1. Για άλλη μια φορά η κατάρτιση των ψηφοδελτίων εντός του ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε τις ίδιες παθογένειες με αποτέλεσμα η τελική εικόνα να προκαλεί τουλάχιστον θλίψη. Η αρμόδια επιτροπή αναλώθηκε στην διατήρηση κομματικών ισορροπιών, οι οποίες μπορεί στο έμπειρο μάτι των εσωκομματικών να φαντάζουν λογικές, επί της ουσίας όμως αποτυπώνουν γερασμένες λογικές και κακώς νοούμενο κομματισμό. Το δεδομένο αυτό οδήγησε στην διατήρηση ανθρώπων που δεν έχουν να προσφέρουν το παραμικρό σε ψηφοδέλτια αλλα και στην προαγωγή άλλων με την επίκληση της κομματικής επετηρίδας.
2. Η περιβόητη “Ομπρέλα” απέδειξε για άλλη μια φορά ότι παρά τις υγιείς διαφωνίες της σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο, επί της ουσίας της δεν αποτελεί τίποτε άλλο από έναν μηχανισμό κατάληψης θέσεων και γραφείων για όσους δεν πρόσκεινται στην πρώτη γραμμή των επιλογών του προέδρου. Ο ανταγωνισμός της τάσης αυτής με τους λεγόμενους προεδρικους και λιγότερο με τους καλούμενους πασοκογενεις είχε ως αποτέλεσμα την “ποσόστωση” των υποψηφίων ανάμεσα στις τρεις τάσεις και την εξαίρεση από τις τελικές λίστες, κοινωνικών αγωνιστών με ξεκάθαρο αποτύπωμα στη κοινωνία καθώς και αναγνωρίσιμων ανθρώπων έξω από τα στεγανά της κομματικής αριστεράς που οπωσδήποτε είχαν πολλά να προσφέρουν.
3. Η λογική αυτή, πέρα από την αυτονόητη απογοήτευση και τον θυμό που γεννά στον ανένταχτο κόσμο που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ, αποτρέποντας την ευαγγελιζομενη διεύρυνση του, αποτελεί και προπομπό εκλογικής ήττας στις επερχόμενες εκλογές καθώς είναι μάλλον απίθανο τα λίγα αναγνωρίσιμα στελέχη να τραβήξουν κουπί σε όλη τη χώρα. Η εξαίρεση αυτών των υποψηφίων αποκλείει την πρόσβαση του κόμματος στην εκλογική βάση που φιλοδοξεί να προσεγγίσει και ρίχνει όλο το βάρος στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ας μην απορούν λοιπον οι εμπνευστές της μετεκλογικά γιατί δεν θα προσεγγίσουν τις εκτιμήσεις τους τα αποτελέσματα σε τομείς που επενδύουν (όπως οι νέοι και η επαρχία) μόνοι τους βγάζουν τα μάτια τους.
4. Συμπερασματικά λοιπόν κρίμα και πάλι κρίμα. Υπάρχουν περιπτώσεις τόσο ακραίες που πραγματικά αναρωτιεσαι για τη νηφαλιότητα της επιτροπής. Βλέπω πχ επιλογή σε μια επαρχιακή πόλη ανάμεσα σε δύο συναδέλφους μου και πραγματικά αν δεν ήξερα τους συντρόφους θα πιστευα ότι αυτοί που έλαβαν την απόφαση είχαν κλειστεί σε μια αποθήκη πίνοντας ουίσκι και καπνίζοντας μπάφους. Βλέπω σε μεγάλες εκλογικές περιφέρειες παλιές καραβανες να προτιμώνται σε βάρος νέων και αναγνωρίσιμων ανθρώπων και διερωτώμαι πως άνθρωποι που επί 45 χρόνια πολιτικοποιουνται, δεν έχουν ακόμη δαμάσει την ματαιοδοξία τους. Προσπαθώ να βρω λογικα επιχείρηματα και ειλικρινά δεν μπορώ, ελπίζω μόνο να μην σταθούν στην αντικομματικη στάση του Πολακη και να εξετάσουν την ουσία της.
Mάνθος Τριαντάφυλλος
