Για τον θάνατο, ως αναπόσπαστο φαινόμενο της ζωής, έχουν διατυπώσει σκέψεις και αναλύσεις όλοι οι άνθρωποι, σε κάθε χρονική εποχή και τοποθεσία ετούτου του πλανήτη, από τον απλό πολίτη έως και τον Αϊνστάιν.
Ο Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο (1863-1938) ήταν Ιταλός ποιητής, δημοσιογράφος, δραματουργός και πιλότος κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Θεωρήθηκε εθνικός ήρωας για την προπαγανδιστική του πτήση πάνω από την εχθρική Βιέννη και την εν συνεχεία κατάληψη του Φιούμε.
Επιπλέον, υπήρξε μεγάλος γυναικάς, εθνικιστής και επιφανής φασίστας.
Επηρέασε με τον τρόπο του σημαντικά τους συγχρόνους του ποιητές και συγγραφείς.
Προπολεμικά εξελίχτηκε σε μια από τις μεγάλες διασημότητες της Ευρώπης, αλλά η λάμψη του ξεθώριασε δραματικά με το τέλος του φασισμού.
Κάποτε, λοιπόν, εκείνος είχε πει την περιβόητη φράση: «Το προνόμιο των νεκρών: δεν πεθαίνουν ποτέ»!
Φυσικά, αν είναι δυνατόν, δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να αναφέρεται σε μορφές παρεμφερείς του Φιντέλ Κάστρο (1926-2016), για παράδειγμα, γιατί εκείνος ήταν άγνωστος τότε, αυτή η μεγάλη μορφή της κουβανικής επανάστασης που έβαλε τέλος στη διακυβέρνηση της χώρας του από ένα διεφθαρμένο δικτάτορα, δίνοντας ελπίδες, αλλά και κάποιες απογοητεύσεις αργότερα στον λαό της χώρας του.
Το παρακάτω, όμως, ποίημα, «Ο θάνατος δεν είναι τίποτα», γράφτηκε το 1910, από τον Άγγλο κληρικό Henry Scott Holland, και διαδόθηκε από τους Καρμελίτες μοναχούς του Tallow, μιας μικρής πόλης της νοτιοανατολικής Ιρλανδίας.
Πρόκειται για ένα μοναδικό ήρεμο ποίημα που αναφέρεται στον θάνατο, ενώ πολλοί στίχοι του αποτελούν συχνά αποφθέγματα:
«Ο θάνατος δεν είναι ουσιαστικά τίποτα/ Απλώς γλιστράς στον επόμενο χώρο/ Εγώ είμαι εγώ και εσείς είστε εσείς/ Όποιοι και αν ήμασταν/ Αυτό, είμαστε ακόμα.
»Κάλεσέ με το παλιό γνωστό μου όνομα/ Μίλα μου με τον εύκολο τρόπο/ το οποίο χρησιμοποιούσες πάντα/ Χωρίς καμία διαφορά στη χροιά/ Δίχως υποχρεωτικά αέρα επισημότητας ή θλίψης.
»Γέλα όπως γελούσαμε πάντα/ στα μικρά αστεία που χαιρόμαστε μαζί/ Παίξτε, γέλα, σκέψου με. Προσευχήσου για μένα/ Ας το όνομά μου να είναι πάντα η γνωστή λέξη/ που ήταν πάντα/ Αφήστε το να ειπωθεί, χωρίς σκοπό/ Χωρίς ίχνος σκιάς σε αυτό.
»Ζωή σημαίνει αυτό που σήμαινε πάντα/ Είναι η ίδια που ήταν πάντα/ Υπάρχει μια απόλυτη αδιάσπαστη συνέχεια/ Γιατί θα πρέπει να είμαι έξω από τη σκέψη/ επειδή είμαι έξω από τη θέα;
»Όμως σε περιμένω./ Για ένα διάστημα/ Κάπου. Πολύ κοντά/ Ακριβώς γύρω από τη γωνία.
»Όλα καλά.
»Τίποτα δεν είναι παρελθόν, τίποτα δεν έχει χαθεί. Μια σύντομη στιγμή και όλα θα είναι όπως ήταν πριν, αλλά καλύτερα, απείρως πιο ευτυχισμένοι και πάντα θα είμαστε όλοι ένα, μαζί με τον Χριστό».
Ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο, αφού αναφερθήκαμε πρωτύτερα σε αυτόν, αναμφίβολα έδωσε ερέθισμα για μακρόχρονες φιλοσοφικές αναλύσεις, σε ολόκληρο τον κόσμο, πέρα από τη χώρα του, την Κούβα.
Έφερε ξανά στο προσκήνιο παλιά και χιλιοειπωμένα θέματα, όπως τον ψυχρό πόλεμο, για τις επαναστάσεις και τις δικτατορίες, και τις όποιες πιθανότητες αυτόνομης, και όχι εξαρτημένης πορείας χωρών και λαών.
Κι εδώ το διαθέσιμο υλικό, είναι ομολογουμένως, άφθονο.
Η έλευση του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο και οι αποφάσεις που θα λάβει πάνω και σε αυτό το θέμα, αναμένονται σίγουρα με έκδηλη ανησυχία, μετά την προηγηθείσα προσπάθεια προσέγγισης του Μπαράκ Ομπάμα με τους ηγέτες του περήφανου γειτονικού τους νησιού.
Κάποιες δηλώσεις του νεοεκλεγέντος προέδρου των ΗΠΑ, όμως, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Ο πρόσφατος θάνατος του Έλληνα πολιτικού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με τη σειρά του θα δώσει αναμφισβήτητα γένεση σε μια ατελείωτη σειρά αναφορών, διενέξεων, άρθρων, κειμένων, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών, βιβλίων, από ιστορικούς, πολιτικούς, αναλυτές, δημοσιογράφους, πολίτες, του ενός ή του άλλου πολιτικού χώρου, θα ειπωθούν πράγματα σημαντικά, ρεαλιστικά, υποθετικά κ.ο.κ., που λίγο ή πολύ επηρέασαν την πολιτική ζωή του τόπου για πάμπολλες δεκαετίες.
«Ο θάνατος είναι το δαιμόνιο που εμπνέει, ο μουσηγέτης της φιλοσοφίας. Χωρίς αυτόν, δύσκολα θα μπορούσε να φιλοσοφήσει ο άνθρωπος», είχε δηλώσει με τη σειρά του κι ο Άρθουρ Σοπενχάουερ.
efsyn.gr
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1953 στα Τρίκαλα . Τον Ιούνιο του 1970 αποφοίτησε από το Β’ Γυμνάσιο Αρρένων Τρικάλων και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών μετά από επιτυχείς εισαγωγικές εξετάσεις.
Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, το χρονικό διάστημα 1976-1979. Ειδικεύτηκε στη Χειρουργική στη Β’ Χειρουργική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Αρεταίειο Νοσοκομείο και το έτος 1986 του απονεμήθηκε ο τίτλος του χειρουργού. Το 1989 ανακηρύχτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών μετά από εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με θέμα: ‘’Αυτομεταμόσχευση επινεφριδιακού ιστού σε πειραματόζωα’’. Μετεκπαιδεύτηκε σε διάφορα νοσοκομεία της Ευρώπης και των ΗΠΑ, κυρίως Westminster Hospital [1] του Λονδίνου, και Mount Zion Hospital[2] του San Francisco.Από το 1990 εργάζεται στην κλινική Χειρουργικής Ογκολογίας[3] στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου[4], τα τελευταία χρόνια ως Διευθυντής Χειρουργικής. Είναι μέλος πολλών ιατρικών Εταιρειών, ελληνικών[5] και ξένων, ενώ πολλές εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε ιατρικά περιοδικά. Παράλληλα εδώ και δεκαετίες ασχολείται με την ιστορία της ιατρικής, τον πολιτισμό και τη λαογραφία άλλων λαών και ταξιδεύει αρκετά σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Τον τελευταίο καιρό αρθρογραφεί τόσο στον έντυπο όσο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Τα αντικείμενα που δημοσιεύει καλύπτουν τον τομέα της βιβλιοπαρουσίασης και βιβλιοκριτικής, γιατρών κατά κύριο λόγο λογοτεχνών, την ιστορία της ιατρικής και τα παραλειπόμενά της και ακόμα παρουσιάζει κάποια ταξιδιωτικά κείμενα από χώρες του εξωτερικού.
Έργα του
- Ένα ταξίδι στην εξέλιξη των χειρουργείων. (Σε συνεργασία με την Ειρήνη Ιωάν. Σουλτάτου). Μαζί με το Ημερολόγιο 2016 των ΒΗΤΑ Ιατρικών Εκδόσεων. 2016. Αθήνα. ISBN 978-960-452-211-8.
- Διαθλασμένο Παλέρμο. (e-book). Ηλεκτρονικές εκδόσεις 24grammata.com (Σειρά: εν καινώ, αριθμός σειράς 140). Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: 29 Νοεμβρίου 2015. Ηράκλειο Κρήτης. ISBN 978-618-80957-5-5.Σύνδεσμος
- Μία απόπειρα σκιαγράφησης του Χανς Φάλλαντα. (e-book). Ηλεκτρονικές εκδόσεις 24grammata.com (Σειρά: εν καινώ, αριθμός σειράς 109). Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: 16 Φεβρουαρίου 2015. Ηράκλειο Κρήτης. ISBN 978-618-80957-4-8. Σύνδεσμος
- Ποιητές του Αζερμπαϊτζάν-Εικονογραφημένο Ημερολόγιο 1915. Ειδική έκδοση των ΒΗΤΑ Ιατρικών Εκδόσεων. 2015. Αθήνα. Σύνδεσμος
- Ιστορικά στοιχεία και άλλα παραλειπόμενα της εξέλιξης της Ανατομικής. ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις. Νοέμβριος 2014. Αθήνα Σύνδεσμος
- Ο Κνουτ Χάμσουν στη Χώρα των Θαυμάτων. (e-book). Ηλεκτρονικές εκδόσεις 24grammata.com (Σειρά: εν καινώ, αριθμός σειράς 88). Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: 22 Ιουνίου 2014. Ηράκλειο Κρήτης. ISBN 978-618-80957-3-1 Σύνδεσμος
- Επιστρέφοντας στο Δρόμο του Μεταξιού (e-book). Ηλεκτρονικές εκδόσεις 24grammata.com (Σειρά: εν καινώ, αριθμός σειράς 80). Ημερομηνία έκδοσης: 28 Απριλίου 2014. Αθήνα. ISBN 978-618-80957-2-4 Σύνδεσμος
- Μυθικές Πολιτείες της Ανατολής-Εικονογραφημένο Ημερολόγιο του 2014. Ειδική έκδοση των ΒΗΤΑ Ιατρικών Εκδόσεων. 2014. Αθήνα. ISBN 978-960-452-177-7
- Παράπλευρες σημειώσεις και μελετήματα. (e-book). Ηλεκτρονικές εκδόσεις 24grammata.com (Σειρά: εν καινώ, αριθμός σειράς 60). Ημερομηνία έκδοσης: 29 Οκτωβρίου 2013. Αθήνα. ISBN 978-618-80957-0-0. Σύνδεσμος
- Τυνησία. Η πύλη της ερήμου. (e-book). Ηλεκτρονικές εκδόσεις 24grammata.com (Σειρά: εν καινώ, αριθμός σειράς 59). Ημερομηνία έκδοσης: 20 Οκτωβρίου 2013. Αθήνα. ISBN 978-618-80957-1-7. Σύνδεσμος
- Οδοιπορικό στη Σοβιετική και Νέα Βαλτική. ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις. Ιούνιος 2013. Αθήνα. ISBN 978-960-452-164-7.
- Στη…σιωπηρή Ζωροαστρική πόλη της Γιαζντ (e-book). Ηλεκτρονικές εκδόσεις 24grammata.com (Σειρά: εν καινώ, αριθμός σειράς 46). Ημερομηνία έκδοσης: 9 Ιουνίου 2013. Αθήνα. ISBN 978-960-93-5070-9. Σύνδεσμος
- Η Ιστορία της Ισλαμικής Ιατρικής. (σελίδες 405). ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις. 2011. Αθήνα. ISBN 978-960-452-144-9
- Ενδοκρινείς όγκοι του πεπτικού συστήματος (σελίδες 168). Ιατρικές Εκδόσεις Π.Χ. Πασχαλίδη. 1990. Αθήνα.
- Παθήσεις παραθυρεοειδών αδένων (σελίδες 100). 1989. Αθήνα.
Ανάλυση του έργου του
Αν παραβλέψουμε το αμιγώς ιατρικό συγγραφικό έργο του (‘‘Ενδοκρινείς όγκοι του πεπτικού συστήματος’’, 1990, και ‘‘Παθήσεις παραθυρεοειδών αδένων’’, 1989), ο Γεώργιος Σχορετσανίτης τα τελευταία χρόνια ασχολείται επισταμένως με την ταξιδιωτική λογοτεχνία, αλλά και με την ιστορία της ιατρικής κι ακόμα με την αρθρογραφία, τη λογοτεχνία και την κριτική. Τα περισσότερα άρθρα του είναι δημοσιευμένα σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, εφημερίδες και περιοδικά.
Έγραψε πληθώρα άρθρων που αναφέρονται σε μακρυνούς τόπους και προορισμούς. Τη μεγαλύτερη μερίδα όμως καταλαμβάνουν τα κείμενα που αφορούν εξωτικές, μουσουλμανικές και ασιατικές χώρες. Τα κυριότερα ταξιδιωτικά του βιβλία, είναι τα ‘‘Μυθικές Πολιτείες της Ανατολής’’ (2014), ‘‘Τυνησία. Η πύλη της ερήμου’’ (2013), ‘‘Οδοιπορικό στη Σοβιετική και Νέα Βαλτική (2013), και το ‘‘Στη… σιωπηρή Ζωροαστρική πόλη της Γιαζντ’’(2013). Σχολιάζοντας το βιβλίο ‘‘Οδοιπορικό στη Σοβιετική και Νέα Βαλτική’’, γράφει εν προκειμένω ο Περικλής Σφυρίδης [19]
‘‘Πρώτη μεγάλη αρετή του βιβλίου είναι η γλώσσα. Άριστα ελληνικά. Και δεύτερη η ενάργεια. Διαβάζεται – παρόλο που πρόκειται για ταξιδιωτικές εντυπώσεις – με μια ανάσα… Τα παραθέματα στην αρχή του κάθε κεφαλαίου, παρμένα από το αποθησαύρισμα των αναγνωστικών εμπειριών του συγγραφέα (από Κινέζους, Ευρωπαίους και Αμερικανούς φιλοσόφους και λογοτέχνες, μέχρι και σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς ταξιδιωτικών εντυπώσεων, μαζί με λαϊκές παροιμίες των χωρών αυτών της Βαλτικής) φανερώνουν μια αξιόλογη και ποικίλη ευρυμάθεια… Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, από το βιβλίο του κ. Σχορετσανίτη αναδύεται κι ένα άρωμα προσωπικού γούστου’’.
Στα 24γραμματα με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του ψηφιακού βιβλίου ‘‘Στη… σιωπηρή Ζωροαστρική πόλη της Γιαζντ’’, ο Απόστολος Θηβαίος, σημειώνει: ‘‘…ο συγγραφέας, ως αυτόπτης εκτιμητής μιας ιστορίας ανθρωπολογικής, κατά κύριο λόγο θεώρησης, παραθέτει με περιεκτικό τρόπο τα βασικά, ιστορικά στοιχεία μιας περιοχής με αξιοσημείωτη δυναμική, ενώ την ίδια στιγμή αποτυπώνει στη μελέτη του τα ειδικά χαρακτηριστικά μιας θρησκείας που ακόμα στις μέρες μας ελκύει πλήθος πιστών από την πολυπληθή κοινότητα των Ινδιών ως τις μειοψηφικές ομάδες των περιοχών της Περσίας. Η λογική της απελπισίας, την οποία δεν κατόρθωσαν ποτέ να τιθασεύσουν τα διαμορφωτικά ρεύματα της δυτικής θεολογίας, αντισταθμίζεται από το επέκεινα της ζωροαστρικής διδασκαλίας. Η βαρβαρότητα της ανθρώπινης αποδημίας, με το σπαραγμό του νεκρού σώματος στις κορυφές των επονομαζόμενων Πύργων της Σιωπής δεν αναιρεί και δεν μειώνει στο ελάχιστο τη μεταθανάτια προοπτική της ψυχής. Πρόκειται για μια κορυφαία, παρηγορητική διδασκαλία, διόλου αντίθετη με ένα φυσικό τρόπο «αναχώρησης…’’.[20]
Στον τομέα της Ιστορίας της Ιατρικής, κλασσικό παραμένει το σύγγραμμά του ‘‘Η Ιστορία της Ισλαμικής Ιατρικής’’(2011), για το οποίο αναφέρθηκαν εκτεταμένα και ξένα μέσα ενημέρωσης, όπως το γνωστό δίκτυο Al Jazeera.[21]
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία βασικά τμήματα με συνολικά τριανταένα (31) κεφάλαια. Η πρώτη ενότητα περιλαμβάνει εννέα κεφάλαια, όπου ο συγγραφέας ασχολείται ουσιαστικά με μια σύντομη ιστορία του Ισλάμ ως νέας φυσικά θρησκείας, την εξάπλωσή του στις διάφορες χώρες που φτάνει ακόμα μέχρι την εποχή μας, την προέλευση, την εμφάνιση και την εκρηκτική ανοδική πορεία της ισλαμικής ιατρικής, καθώς και το ρόλο των τζαμιών και των μεντρεσέδων που εμφανίστηκαν σταδιακά (madrasahs, ισλαμικά σχολεία, ιεροδιδασκαλεία), σε όλη τη διαδικασία της εκπαίδευσης των νεαρών μουσουλμάνων στα ισλαμικά χώματα εκείνη την ονομαζόμενη χρυσή ισλαμική εποχή, η οποία καλύπτει το χρονικό διάστημα από τον έβδομο έως τον δέκατο τέταρτο περίπου αιώνα.
Στα δεκατέσσερα κεφάλαια του δεύτερου τμήματος, αναλύονται εκτενώς το θεωρητικό πλαίσιο των βασικών σπουδών (ανατομία, φυσιολογία, εμβρυολογία, γενετική, φαρμακολογία, επιδημιολογία των ασθενειών, κλπ.), καθώς και οι επί μέρους ιατρικές ειδικότητες (παθολογία, οδοντιατρική, οφθαλμολογία, ΩΡΛ, νόσοι του ουροποιητικού συστήματος και ειδικότερα η λιθίαση αυτού, χειρουργική, δερματολογία, οδοντιατρική και ψυχιατρική. Ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχει ιδιαίτερο κεφάλαιο που περιγράφει την ιστορία της πρώτης επαγγελματικής νοσηλεύτριας στο Ισλάμ και γίνεται γενικότερη αναφορά της ανεκτίμητης προσφοράς των νοσηλευτριών εκείνης της εποχής στην ισλαμική γη.
Στα τελευταία οκτώ κεφάλαια του τρίτου μέρους του βιβλίου, περιλαμβάνονται οι ιατρικές βιογραφίες των γιγάντων Αράβων γιατρών (Razes, Ibn Al Nafis, Ιμπν Σίνα, Al-Kindi, της οικογένειας των Bukhtishu, Ibn Zuhr, Al-Zahrawi) γραμμένες σε εκτενείς λεπτομέρειες. Το τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται στον Hunayn Ibn Ishaq (809-877μ.Χ.) και τον αντίκτυπο του μεταφραστικού κινήματος στην ανάπτυξη της ιατρικής ορολογίας στην αραβική γλώσσα και ακόμα στην μετέπειτα μετάδοση της ισλαμικής ιατρικής στην Ευρώπη, η οποία και οδήγησε στην Αναγέννηση.
Άλλα άρθρα πάνω στην Ιστορία της Ιατρικής, είναι δημοσιευμένα κυρίως σε ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.
Τέλος στον τομέα της αρθρογραφίας, της κριτικής και της λογοτεχνίας, δημοσιεύει σε πολλές εφημερίδες, περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά. Μερικά από αυτά, συγκεντρώθηκαν και είναι προσβάσιμα μέσω e-books από το Εβδομαδιαίο Περιοδικό Πολιτισμού, 24 grammata, όπως χαρακτηριστικά και ενδεικτικά, το ‘‘Παράπλευρες σημειώσεις και μελετήματα’’ (2013).
