Και ενώ τις Αυγουστιάτικες νύχτες χάνεσαι στα καλντερίμια του μυαλού και εκεί αναζητάς άλλες εποχές, κάποιους άλλους Αύγουστους ξεχασμένους από το χρόνο , κουρνιασμένους σε μια ακρούλα της μνήμης που έγινε ανάμνηση, σκονισμένους από τα γεγονότα που τους σκέπασαν στο πέρασμα τους….
Τότε η πένα παίρνει φωτιά.. το χέρι που πληκτρολογεί σε λιωμένα πλέον πλήκτρα προηγείται της σκέψης! Και τότε αναλογίζεσαι πόσα βράδια πήγαν χαμένα πληκτρολογώντας;
Πόσα ξενύχτια για να πάρει το άρθρο τη μορφή που εσύ θέλεις; Πώς να δώσεις πνοή σε μια κοινωνία που ξεψυχά αν δεν αποτυπώσεις το γίγνεσθαι; Όλοι έχουν πάθη στη ζωή αυτή, το δικό μου πάθος είναι η συγγραφή κι εσείς με τον τρόπο σας φροντίσατε να τα αναζωπυρώσετε με τα καλά σας λόγια. Σας ευγνωμονώ λοιπόν γι αυτό διότι για χάρη σας δοκίμασα τον εαυτό μου κι σε άλλους τόπους γραφής όπως τα παραμύθι και το μυθιστόρημα!
Είναι τελικά μαγεία να ανακαλύπτεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις…. Σας ευχαριστώ που μου δείξατε ένα άλλο κομμάτι του εαυτού μου! Σας ευχαριστώ που επιβεβαιώσατε ότι και στις πιο πικρές εποχές ανθίζει ζωή. Και ακόμα ανάμεσα σε συντρίμμια φυτρώνουν λουλούδια!
ΧΑΡΜΠΕΑ ΙΩΑΝΝΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ
