Σάκης Παπαδόπουλος Βουλευτής Σύριζα :Είναι σαφές ότι σε μία διαπραγμάτευση κάποια πράγματα κερδίζεις και σε κάποια ελαττώνεις το βηματισμό σου προκειμένου να τα διεκδικήσεις με καλύτερες προϋποθέσεις στο μέλλον. Αυτή η διαπίστωση, παρά τη συστηματική προπαγάνδα της ελληνικής, αλλά και της ευρωπαϊκής Δεξιάς, φαίνεται ότι έχει γίνει κτήμα της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Σε ένα κομμάτι της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει έντονη ανησυχία μετά την τελευταία απόφαση του Eurogroup για ολίσθηση από τον ριζοσπαστικό προγραμματικό μας λόγο σε μετριοπαθή και συντηρητικότερα μονοπάτια, που θέτουν σε κίνδυνο κομβικές προεκλογικές μας δεσμεύσεις.
Για την Κυβέρνηση αυτή η κριτική είναι και πρέπει να είναι καλοδεχούμενη. Αυτή η κριτική, αυτή η πίεση τόσο στο εσωτερικού του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και μέσα από τη δράση των κινημάτων που έχουν συνταχθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, παλεύοντας για την πολιτική αλλαγή, είναι σε αυτήν την τετράμηνη διαπραγματευτική περίοδο αναγκαίο κακό. Και σε καμία περίπτωση αυτή η πίεση δεν πρέπει να εξασθενήσει κυρίως από την πλευρά των κινημάτων, αποτελώντας μεταξύ άλλων και ένα αντίβαρο στις εξωτερικές πιέσεις. Αλλά όχι μόνο για αυτόν τον λόγο.
Η Κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας έλαβε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού με δύο βασικές επιταγές: η πρώτη ήταν για να διαπραγματευτεί με τους δανειστές επιδιώκοντας μια καλύτερη συμφωνία, η δεύτερη για να κυβερνήσει με άξονα το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης για την ανάκτηση της αξιοπρέπειας της ελληνικής κοινωνίας. Ένα μήνα μετά τις εκλογές κανείς δεν μπορεί να προσάψει στην Κυβέρνηση ότι δεν διαπραγματεύτηκε, τι γίνεται όμως με την διακυβέρνηση για την κοινωνική σωτηρία;
Δεδομένων των έκτακτων και βάναυσων συνθηκών που βιώνει η ελληνική κοινωνία, η Κυβέρνηση έχει καθυστερήσει. Ενδεικτικά δύο βασικές δεσμεύσεις του Προγράμματος Θεσσαλονίκης για τις οποίες η Κυβέρνηση έχει καθυστερήσει να νομοθετήσει και περιμένει με αγωνία η ελληνική κοινωνία είναι: η απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και η δωρεάν και πραγματική πρόσβαση στην ιατρική φροντίδα για όλους τους πολίτες, με την καταρχήν κατάργηση του εισιτηρίου των 5€ στα νοσοκομεία. Για το μεν ζήτημα των πλειστηριασμών η τρικαλινή κοινωνία βίωσε πρόσφατα σχετική περίπτωση, για τη δε πρόσβαση στην ιατρική φροντίδα είναι καθημερινή η αγωνία μου ως γιατρός να μπορέσουμε να καλύψουμε όσο το δυνατόν συντομότερα τους αδύναμους πολίτες και παράλληλα να προσφέρουμε στους συναδέλφους γιατρούς τα θεσμικά εργαλεία προκειμένου να μην φροντίζουν τον ανασφάλιστο και τον αδύναμο “κατά παράβαση” της νομοθεσίας. Το ζήτημα αυτό απασχόλησε άλλωστε εκτενώς και το πρόσφατο Γενικό Συμβούλιο της ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος).
Στην κατεύθυνση της ταχύτερης και αταλάντευτης νομοθέτησης κεντρικών δεσμεύσεων του Προγράμματος Θεσσαλονίκης είναι κρίσιμος ο ρόλος των κυβερνητικών βουλευτών, είναι κρίσιμος ο ρόλος των κομματικών οργάνων, και κατ΄ επέκταση είναι κρίσιμος ο ρόλος του ίδιου του κινήματος, όπως φάνηκε και στην περίπτωση του αγώνα για ματαίωση του πλειστηριασμού στα Τρίκαλα.
Το κίνημα, που πρέπει να σταθεί επικουρικά και κριτικά στην Κυβέρνηση, είναι εκείνο που καλείται να επιβάλλει όσα δεν μπόρεσε να θεσμοθετήσει ακόμη η Κυβέρνηση και ήταν δεσμεύσεις της. Σε αντίθετη περίπτωση θα είμαστε όλοι υπόλογοι απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να ενισχύσουμε όλα τα κινήματα που αγωνίζονται για την άρση των πλειστηριασμών και για την κατάργηση του εισιτηρίου των 5€ στα νοσοκομεία και κατ’ επέκταση την ελεύθερη πρόσβαση στην ιατρική φροντίδα για το σύνολο του πληθυσμού.
