Κάποιοι τον θυμόμαστε να κατεβαίνει την Στουρνάρα με ένα αυτοσχέδιο καροτσάκι φτιαγμένο από καφάσι της λαχαναγοράς φορτωμένο με τις παράνομες κασέτες των τραγουδιών του και να αράζει μπροστά στο Πολυτεχνείο παίζοντας τα τραγούδια του ή αυτοσαρκαζόμενος να διαλαλεί την «πραμάτεια του».
Επέλεξε να φύγει χωρίς θόρυβο και φανφάρες. Άφησε πίσω μονάχα τα τραγούδια και την κιθάρα του μαζί με λίγες αράδες, μήνυμα όπως σημείωσε «για όλους και για όλα»
«Μια είναι η βόλτα, μόνο μια, αυτή θα μας λευτερώσει. Δε σταματάει αυτή η βόλτα, ούτε ποτέ της έχει αρχίσει. … βοηθήστε με να επανέλθω στον κόσμο και να παίξω τη μουσική που δεν έπαιξα ακόμα. Και ας μου σπάσανε τις κιθάρες και τα μηχανήματα μου. Δεν ζητάω αποζημίωση, ένα μονάχα συγνώμη εγώ ζήτησα χιλιάδες».
Η «αναγνώριση» ποτέ δεν ήταν στις προθέσεις του. Σίγουρα ακόμα θα ενοχλείται.
Στο σπίτι της Αραχώβης που επέλεξε να δώσει τέλος στη ζωή του βρέθηκαν κάποια ανέκδοτα τραγούδια του. Με αυτά ας τον θυμόμαστε. Δεν ζήτησε ποτέ τίποτα παραπάνω.