Ζωή Χατζηθωμά : Αν φοβήθηκα; Πολύ, πάρα πολύ και ακόμη φοβάμαι δεν είμαι ηρωίδα, ούτε γενναία ιδιαίτερα και κυρίως τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Φοβήθηκα για μένα, για μας και τα παιδιά μας, φοβήθηκα όμως περισσότερο και τρέμω για τη χώρα. Και πείσμωσα και είπα ότι η πατρίδα μας πρέπει και θα έχει συνέχεια.
Ανάμεσα στα ΝΑΙ και στα ΟΧΙ, ανάμεσα στον φόβο και το απροσδιόριστο αδιέξοδο που έχουμε βρεθεί, θα μου μείνει όσο ζω, η μεγάλη ασπίδα προστασίας που δημιουργήσαμε μεταξύ μας. Με μηνύματα, με τηλεφωνήματα, με βλέμματα αγωνίας και φωνή γεμάτη νοιάξιμο :”Χρειάζεσαι κάτι; Τα καταφέρνετε;” Άνθρωποι που δε φοβούνται να δείξουν ότι κλαίνε, ότι φοβούνται, αλλά και ότι αγαπούν. Συναισθήματα υγιή, ήσυχα, χωρίς μεγάλα λόγια και χωρίς να κουνά κανείς το δάχτυλο με ύφος και σνομπισμό ”εγώ τα ήξερα, εγώ σου τα’λεγα”.
Και τώρα οι υβριστές, οι διχαστικοί, οι ανθέλληνες από κάθε χώρο πλησιάζουν και θέλουν να ενώσουμε τις φωνές μας…”Για το καλό της πατρίδας!” λένε. Μόνο που μερικοί από μας τους ταλαίπωρους Έλληνες, να…ξέρετε… συγνώμη κιόλας… μα κάναμε χρόνια χορωδία και εσείς είστε φάλτσοι, όπως χρόνια ήσασταν παράφωνοι και χαλάγατε τη μελωδία στα αυτιά μας.Ντράπηκα και τρόμαξα με το μίσος που βγάλατε για τους συνέλληνες, για τη χώρα, για τον εαυτό σας στο χείλος της απόγνωσης. Και λυπήθηκα για το λαβύρινθο που έχετε στο μυαλό σας.
Κρατάμε την αγάπη και τα σφιχτά μεταξύ μας χέρια στα δύσκολα, την απερίγραπτη χαρά, τη συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη, συναισθήματα που δεν περιγράφονται με λέξεις. Στα δακρυσμένα μάτια εξάλλου από λύπη ή ευτυχία δε χωράνε λόγια! Μαζί είναι καλύτερα και ”οι όλοι εμείς” έχουμε τον τρόπο να τροφοδοτούμε τις καρδιές μας.
Γιατί μπορεί περιουσίες μεγάλες να μην έχουμε, αλλά έχουμε ο ένας τον άλλον, έχουμε καθαρά μάτια και συνείδηση. Χωρίς χρώματα και κόμματα, μα με ψυχή και παιδιάστικο ρομαντισμό και μας αρέσει, γιατί δεν είναι αφέλεια, όπως κάποιοι θεωρούν, αλλά δύναμη. Αυτά είναι η προσωπική μας περιουσία και είμαστε πλούσιοι, αφού η αγάπη τοκίζεται και στις δικές μας τράπεζες αβγαταίνει!
Άντε, γιατί έχουμε και μια χώρα να νοιαστούμε όλοι μας, έχουμε και τις ζωές μας που τρέχουν, κρίμα είναι να μένουμε σαν απόμαχοι ναυτικοί που κοιτάζουν το λιμάνι! Να δώσουμε από σήμερα μια υπόσχεση; Να κάνουμε και μεις τη δική μας συμφωνία; Για να ξορκίσουμε μια ζόρικη φάση και μια ζόρικη ζωή! Καλή δύναμη σε όλους μας, καλή τύχη και στην πατρίδα μας!
