"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

16.8 C
Trikala

Στα Τρίκαλα στα δυο Στενά – ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

lafarm

Σχετικά άρθρα

 

 

Στο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη «Στα Τρίκαλα στα δυο Στενά» η έμπνευσή του βασίζεται σε μια σειρά από αληθινά γεγονότα.

Τραγικά και αποτρόπαια γεγονότα που απασχόλησαν για πολύ καιρό τον ελληνικό τύπο.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης παίρνει ορισμένα από αυτά τα τραγικά γεγονότα και τα μετουσιώνει, παίρνοντας υπόψη του ορισμένα κοινωνικά χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών της και δίνοντας τους συγχρόνως μια νέα ιδεολογική και κοινωνικοπολιτική προέκταση.
Ο ήρωας του τραγουδιού του Τσιτσάνη: «Στα Τρίκαλα στα δυο Στενά» λέγεται Σακαφλιάς.


Το όνομα αυτό έχει μια μικρή ομοιότητα με ονόματα θυμάτων (ενός στυγερού εγκλήματος που συμβαίνει σ΄ενα χωριό της Καρδίτσας και άλλων πρωταγωνιστών θυμάτων άλλων καταστάσεων) αλλά ο ήρωας του τραγουδιού «Στα Τρίκαλα στα δυο Στενά» είναι o ήρωας του Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος τον ντύνει με τα δικά του κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά της εποχής και τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της δικής τους κοινωνικής προέλευσης και του κοινωνικού περίγυρου που συναναστρέφεται.
Ο ήρωας του Τσιτσάνη – το θύμα – είναι ο Μάγκας, είναι ένα καλό ντερβίσικο-Λεβέντικο παιδί. Το αντίθετό του είναι, ο ψευτόμαγκας, ο κουτσαβάκης, ο μπράβος και ο παρακρατικός.
Ο Σακαφλιάς του Τσιτσάνη είναι ένας χαρακτηριστικός τύπος των Τρικάλων εκείνης της εποχής. Άντρας ατίθασος, απείθαρχος, ελεύθερος, ασυμβίβαστος και Λεβέντης-Μάγκας με τα όλα του.
Ο Τσιτσάνης γνωρίζει από νωρίς ένα μέρος της υποκριτικής αστικής τάξης των Τρικάλων, η οποία τον απορρίπτει πολύ γρήγορα και τον ίδιο και τη θεματολογία των τραγουδιών του.
Και σήμερα ακόμη υπάρχουν άνθρωποι (ελάχιστοι) που προέρχονται από αυτή τη αστική τάξη των Τρικάλων που τον απορρίπτουν και αυτόν και το έργο του, κυρίως, γιατί ήταν ένα φτωχό και ασήμαντο παιδί των Τρικάλων και δεν προέρχονταν από τα λεγόμενα «Τζάκια» των Τρικάλων, κερδίζοντας τόσο μεγάλη παγκόσμια και πανελλήνια λαοφιλία και αναγνώριση και από τους Τρικαλινούς συμπολίτες του.


Η καταγωγή τους ενοχλεί περισσότερο από το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη, γιατί με τα τραγούδια του αναγορεύει και αναδεικνύει χαρακτήρες και ήρωες της καθημερινής ζωής.
Ο ήρωας του Βασίλη Τσιτσάνη στο τραγούδι: «Στα Τρίκαλα στα δυο Στενά» είναι αληθινός χαρακτήρας με την έννοια της μυθοπλασίας.
Σε πολλούς αρχαιοελληνικούς μύθους το υπόβαθρο των πρωταγωνιστών είναι απείρως πιο τραγικό και αποτρόπαιο.
Αλλά ο ποιητής, ο μυθοπλάστης, ο καλλιτέχνης, το υπόβαθρο αυτό το μετουσιώνει σε αλήθεια της ζωής.
Στο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη «Στα Τρίκαλα στα δυο Στενά» είναι συμπυκνωμένες αλήθειες για τους αγνούς και αυθεντικούς ανθρώπους που συναναστρέφεται γύρω του και δεκάδες από αυτούς πέφτουν μπαμπέσικα από τους μπράβους κάθε λογιών οργανώσεων, παρακρατικών αρχών και εξουσιών, αλλά και των παθών των ιδίων.
Ο έρωτας τα δύσκολα χρόνια του Τσιτσάνη είναι απαγορευμένος για την καθεστηκυία τάξη, στην οποία επικρατούν μόνο τα οικονομικά συμφέροντα, η προδοσία, η ρουφιανιά και ο δωσιλογισμός πανταχού παρών. Η εξουσία βάρβαρη, αυταρχική και φασιστική στα χρόνια του, εκφαυλίζει και εκφασίζει μια ολόκληρη κοινωνία.
Οι άνθρωποι του «περιθωρίου»(οι μη διαπλεκόμενοι με τις αρχές και τις εξουσίες), οι οποίοι προέρχονται από εργάτες, πρόσφυγες και από μικροεπαγγελματίες εκφράζονται απέναντι στη βία και στον αυταρχισμό μέσα από το είδος του τραγουδιού που καθιερώθηκε ως ρεμπέτικο και αργότερα ως λαϊκό.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης στο τραγούδι του Σακαφλιά αναφέρεται στα στενά δρομάκια που υπήρχαν στη γειτονιά ενός μικρού οικισμού της ευρύτερης παλιάς πόλης των Τρικάλων.
Η φυλακή δεν ορίζεται από κανένα στοιχείο και σημείο του τραγουδιού. Αν ήθελε να σηματοδοτήσει τον κόσμο και τον χώρο των φυλακών θα το όριζε με το τραγούδι του ο Τσιτσάνης.
Η ψυχή του ελληνικού λαού το εισπράττει πολύ σωστά και αναζητά τα δυο στενά σε αυτή τη μικρή γειτονιά με τα στενά σοκάκια που κατοικούσαν αρκετοί αστοί από την άρχουσα τάξη των Τρικάλων εκείνης της εποχής.
Στην ευρύτερη αγορά της παλιάς πόλης(σημερινό κέντρο των Τρικάλων) ήταν πολλά χάνια και καπηλειά που σύχναζαν οι νταήδες κουτσαβάκηδες και τα λεβεντόπαιδα-μάγκες εκείνης της εποχής. Δυο είδη ανθρώπων με διαφορετική νοοτροπία.
Οι κουτσαβάκηδες επιστρατεύονταν ενίοτε από ανθρώπους που ασκούσαν μια κάποια εξουσία(οικονομική-πολιτική-κοινωνική) σε ολόκληρη την Ελλάδα, τότε, για να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» για κάθε είδους εκβιασμούς και διαφορές και όχι μόνο. Να «φάνε» τα απείθαρχα, δερβίσικα-λεβέντικα καλά παιδιά, ακόμη και παιδιά που ερωτεύτηκαν μια πλούσια κόρη.

Ένα αγαπητικό που τόλμησε να σηκώσει τα μάτια του σε μια κόρη πλουσίου αφέντη. Λογαριασμοί ξεκαθαρίζονταν για ανθρώπους και με διαφορετικές σεξουαλικές συμπεριφορές, για γυναίκες «άπιστες» και των οίκων ανοχής και για πολλά χρόνια καταδιώκονταν από αυταρχικά και στρατιωτικά κυβερνητικά σχήματα που ήταν συχνά τα χρόνια του Μεσοπολέμου.
Ο Τσιτσάνης σηματοδοτεί με τα Δυο Στενά τον αστικό χώρο ενός οικισμού των Τρικάλων που συνήθως πάντα ένα μικρό μέρος των αστών διαπλέκονταν με την εξουσία και ήταν αντιδραστικοί σε οτιδήποτε ήταν έξω από τον έλεγχό τους.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης σηματοδοτεί και τη στενοκεφαλιά των υποκριτών αστών που κινούνται στα στενά και σκοτεινά δρομάκια και στους σκοτεινούς διαδρόμους της εξουσίας, καταδιώκοντας όλους τους «διαφορετικούς».
Κάθε αυθεντική και λαϊκή δημιουργία και κοινωνικοί αγώνες ήταν κόκκινο πανί και την καταδίωκε, όπως και τους ανθρώπους και το έργο τους.
Αυτό το κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο εμπνέει τον Βασίλη Τσιτσάνη στα περισσότερα έργα του.
Με τα «Τρίκαλα στα ΔΥΟ στενά», ο Βασίλης Τσιτσάνης σηματοδοτεί το χώρο ενός αντιδραστικού αστικού κόσμου των Τρικάλων και όχι μόνο.
Υπήρξαν και υπάρχουν ακόμη και σήμερα δολοφονίες μέσα στις φυλακές, αλλά για τον Βασίλη Τσιτσάνη δεν αποτελεί άξιο αναφοράς ένα τέτοιο περιστατικό.
Τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη έχουν κοινωνιολογικές και κοινωνικοπολιτικές αναφορές και εμπνέεται από μικρές ιστορίες, ασύνδετες πολλές φορές μεταξύ τους, αλλά τον βοηθούν να προεκτείνει την έμπνευσή του σε εκείνο που πρέπει περίτεχνα να καλύψει.
Οι μύθοι, τα παραμύθια και πολλά τραγούδια είναι καλυμμένες αλήθειες, για αυτό αγγίζονται μόνο με τη ψυχή του ανθρώπου και δικαίως ο ελληνικός λαός και όχι μόνο, έχει αγγίξει με την ψυχή του τα τραγούδια του και λατρεύει τον Βασίλη Τσιτσάνη.
Ο δημιουργός της «Συννεφιασμένης Κυριακής», δεν έγραψε απλά ένα τραγούδι για μια συννεφιασμένη Κυριακή, αλλά για μια Συννεφιασμένη Ελλάδα.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης δεν έγραψε το τραγούδι «Στα Τρίκαλα στα Δυο Στενά» απλά για ένα δερβίσικο καλό παιδί των Τρικάλων, αλλά για όλα τα δερβίσικα καλά παιδιά της Ελλάδας που πέφτουν μπαμπέσικα, όπως έπεσε και «φάγανε» μπαμπέσικα τον Παύλο Φύσσα.

«ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ  ΠΟΛΙΝ»

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης