"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

16.5 C
Trikala

Το δικαίωμα να ζούμε στον τόπο μας

lafarm

Σχετικά άρθρα

Του Γιώργου Χονδρού, από την “Αχελώου Ρους”

    Την ώρα που στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συναγωνίζονταν η «βλακώδης» δήλωση ενός δημοσιογράφου με την συστηματική προσπάθεια κοινωνικής και πολιτικής «κάθαρσης» ενός θανόντος πρώην πρωθυπουργού που έχει ήδη κριθεί από την Ιστορία, πέρασε από το timeline μου μια πανέμορφη εικόνα. Η εξαιρετική φωτογραφία ενός τόπου, δικού μας, ανοιξιάτικου, νεανικού και θυμωμένου. Μιας πανέμορφης κοιλάδας στο σημείο που συναντιούνται δύο ποταμοί, και πάνω απλωμένη η Μεσοχώρα. Ένα μεγάλο χωριό που δοκίμασε και δοκιμάστηκε από την ιστορική εξέλιξη της Πίνδου και της χώρας.

Χτισμένη δίπλα στον Αχελώο, Ασπροπόταμο κατά εμάς, συνδέθηκε η ύπαρξή της, η ζωή της, η εξέλιξη και το μέλλον της με του ποταμού. Ο ποταμός την προμήθευσε με στέρεα υλικά για να ξαναχτιστούν τα σπίτια μετά τον εμπρησμό της από τους Γερμανούς, οι οποίοι έφτασαν εκεί ακολουθώντας το πέρασμα που χάρη σ’ αυτόν είχε δημιουργηθεί στα βουνά της Πίνδου.

Οι πέστροφές του έθρεψαν αμέτρητες γενιές, και οι κορμοί των δέντρων που ξέβραζαν τα θυμωμένα και ορμητικά νερά του ζέσταιναν τους χειμώνες της Μεσοχώρας.

   Την αιώνια αυτή συμβίωση ζήλεψαν οι εχθροί των θεών, και βάσει σχεδίου, εδώ και δεκαετίες επιχειρούν να ακρωτηριάσουν ακόμη περισσότερο το ποτάμι μαζί με την αυθεντική τοπική ζωή. Να διαταράξουν μια εξελικτική διαδικασία που καμία επιστήμη ακόμη δεν μπόρεσε να αποκωδικοποιήσει: της αρμονικής συμβίωσης της φύσης με τον ντόπιο άνθρωπο-κάτοικο. Προσπαθούν να μετατρέψουν τη δύναμη, τη ζωή και την ομορφιά του νερού σε εφήμερο κέρδος, μετατρέποντας το ορμητικό και ανήσυχο ρεύμα του ποταμού σε ηλεκτρικό ρεύμα κατανάλωσης. Στην βάση μιας «σκέψης» που αγνοεί το αύριο.

Φωτογραφία του χρήστη Giorgos Chondros.

   Εδώ και δεκαετίες, μπουλντόζες, μηχανικοί, εργοδηγοί, εργολάβοι και εργάτες, ύψωσαν ένα ακόμη τεράστιο φράγμα 150 μέτρων για να συλλέξουν τα νερά του ποταμού. Μετά θα τα πήγαιναν, λέει, στον κάμπο να τον ποτίσουν αφού πρώτα οι ίδιοι τον έστυψαν από τα δικά του πλούσια νερά. Ο Αχελώος και οι Μεσοχωρίτες μαζί με όσους έχουν συνειδητοποιήσει ότι το «ρεύμα δεν βγαίνει από την πρίζα» πάλεψαν για να σώσουν και να σωθούν. Να γλυτώσουν το χωριό, τη ζωή και το μέλλον τους. Να προστατέψουν το ποτάμι και τα ελέη που τους προσφέρει. Τα κατάφεραν, εδώ και δεκαετίες πια, έτσι ώστε να μπορούμε σήμερα να βγάλουμε και να δούμε αυτή την φωτογραφία.

   Αλλά ο πόλεμος δεν κρίθηκε ακόμη. Τα αδηφάγα συμφέροντα που βυσσοδομούν στο εξαντλημένο κορμί της χώρας αναθάρρησαν και σάλπισαν για μια ακόμη επίθεση. Θέλουν να πνίξουν τη Μεσοχώρα, να διώξουν τους ανθρώπους από τα σπίτια τους και να φράξουν το ποτάμι. Να το κάνουν λίμνη, λες και η φύση δεν ήξερε να το κάνει από μόνη της. Ευτυχώς από τη μια, γιατί τους ακούσαμε και ξυπνήσαμε. Ξαναμαζευτήκαμε στις πλατείες και στις αίθουσες. Ξαναρχίσαμε να συζητάμε. Ξαναψάχνουμε τους συνοδοιπόρους μας. Ξέρουμε ότι οι εποχές έχουν αλλάξει. Καταλαβαίνουμε ότι τα νέα αρπακτικά έχουν χρήματα, έχουν εφημερίδες και τηλεοράσεις, έχουν αυλικούς και πρόθυμους. Δεν έχουν όμως, ψυχή, δεν έχουν περηφάνια, δεν έχουν αγάπη για τον τόπο τους. (Το Κεφάλαιο, λένε, δεν έχει πατρίδα … ).

   Φρόντισαν όλοι αυτοί να φτιάξουν μια χώρα όπου η αυθαιρεσία είναι ο κανόνας. Η μια γενιά αυθαίρετων διαδέχεται την επόμενη μέσα από την «κατ΄ εξαίρεση» νομιμοποίηση της. Πώς να ακούγεται λοιπόν το αίτημα της κατεδάφισης των αυθαίρετων φραγμάτων στον Αχελώο – έτσι έκρινε επί έξι φορές ο Ανώτατος Δικαστής της χώρας τα έργα της εκτροπής του – σε έναν λαό που η «αυθαιρεσία» είναι διαχρονικά η συγκολλητική του ύλη με το κράτος, το χρήμα και την εξουσία;

Δεν περιμένουμε να μας καταλάβει. Θέλουμε όμως να κατανοήσει ότι έχουμε το δικαίωμα να συνεχίσουμε να ζούμε και να ζήσουμε στον τόπο μας. Όπως άλλωστε και ο καθένας και η καθεμιά μας.

Απαιτούμε να συμφωνήσουμε ότι τα ζητήματα της ζωής, της αυτοδιάθεσης αλλά και η σχέση του ανθρώπου με τη φύση και τα κοινά αγαθά, δεν μπορούν να κρίνονται με βάση την ισχύ, το χρήμα, την πλειοψηφία και την μειοψηφία. Είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες και μη μετατρέψιμες σε νόμισμα.

   Τις μέρες αυτές θα ακουστεί πάλι δυνατά η φωνή μας από τη Μεσοχώρα. Θα υπενθυμίσουμε σε όλους ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιαστούμε και να θυσιάσουμε τον Αχελώο σε κανένα κοντόφθαλμο σχέδιο. Δεν θα επιτρέψουμε να πνιγεί και να αφανιστεί ο ιστορικός τόπος μας που φιλοξενεί τη ζωή μας. Δεν μπορεί να ανακοπεί για ακόμη μια φορά ο Ρους του Αχελώου, εκεί που η σοφότερη από εμάς φύση τον έταξε.

   Τα επιχειρήματα των αριθμών, της τεχνοκρατίας, της πολιτικής και της οικολογίας τα γνωρίζουμε καλά και τα παραθέτουμε δεκαετίες τώρα. Οι άνθρωποι και η φύση έχουν τον λόγο σήμερα. Όσοι δε βιαστούν να μας χαρακτηρίσουν ρομαντικούς και αδαείς ως προς την ανάπτυξη του τόπου, προκαταβολικά τους λέμε να διαβάσουν την Ιστορία του. Είναι γεμάτη από αποτυχημένες ιδέες ειδικών.

5 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Εμάς τους πλημμυροπαθείς από τις μνημονικές φοροκαταιγίδες- πολιτικές και του Σύριζα ποιος θα μας σώσει;
    Κι εμείς στον τόπο μας θέλουμε να μείνουμε περήφανοι κι όχι επαίτες της Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

  2. Πολύ βολικό αυτό το “ρομαντικοί” και “αδαείς” εγώ θα σε χαρακτήριζα επαναστάτη της πορδής.
    Απέκτησες και εσύ ένα σκοπό στη ζωή σου ταλαιπωρώντας με τη βοήθεια και άλλων σαν και εσένα την λειτουργία ενός έργου που τίποτα από όλα αυτά που υποστηρίζεις περί οικολογίας κ.λ.π δεν ισχύει, μία εκδρομή των χωριανών σου στη περιοχή της λίμνης πλαστήρα θα αρκούσε για να σε πλακώσουν στις σφαλιάρες.

    • hlias εχεις μπερδεψει τις κλιτσες με τις πιτσες (για να μην το πω αλλιως).
      Τι σχεση εχει η περιοχη Μεσοχωρας με την λιμνη πλαστηρα; Καμια. Οι αποτομες κλισεις και τα ασταθη εδαφη του φραγματος Μεσοχωρας ειναι εντελως ακαταλληλα για οικοτουριστικη <> τυπου λιμνης πλαστηρα. Επισης μπορεις να μου πεις καποια αλλη απο τις 50 μεγαλες τεχνητες λιμνες της Ελλαδας που αναπτυχθηκαν τουριστικα; Μαλλον οχι.
      Η περιοχη Μεσοχωρας θα μπορουσε να εξελιχθει σε παραδεισο του εναλλακτικου τουρισμου, εάν δεν ειχε βιαστει με τα εργα. Την ταφοπλακα τωρα θα την βαλει το κλεισιμο του φραγματος.
      ΦΤΥΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΛΙΜΝΗ!!!

      • Συγχώρεσε την άγνοιά μου περί κλίτσες,πίτσες και κλίσεις, αν και την κλίση έπρεπε να την αντιληφθώ από την “Φωτογραφία” της ανάρτησης.
        Σε κάθε περίπτωση δεν θα είχα σχολιάσει την ανάρτηση αν δεν μου είχε διαφύγει η παρακάτω παράγραφός της !!!
        “Οι πέστροφές του έθρεψαν αμέτρητες γενιές, και οι κορμοί των δέντρων που ξέβραζαν τα θυμωμένα και ορμητικά νερά του ζέσταιναν τους χειμώνες της Μεσοχώρας”.

    • Ηλίας ΜΠΡΑΒΟ τα είπες όλα ………Και το περίεργο είναι ότι αυτοί που τώρα διαμαρτυρονται είναι αυτοί που ……τα ΟΙΚΟΝΟΜΙΣΑΝΕ ……από απαλλοτριώσεις , από τον κόσμο που δούλευε εκεί τόσα χρόνια , μεροκάματα για τους ντόπιους και διαμονή για τους ξένους…Τώρα φαίνεται θέλουν δεύτερο γύρο ..Πριν γίνει το φράγμα δεν είχανε γίνει περιβαντολογικες μελέτες ;;;;;;;;; Δεν είχε γίνει μακέτα με το πως θα διαμορφωθεί η περιοχή ;;;;; Τόσα χωριά εκεί και μόνο οι μισοί κάτοικοι της μεσοχωρας διαμαρτυρονται …..όλοι οι υπόλοιποι το έχουν όνειρο να τελειώσει επιτέλους

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης