Με εξαιρετικά μεγάλη συμμετοχή τρικαλινών, άρχισε την Πέμπτη η διοργάνωση Cinefilo – ή, κινηματογράφος μέσα από τα μάτια του άλλου φύλου. Τρεις συλλογικότητες της πόλης των Τρικάλων, με τη στήριξη του Δήμου, συνεργάστηκαν και υλοποιούν ένα πρόγραμμα που, με αφορμή τον κινηματογράφο, προωθεί τη διαφορετική ματιά και την προσπάθεια να μπει ο καθένας μας στη θέση του άλλου φύλου. Πέντε ταινίες δηλώνουν αυτήν την προσπάθεια. Η πρώτη, το βράδυ της Πέμπτης, η εξαιρετική ισπανική «Μέσα από τα μάτια σου», συγκλόνισε όσους και όσες βρέθηκαν στην έναρξη του πενθήμερου αυτού. Η σωματική και λεκτική βία, οι ψυχολογικές μεταπτώσεις και η «ματιά» της κατάστασης αυτής ακόμη και μέσα από τα μάτια ενός άνδρα – του θύτη – καθήλωσαν τους θεατές που, με κατέκλυσαν την αίθουσα του Δημοτικού Κινηματογράφου. Νωρίτερα, ο υπεύθυνος της «Συνειρμός» κ. Κ. Φώλιας, μίλησε για τους σκοπούς της συγκεκριμένης κοινωνικής δράσης, αλλά και τους στόχους των προγραμμάτων που η ίδια υλοποιεί. Η κ. Ευτυχία Ασλάνογλου, εκπροσωπώντας το Κέντρο Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών Θυμάτων Βίας Δήμου Τρικκαίων, έκανε λόγο για την άσκηση βίας εν γένει στην οικογενειακή ζωή. Η πρόεδρος της Κινηματογραφικής Λέσχης Τρικάλων ευχαρίστησε όλους, όσοι συνέδραμαν στη διοργάνωση, αναφέροντας ότι η Λέσχη συνεχίζει τις πολυποίκιλες δράσεις της. Η αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας κ. Βασιλένα Μητσιάδη έκανε λόγο για τη συμβολή των δημοτικών δομών στην υλοποίηση του αφιερώματος – δράσης, τονίζοντας την ανάγκη συνέχισης της συνέργειας παρόμοιων διαδικασιών.
Σήμερα Παρασκευή, θα προβληθεί η ταινία «Σεράγεβο σ’ αγαπώ», με ένα θέμα «βαρύ», αλλά δυστυχώς πραγματικά φρικτό σε συνθήκες πολέμου: τους βιασμούς γυναικών, αλλά και τις επιπτώσεις του σε μελλοντικές συνθήκες ειρήνης.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας, από τον Μάρτιο του 1992, έως το Δεκέμβριο του 1995, υπολογίζεται ότι βιάστηκαν και βασανίστηκαν 60.000 γυναίκες.
Σκηνοθεσία: Γιασμίλα Σμπάνιτς, με τους: Μιριάνα Καράνοβιτς, Λούνα Μίχοβις, Λέον Λούτσεφ
Κοινωνική – 2006 – Έγχρ. – 90′ – Βοσνία
Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου 2006
Αύριο Σάββατο θα προβληθεί η ταινία «Το δέντρο και η κούνια» της Ελληνίδας σκηνοθέτιδας κ. Μαρίας Ντούζα, η οποία θα παρέμβει σε συζήτηση που θα ακολουθήσει την προβολή.
Η ταινία είναι βραβευμένη σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, ως καλύτερη μεγάλου μήκους ταινία, για το σενάριο , την σκηνοθεσία, τους ηθοποιούς, τη φωτογραφία, τη μουσική.
Υπόθεση: Η Ελένη, εργάζεται ως καθηγήτρια καρδιολογίας στο Λονδίνο, όπου έχει εγκατασταθεί μόνιμα με το παιδί και το σύζυγό της ο οποίος της ανακοινώνει μια απροσδόκητη εξέλιξη στην δουλειά του, που θα επηρεάσει την κατά τα άλλα ήρεμη οικογενειακή ζωή τους.
Εκείνη δέχεται την επίμονη πρόσκληση του πατέρα της Κυριάκου, να τον επισκεφθεί στο χωριό, παίρνοντας μαζί και την κόρη της, ενώ ταυτόχρονα ο σύζυγος ξεκινά μια νέα αρχή μακριά τους. Ερχόμενη στην Ελλάδα καλείται να αντιμετωπίσει τις απροσδόκητες και άβολες για εκείνη επιλογές του πατέρα της.
Δραματική – 2013 – Έγχρ. – 108′
Με τους: Μυρτώ Αλικάκη, Ηλία Λογοθέτη, Μιριάνα Καράνοβιτς
Επονται:
Κυριακή 26/10
«Χουάρες. Η πόλη των νεκρών γυναικών»,
Ντοκιμαντέρ 2005/ Έγχρ./ Διάρκεια: 60 λ.
Σενάριο, σκηνοθεσία, παρουσίαση: Γιώργος Αυγερόπουλος
Μια παραγωγή της SMALL PLANET Για την ΝΕΤ © 2004 – 2005
Από τον Εξάντα, Ντοκιμαντέρ στον κόσμο, 2005:
«To 1994, ξεκίνησε στην πόλη Χουάρες του Μεξικού μια μυστηριώδης σειρά δολοφονιών. Μέχρι σήμερα, περίπου 500 νεαρές και όμορφες γυναίκες έχουν βρεθεί άγρια δολοφονημένες, βιασμένες, στραγγαλισμένες, κατακρεουργημένες, πεταμένες στην έρημο…»
Δευτέρα 27/10
«Persepolis»
Animation | 2007 | Ασπρόμ. | 95′
Σενάριο-σκηνοθεσία: Μαρζάν Σατραπί, Βενσάν Παρονό
Μεταφορά του ομώνυμου best-seller κόμικ.
Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών, Βραβεία Σεζάρ καλύτερης ταινίας, καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου και καλύτερης πρώτης ταινίας
Στην Τεχεράνη της δεκαετίας του 1970, η μικρή Marjane μεγαλώνει στο τέλος της δυναστείας του Σάχη, παρατηρώντας με τα μεγάλα μάτια της και την αθωότητα του μικρού παιδιού τα κακώς κείμενα της κοινωνίας της. Μέσα από τα μέλη της οικογένειάς της, που επιθυμούν την κοινωνικοπολιτική αλλαγή, βιώνει την Ισλαμική Επανάσταση του Χομεϊνί και την ανατροπή του παλιού καθεστώτος. Αρνείται να συμβιβαστεί με τη νέα τάξη πραγμάτων και στην αρχή της εφηβείας της φυγαδεύεται στην Αυστρία για ασφάλεια από τους ίδιους τους γονείς της. Εκεί, γνωρίζει από πρώτο χέρι τα καλά και τα κακά της ευρωπαϊκής κουλτούρας, μορφώνεται, κινδυνεύει να πεθάνει στο δρόμο και επιστρέφει στο σπίτι της μετά από λίγα χρόνια, πιο συνειδητοποιημένη αλλά και με βαριά κατάθλιψη, αντιμετωπίζοντας εκ νέου τη στυγνή πραγματικότητα της ισλαμικής Τεχεράνης, μέχρι την επόμενη μετανάστευσή της στο Παρίσι.
