Γνωρίζετε κανέναν έντιμο ή έστω μη αργόσχολο που θα θα καταδεχτεί να γυρίζει στην αγορά ,στα καφέ και στα καφενεία, σε γάμους ,βαφτίσια , συνεστιάσεις, σε κηδείες και σε μνημόσυνα, για να ζητήσει την ψήφο του οποιουδήποτε;
Πουθενά στον κόσμο η πολιτική δεν είναι το προνομιακό πεδίο ανάδειξης της αλήθειας.
Αντίθετα, από την αρχαιότητα ακόμη, η επιδίωξη πολιτικής ισχύος ταυτίστηκε με φαινόμενα δημαγωγίας και συνειδητής εξαπάτησης των πολιτών.
Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι αντιλήφθηκαν καλύτερα, πως η πολιτική τάξη στην Ελλάδα, προκειμένου να επωφεληθεί , δεν διστάζει να πει τη μεγαλύτερη ανοησία, το πιο ακραίο ψέμα.
Γιατί όμως οι πολιτικοί λένε τόσα ψέματα;
Είναι αλήθεια πως κάποιοι εξ αυτών διακρίνονται για την έλλειψη ηθικών φραγμών.
Αλλοι υποτιμούν τόσο πολύ τη νοημοσύνη των συμπολιτών τους, που θεωρούν ότι η αλήθεια είναι ”προνόμιο” μόνο όσων μπορούν να παίρνουν μέρος σε κλειστές συσκέψεις. Επιπλέον, φαίνεται πως ως κοινωνία δεν έχουμε καλή σχέση με την ανάληψη της ευθύνης και από μικροί κοινωνικοποιούμαστε στα ψέματα για να αποφύγουμε τις συνέπειες των πράξεών μας.
Η εξήγηση όμως πρέπει να αναζητηθεί σε πιο ορθολογικά αίτια και όχι σε ψυχολογικές ή πολιτισμικές θεωρίες.
Οι πολιτικοί λένε ψέματα γιατί όχι μόνο δεν τους κοστίζει και δεν έχουν προσωπικές συνέπειες, αλλά γιατί είναι το πιο αποδοτικό μέσο στην ακραία ανταγωνιστική πολιτική αρένα. Αν δεν πουν αυτοί ψέματα, υστερούν έναντι των ”ανταγωνιστών” τους, που θα πουν.
Βασιζόμενη στα ψέματα, η εκάστοτε αντιπολίτευση υπονομεύει ευκολότερα την εκάστοτε κυβέρνηση διαχρονικά.
Χάρη στα ψέματα, ο πολιτικός μπορεί να παρουσιάζει το απόλυτο κενό ως ”πολιτικό πρόγραμμα”, την παράνοια ως ”λογική διαδρομή”, το πελατειακό και ρουσφετολογικό κράτος ως ”κοινωνική πολιτική”, το λάθος ως ”ορθό” και πάει λέγοντας…
Εντέλει, στην ελληνική ”πολιτική αγορά”, τα ψέματα είναι ο συντομότερος, απλούστερος και αποδοτικότερος τρόπος για να πείσεις τους ψηφοφόρους-καταναλωτές να αγοράσουν το ”προϊόν” σου.
Όμως γιατί και οι πολίτες ”αγοράζουν” τα ψέματα;
Είναι αφελείς, απληροφόρητοι και εξαπατώνται;
Συχνά ναι, καθώς οι πολιτικοί βρίσκονται σε θέση …υπεροχής.
Τις περισσότερες φορές οι πολίτες αγοράζουν συνειδητά τα ψέματα με την κυνική σκέψη πως είναι καλύτερα να ελπίζεις σε κάτι από το να μην ελπίζεις σε τίποτε.
Εξάλλου, η ψήφος-νομίζουν ότι- είναι ένα φθηνό ”εμπόρευμα” και δεν μας κοστίζει και πολλά να την πετάξουμε.Και την πετάνε…
Βεβαίως, η κυριαρχία της στρατηγικής του ψέματος συνιστά ένα είδος ”αθέμιτου ανταγωνισμού”, όπου αυτός που παραβαίνει τους κανόνες κερδίζει έναντι του έντιμου.
Και όσο παραβαίνει τόσο περισσότερο κερδίζει.
Το τελικό αποτέλεσμα, όμως, είναι να βλάπτεται το συνολικό κοινωνικό συμφέρον…
