Οι προτάσεις και γενικότερα η προσπάθεια των μεταρρυθμίσεων και των μεταρρυθμιστών που τις προτείνουν σχεδόν πάντα έχει αντιδράσεις, κυρίως από ένα κατεστημένο που δεν θέλει την αλλαγή για μια σειρά από λόγους ή δεν έχει τη δέουσα διορατικότητα του μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος.
Η ιστορία αποδεικνύει ότι στη χώρα μας και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση υπόκειται στον αναλλοίωτο αυτό νόμο.
Οι κατά καιρούς εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, αρχής γενομένης εκείνης του 1889 (Σ. Τρικούπης), του 1929 (Ε. Βενιζέλος-Γ. Παπανδρέου) και του 1964, η οποία έγινε με το νόμο 4379 (Γ. Παπανδρέου-Παπανούτσος-Ακρίτας), συνάντησαν η κάθε μία τις αντιδράσεις της από τα συντηρητικά κατεστημένα της αντίστοιχης εποχής.
Σήμερα που ο τεχνολογικός πολιτισμός αναπτύσσετε ταχύτατα και το τοπίο του κόσμου μας αλλάζει με πολύ γρήγορους ρυθμούς, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση κρίνεται άμεσα επιβεβλημένη και ο ρόλος των πρότυπων-πειραματικών σχολείων αποτελούν το μονόδρομο και την πρωτοπορία προς την κατεύθυνση αυτή.
Σε ότι αφορά τις παρατηρήσεις του ΚΚΕ έχω να υπενθυμίσω στους αγαπητούς φίλους τα παρακάτω. Η σωστή εκπαίδευση είναι η βάση της επιτυχίας κάθε αναπτυξιακού σχεδίου είτε αυτό έχει ως πλαίσιο αναφοράς και εφαρμογής ένα κρατικό και κεντρικά ελεγχόμενο κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι, είτε ένα σύστημα κοινωνικοοικονομικής οργάνωσης, το οποίο διέπεται από του νόμους της αγοράς.
Για να σας το αποδείξω αυτό, θα αναφερθώ στις προτάσεις των θεμελιωτών του συστήματος του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, για την εκπαίδευση και την ιστορική συμβολή της στην περαιτέρω ανάπτυξη των κοινωνιών αυτών.
Ο Β. Ι. Λένιν, ήδη από το 1897, αναφερόμενος στη «μελλοντική κοινωνία» που οραματιζόταν, τονίζει την αναγκαιότητα της σύνδεσης της εργασίας με τη μόρφωση ως τη βάση για την ανάπτυξη και των δυο.
Έγραφε «Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς το ιδανικό της μελλοντικής κοινωνίας χωρίς το συνδυασμό της εκπαίδευσης με την παραγωγική εργασία της νέας γενιάς. Αλλά ούτε και η παραγωγική εργασία χωρίς την κατάλληλη εκπαίδευση και τη μόρφωση θα μπορούσε να ανεβεί στο ύψος που απαιτεί το σύγχρονο επίπεδο της τεχνικής και της επιστημονικής γνώσης»
Ενώ το Γενάρη του 1921 στην κομματική σύσκεψη για τα ζητήματα της λαϊκής εκπαίδευσης. Ο Β. Ι. Λένιν σημειώνει με παρέμβαση του σχετικά με την εισήγηση της Ν. Κρούπσκαγια: «Δεν είναι σωστό να θεωρούμε την πολυτεχνική μόρφωση έτσι ώστε να βγαίνει ως συμπέρασμα κάτι το αφηρημένο, για το μακρινό μέλλον, χωρίς να παίρνεται υπόψη μας η άμεση, η σημερινή, η θλιβερή πραγματικότητα.
Συνεπώς, πρέπει να προστεθούν 1 ή 2 θέσεις για τη θεμελιακή σημασία της πολυτεχνικής μόρφωσης. Να το πούμε καθαρά, ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να παραιτηθούμε από τις αρχές και από την πραγματοποίηση της πολυτεχνικής μόρφωσης τώρα αμέσως, στο μέτρο του δυνατού ».
Να σημειωθεί ότι η πολυτεχνική μόρφωση είχε ως σκοπό να παρουσιάσει στους μαθητές όλες τις τέχνες και τις ιδιότητές των και αποσκοπούσε στην ανάπτυξη των ταλέντων των, κάτι που σήμερα είναι δυνατό να γίνει μέσω των πρότυπων και πειραματικών σχολείων.
Για την ιστορική ομοιότητα παραθέτω εμβόλιμα τη δήλωση της κας Παπακώστα. «Η ίδρυση αυτών θα αποτελέσει σταθμό για την ανάπτυξη εκπαιδευτικών, ερευνητικών και δημιουργικών δράσεων, αλλά και θα παρέχει στους μαθητές τη δυνατότητα και τα μέσα να αναπτύξουν σε πολύ υψηλό επίπεδο τα ταλέντα και τις κλίσεις τους»
Συνεπώς ομολογουμένως δεν καταλαβαίνω τους λόγους των αντιδράσεων σας.
Δικαιόπολης
