Η ακρίβεια είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Καμαρώνει στα ράφια των σουπερμάρκετ και στους πάγκους των λαϊκών, φουλάρει τα ντεπόζιτα των υγρών καυσίμων, αδειάζοντας τα πορτοφόλια των οδηγών, εκτοξεύει τις τιμές χονδρικής ηλεκτρικού ρεύματος και εισβάλλει πονηρά στα οικιακά τιμολόγια με τις ανεξιχνίαστες «ρήτρες αναπροσαρμογής».
Τρυπώνει στους άδειους ακόμα καυστήρες των πολυκατοικιών, βάζει φωτιά στο φυσικό αέριο και προσθέτει την έκφραση «ενεργειακή φτώχεια» στο καθημερινό λεξιλόγιο.
Την ίδια στιγμή φέρνει όλο και πιο κοντά μας την περασμένη, αλλά όχι ξεχασμένη από την εποχή των μνημονίων «διατροφική ανασφάλεια», που ποτέ δεν έφυγε πραγματικά, απλά τώρα αφορά όλο και μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού.
Μόνο που ακόμα και τώρα κάποιοι προσποιούνται ότι δεν πρόκειται για ελέφαντα, αλλά για ένα τόσο δα ποντικάκι, περαστικό, που όπου να ‘ναι θα κρυφτεί στην τρύπα του, μαζί με τον «παροδικό πληθωρισμό», όπως τον βαφτίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κι ας πληθαίνουν οι προειδοποιήσεις ότι η ακρίβεια ήρθε για να μείνει.
Στα κάγκελα είναι οι επαγγελματίες.
Παραδέχονται ότι αναγκάζονται να προβούν σε διψήφια ποσοστά αυξήσεων, 10% ως 20%, για να απορροφήσουν υπερπολλαπλάσιες ανατιμήσεις σε ρεύμα, καύσιμα, μεταφορικά, πρώτες ύλες.
