμα δεν τον θυμάται…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης