Η «Αγωνιστική Πρωτοβουλία Ιδιωτικών Υπαλλήλων» αρνήθηκε το δικαίωμα του εκλέγειν σε κάποιους, νέους ως επί το πλείστον συναδέλφους, επειδή δεν είχαν τα απαραίτητα ένσημα (50) ώστε να έχουν βιβλιάριο υγείας, απαραίτητο έγγραφο για να συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες.
Επικαλούνται κανόνες και όρους που πρέπει να διέπουν τα σωματεία…
Κρίμα.
Κατά τη γνώμη μου αυτή η στάση αποτελεί μέγιστη υποκρισία και αδικία.
Αδικία γιατί αυτοί οι συνάδελφοι, νέοι εργαζόμενοι, βιώνουν τις πιο άγριες μορφές εκμετάλλευσης (δεν είναι ανάγκη να τις αναφέρω είναι γνωστές σε όλους) και θα έπρεπε έστω και με ένα ένσημο (ίσως και με κανένα) να έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες. Αυτό θα ήταν μια υπεύθυνη και έντιμη στάση όσων επικαλούνται τους αγώνες, την αντίσταση, την πάλη της εργατικής τάξης.
Υποκρισία γιατί χρησιμοποιείς ως «εργαλείο» αποκλεισμού, συναδέλφων από διαδικασίες, συνθήκες όπως η ανεργία, ο εκφοβισμός, η ανασφάλιστη εργασία, η μερική απασχόληση, τις οποίες υποτίθεται ότι αγωνίζεσαι να τις αλλάξεις. Χρησιμοποιείς με άλλα λόγια τα ίδια «εργαλεία» που χρησιμοποιούν οι εργοδότες ενάντια στους εργαζόμενους με μοναδικό σκοπό… να χάσουν οι «άλλοι» μερικούς ψήφους. Ποιοι είναι οι αυτοί οι «άλλοι»; Είναι αυτοί που στις ανακοινώσεις σου καλείς σε κοινό αγώνα, σε μέτωπο κ.τ.λ.
Στο «http://agonistikiprotovouliatrikalon.blogspot.gr/» όπου και διάβασα την ανακοίνωση της «Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας» γράφει κάπου και το παρακάτω σύνθημα:
«Όταν η αδικία γίνεται καθεστώς η αντίσταση γίνεται καθήκον»
Σωστό μου φαίνεται. Μόνο που για να γίνει η αντίσταση καθήκον ίσως χρειάζεται μερικές φορές να αλλάζουμε τους «κανόνες» ή τουλάχιστον να μην τους χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν και όπως μας βολεύει.
Δημήτρης Σαριγγαλάς
Ιδιωτικός υπάλληλος
*Δεν είμαι μέλος καμίας παράταξης από αυτές που συμμετείχαν στις εκλογικές διαδικασίες. Συμμετείχα μόνο με το δικαίωμα του εκλέγειν… με θεωρημένο βιβλιάριο υγείας. Το σημειώνω γιατί απ’ ότι φαίνεται για την ανατροπή του καπιταλισμού τα 50 ένσημα κρίνονται απαραίτητα.
