«Πεινάμε», έγραφε το πανό των εργαζομένων στον επισιτισμό που κρατούσε ο –προαχθείς στην αστυνομία- πρόεδρός τους Γ. Χόντζογλου. Δυστυχώς τη φράση την ακούω όλο και πιο συχνά από νέους δικηγόρους.
Ο βιολογικός θάνατος, ως απειλή λόγω πανδημίας, είναι μια προφανώς αποτρόπαιη διαδικασία σκέψης για κάθε πολίτη.
Η φράση που αποτυπώνεται στο μυαλό όλων είναι «ας ζήσουμε πρώτα και μετά βλέπουμε για όλα τα άλλα».
Υπάρχει όμως και η άλλη σκέψη, αυτή που ακολουθεί: Ο οικονομικός θάνατος, ο οικονομικός στραγγαλισμός , η επακόλουθη συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου, η κραυγαλέα διατύπωση μιας διαπίστωσης: «Πεινάμε», έγραφε το πανό των εργαζομένων στον επισιτισμό που κρατούσε ο –προαχθείς στην αστυνομία- πρόεδρός τους Γ. Χόντζογλου.
Δυστυχώς τη φράση την ακούω όλο και πιο συχνά από νέους δικηγόρους. Από τις χιλιάδες των ανθρώπων που ασκούν το συγκεκριμένο επάγγελμα – λειτούργημα , χωρίς τη χρυσόσκονη του «μεγαλοδικηγόρου».
Από νέα παιδιά με μεγάλα όνειρα και μικρά –ακόμα- γραφεία που οδηγούνται εκ των πραγμάτων σε κλείσιμο του γραφείου τους.
Η αριθμοί για τους δικηγόρους είναι αμείλικτοι: «Τον Μάρτιο τα γραμμάτια προείσπραξης μειώθηκαν κατά 70.353 (-94,18%), τον Απρίλιο τα γραμμάτια μειώθηκαν κατά 102.385 (-95,30%), τον Μάιο τα γραμμάτια μειώθηκαν κατά 53.622 (- 63,48%), ενώ κατά το μήνα Νοέμβριο τα γραμμάτια μειώθηκαν κατά 53.499 (- 45,29%) σε σχέση με τις αντίστοιχες περσινές περιόδους».
Τελικά, τώρα που το ξανασκέφτομαι η πανδημία και ο οικονομικός μαρασμός , το χειρότερο είναι ότι προκαλούν συρρίκνωση ονείρων.
Για μια ολόκληρη γενιά δικηγόρων…
Παναγιώτης Στάθης
