Επειδή ζούμε στην πόλη του υπαρκτού σουρεαλισμού και της κοντής μνήμης καλό είναι να επαναφέρουμε στο προσκήνιο ορισμένες καταστάσεις που σημειώθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Είναι “εκωφαντική” η σιωπή των Αθηναϊκών μέσων ενημέρωσης για τα Τρίκαλα όταν μέχρι πριν μερικούς μήνες “έξυπνη πόλη” μας ανέβαζαν , “τετραπέρατη πόλη” μας κατέβαζαν …σε σημείο που όλες οι πόλεις ήθελαν να γίνουν σαν τη δική μας πόλη…
Που είναι τα μηχανήματα αυτόματης έκδοσης πιστοποιητικών.
Που είναι το σκουτεράκι που θα οδηγούσε υπάλληλος του Δήμου (;;;) και θα μετέφερε πιστοποιητικά.
Που είναι το σύστημα «έξυπνης στάθμευσης»;
«Έξυπνου φωτισμού» ;
H ασύρματη δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο που πήγε;
Tο αντιαισθητικής έμπνευσης εφεύρημα του «σημείου δροσιάς», λειτουργεί.
Δεν προλαβαίναμε να δεχόμαστε συγχαρητήρια και εκδηλώσεις θαυμασμού …. για τις ξαπλώστρες στον Ληθαίο.
Τα drome που θα πήγαιναν τα φάρμακα στους παππούδες ;
Ακούγαμε πάρα πολλούς να εκδηλώνουν τον θαυμασμό τους και οι οποίοι έλεγαν πως ζηλεύουν την πόλη μας για τον ψηφιακό της μετασχηματισμό.
Bέβαια στο άκουσμα οι Τρικαλινοί αφού έξυναν με απορία το κεφάλι τους στη συνέχεια έσκαγαν στα γέλια.
Αν συνεχίζονταν η κατάσταση αυτή τα Τρίκαλα και οι Τρικαλινοί σε λίγο καιρό θα γίνονταν ανέκδοτο.
Συγνώμη που το γράφω αλλά έτσι είναι.
Θα μας ζήλευαν όλοι.…
Η τοπική κοινωνία, έζησε την απόλυτη επικοινωνιακή παράκρουση, εγκλωβισμένη στη πρωτοφανή χυδαιότητα των τοπικών και όχι μόνο ΜΜΕ.
Οπότε, από δω και πέρα προσευχή .
