«Πράσινη ενέργεια», μια ακόμη γερμανική κομπίνα: Οι «ΑΠΕ», ο μύθος και το… black out που έρχεται

Οι μεγαλύτερες κομπίνες στην ιστορία, συχνά βασίστηκαν σε «μεγάλα ιδεώδη». Ένα από αυτά είναι και η… σωτηρία του πλανήτη που στις μέρες μας, σχεδόν μονοπωλείται από την κουβέντα για την κλιματική αλλαγή.

Πάνω σε αυτήν λοιπόν την φαινομενικά «ευγενή ιδέα», δομείται η αναγκαστική προσαρμογή ολόκληρου του παγκόσμιου ενεργειακού μοντέλου, με τρόπο που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα αποτελέσει την ενδεδειγμένη θεραπεία στο πρόβλημα, αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι θα γεμίσει τις τσέπες, όλων εκείνων των δήθεν οραματιστών, που μυρίστηκαν χρήμα στην υιοθέτηση νέων μορφών ηλεκτροπαραγωγής και ηλεκτροκίνησης.

Είχα υπαινιχθεί και στο παρελθόν ότι θα ασχοληθώ με την μεγάλη απάτη της «πράσινης ενέργειας» και αφορμή για να το κάνω αποτελεί η εξοργιστικά ενθουσιώδης, δογματική και παντελώς άκριτη υιοθέτηση, εκ μέρους της σημερινής κυβέρνησης, του νέου ενεργειακού μοντέλου που-σε ότι αφορά την Ευρώπη- υπαγορεύεται από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.

Πρόκειται για ένα μοντέλο, χρυσοφόρο μεν για κάποιους «διορατικούς» επενδυτές, πανάκριβο για τους καταναλωτές, αμφίβολης λειτουργικότητας και αξιοπιστίας, αλλά επιπροσθέτως βλαπτικό για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα αφού ακυρώνει βασικά συγκριτικά ενεργειακά πλεονεκτήματα και απειλεί το μοναδικό φυσικό κάλλος της πατρίδας μας.

• Σκοπός του σημερινού πρώτου άρθρου είναι να αποδείξει ότι οι πολυδιαφημισμένες «Μεταβλητές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας», δεν είναι ούτε τόσο αποτελεσματικές, ούτε τόσο αξιόπιστες, αλλά ούτε και απόλυτα «μηδενικές» σε ότι αφορά το περιβαλλοντολογικό τους αποτύπωμα. Η υποτιθέμενη «υπεροχή» τους είναι ένας μύθος που ξεκινά από την δαιμονοποίηση των ορυκτών καυσίμων ως, σχεδόν μοναδικής, αιτίας της κλιματικής αλλαγής.

Η σημερινή Γερμανία πρωτοστατεί σε αυτή την καμπάνια με έναν, σχεδόν θρησκευτικό ζήλο, όχι ασφαλώς για να σώσει την ανθρωπότητα, αναπληρώνοντας το κακό που της έχει κάνει κατά καιρούς, αλλά γιατί έτσι θεωρεί ότι εξυπηρετούνται οι οικονομικές της επιδιώξεις.

Η «πράσινη ιδεοληψία» που διατρέχει καθέτως και οριζοντίως το γερμανικό πολιτικό φάσμα, δεν έχει σχέση με ανθρωπιστικά κίνητρα. Το πιθανότερο είναι ότι δεν έχει και άμεση σχέση με την αγάπη για το περιβάλλον. Υπαγορεύεται από αμιγώς οικονομικά και γεωστρατηγικά κριτήρια.

Γι’ αυτό και η «πράσινη μετάβαση» αποτελεί πλέον επίσημη εθνική πολιτική της Γερμανίας. Από τους υπερσυντηρητικούς του AfD μέχρι τους νεοκομμουνιστές του Die Linke όλοι ορκίζονται στα κελεύσματα της και σε αυτή βασίζει πλέον την ύπαρξη του το ομώνυμο γερμανικό κόμμα που φιλοδοξεί να παίξει ρόλο στις ερχόμενες εκλογές.

Γιώργος Χαρβαλιάς