Hμέρες Αποστασίας θύμιζε το πολιτικό σκηνικό στην ΠΓΔΜ, με την κυβέρνηση Ζάεφ να ψάχνει τους υποψήφιους για να συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό των 80 βουλευτών, την ψηφοφορία να οδηγείται από αναβολή σε αναβολή για να κερδηθεί χρόνος, και τα σενάρια για την τιμή της ψήφου και της… πολιτικής αξιοπρέπειας κάθε βουλευτή να δίνουν και να παίρνουν, τις τελευταίες ώρες. Μεταξύ άλλων πχ και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για μια βουλευτή, την Ελιζαμπέτα Καντσέσκα Μιλέσκα, που πείστηκε να ψηφίσει υπέρ όταν αποσύρθηκαν οι κατηγορίες που εκκρεμούσαν εναντίον της.
Τελικά στην πρώτη ψηφοφορία συκγκεντρώθηκε ακριβώς ο απαιτούμενος αριθμός των 80 ψήφων -κι ούτε μία παραπάνω, πιθανόν για λόγους… οικονομίας στα κεφάλαια που απαιτήθηκαν. Αυτό σημαίνει πως ανοίγει η διαδικασία για τη συνταγματική αναθεώρηση και την αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας της γειτονικής χώρας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για να επικυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών και βασικά η ένταξή της στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ.
Όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα, στο δολάριο δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Κάποτε αυτό το λέγαμε για την (αστική) δημοκρατία, αλλά αυτή η έννοια έχει ταυτιστεί με το “δυτικό κόσμο” και τις δομές του ΝΑΤΟ, που μπαίνουν uber alles. Πάνω από ιδεολογίες, αξιοπρέπεια, απόψεις, ακόμα και από τον εθνικισμό που χωρίζει τους λαούς, αλλά μπαίνει στην εφεδρεία ενίοτε, για τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και την επέκτασή τους.
Εξυπακούεται πως η αρνητική ψήφος από εθνικιστική σκοπιά δε συνιστά αξιοπρεπή στάση, αλλά απλώς την άλλη σκοπιά του νομίσματος. Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι εκπληκτική η ευκολία με την οποία οι πολιτικές δυνάμεις και οι αντιπρόσωποι στο κοινοβούλιο απεμπολούν τις “αμετακίνητες αρχές” τους, αλλάζουν απόψεις κι ευθυγραμμίζονται με όσα επιτάσσει το μεγάλο αφεντικό.
