Το Ζάρκο, αγροτοχώρι 2.000 κατοίκων, είναι ένα τυπικό παράδειγμα περιοχής του Θεσσαλικού κάμπου που μαστίζεται από πραγματική φτώχεια, λόγος προφανής για τον οποίο συμμετέχει στο μπλόκο της Νίκαιας με εκατοντάδες τρακτέρ απελπισμένων καλλιεργητών.
Είναι χαρακτηριστική μια εικόνα σε συγκεκριμένο σημείο του χωριού η οποία περιγράφει ανάγλυφα που έχουν φτάσει τα πράγματα.
Το Ταχυδρομικό κατάστημα του Ζάρκου, το οποίο αντιπροσώπευε ένας ιδιώτης, έκλεισε λόγω της κρίσης. Έκτοτε η αλληλογραφία των κατοίκων μεταφέρθηκε σε ένα καφενείο και η διανομή της γίνεται με «αυτοδιαχείριση». Ο καφετζής στοιβάζει τους φακέλους σε ένα τραπέζι και ο καθένας, περαστικός ή θαμώνας, ψάχνει μόνος του να βρει το «γράμμα» του. Το τραπέζι «ξεχείλισε» από τα φάκελα , το φορτηγάκι των ΕΛΤΑ κατεβάζει κάθε τόσο εκατοντάδες ειδοποιητήρια από τις τράπεζες- μερικοί δεν τα παίρνουν καθόλου, δεν έχει νόημα λένε- ενώ άλλοι, Αλβανοί κυρίως, έχουν φύγει από το χωριό γιατί τα χωράφια δεν έχουν πια δουλειά, αφήνοντας πίσω και τα χρέη από τις πιστωτικές κάρτες…
Εκείνο το «τραπέζι της συμφοράς» στο καφενείο του Ζάρκου, συμβολίζει το τέλος των καλών ημερών της μικρής Ελληνικής αγροτιάς. Τα εύκολα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας που το δανεικό χρήμα ήταν αρκετό για να εκμαυλίζει την μεγάλη μάζα της υπαίθρου, η οποία με την σειρά της «ευγνωμονούσε» την εκάστοτε εξουσία με την ψήφο της.
Τα λεφτά όμως τελείωσαν, μαζί και το παραμύθι, αλλά κανένας από τους κυβερνώντες, νυν και πρώην, δεν τολμάει τώρα να τους το πει.
Μάλλον θα δικαιωθούν όσοι προβλέπουν ότι τα φετινά αγροτικά μπλόκα θα είναι τα πιο άγρια και θα κρατήσουν πολύ…
Κ.Τ.
ENHMEΡΩΣΗ
