(It’ s the economy, stupid. Bill Klindon – Είναι η οικονομία, βλάκα. Μπίλ Κλίντον)
(Οση σκόνη ,λάσπη και σκουπίδια κι αν ρίξουν οι αλληλοκατηγορούμενοι πολιτικοί μας επάνω στην κοινωνία, όπως γίνεται αυτές τις ημέρες, για να κρύψουν τα πραγματικά προβλήματά της, ένα είναι το κυρίαρχο και εκεί θα κριθούν όλα:
Η οικονομία της χώρας, αλλά και του καθένα μας ξεχωριστά).
Δεν είχε ξημερώσει ακόμα. Σηκώθηκε, έφτιαξε καφέ και ξεκρέμασε το δίκαννο. Γέμισε την φυσιγγιοθήκη με εννιάρια σκάγια και ετοίμασε και ένα κουτί με τεσσάρια , έτσι για να τα έχει καβάτζα.
Η γυναίκα του άκουσε την φασαρία, ξύπνησε και τον είδε που ετοιμάζονταν.
-Θα πάς κυνήγι;
-Θα πάω. Μόνος μου. Μην το πεις σε κανέναν, έτσι; . Και μην με περιμένεις απόψε. Αύριο θα γυρίσω.
Απόρησε . Συνήθως πήγαινε με παρέα… και τώρα μόνος του πριν ακόμα ξημερώσει και μέσα στο κρύο…
Δεν ρώτησε όμως. Τον παρακολούθησε καθώς ντυνόταν με βαριά ρούχα και φορούσε τις αρβύλες του.
Έβαλε μέσα στο σακίδιο του ένα τάπερ με φαγητό , νερό, ένα μπουκάλι τσίπουρο και δυο- τρία πακέτα τσιγάρα. Σε ένα άλλο σακούλι έβαλε μερικές κονσέρβες – το φαγητό της Λίζας- και βγήκε στην αυλή.
Έλυσε την Λίζα που είχε και αυτή αγουροξυπνήσει και την βόλεψε δίπλα του μέσα στο αυτοκίνητο.
Έφυγε αμίλητος και οδήγησε καπνίζοντας συνέχεια μέχρι να φτάσει στα μέρη που ήξερε καλά. Ο ήλιος είχε σηκωθεί και φώτιζε αρκετά. Πέρασε την φυσιγγιοθήκη στην μέση , κρέμασε το δίκαννο στον ώμο και άφησε την Λίζα να προχωρά μπροστά και να οσμίζεται μία το χώμα και μία τον αγέρα.
Περπάτησαν όλη την μέρα και λίγο πριν νυχτώσει γύρισαν στο αυτοκίνητο. Καλά είχε πάει το κυνήγι . Έριξε τα θηράματα στο πόρτ μπαγκάζ , έβαλε μπροστά την μηχανή και άνοιξε το καλοριφέρ για να ζεσταθεί λίγο το αυτοκίνητο. Ηπιε δύο, τρεις δυνατές γουλιές τσίπουρο, τάισε την Λίζα και άνοιξε το τάπερ.
Δεν ήταν μόνο το κυνήγι. Ήθελε να μείνει για λίγο μόνος. Έξι μήνες άνεργος και από ότι φαινόταν θα αργούσε πολύ ακόμα να κάνει μεροκάματο. Το σπίτι το συντηρούσε η γυναίκα του με τα λίγα που έπαιρνε από τις δύο πολυκατοικίες που καθάριζε.
Ευτυχώς το σπίτι ήταν δικό τους και δεν είχαν ενοίκια και τέτοια. Και ακόμα πιο ευτυχώς που οι δύο κόρες τους είχαν προλάβει και παντρεύτηκαν .
Ό,τι μπόρεσαν και μάζεψαν τόσα χρόνια δουλεύοντας, τα έδωσαν προικούλα στα κορίτσια.
Τώρα όμως;
Άνοιξε πάλι το μπουκάλι με το τσίπουρο , άναψε τσιγάρο και κοίταξε δίπλα του την Λίζα που και αυτή τον κοιτούσε με την σειρά της με τα μεγάλα της μάτια, λες και καταλάβαινε.
Ένιωθε άχρηστος και όταν αυτό φαινόταν καθαρά επάνω του, ήθελε να φεύγει, να χάνεται, να μην τον βλέπουν. Δεν το άντεχε αυτό η περηφάνια του, όπως απόψε.
Είχε ζαλιστεί αρκετά από το ποτό και τον καπνό, όταν αποφάσισε να κοιμηθεί λίγο , εκεί , μέσα στο αυτοκίνητο. Άπλωσε μία κουβέρτα, μισή πάνω του και μισή στην Λίζα και κοιμήθηκαν.
Ξύπνησαν λίγο πριν ξημερώσει. Ήθελε καφέ αλλά δεν είχε. Ξέχασε να πάρει.
Βγήκαν από το αυτοκίνητο, κατούρησαν και οι δύο, ξεμούδιασαν, πήρε το όπλο και ξεκίνησαν πάλι.
Ήταν αργά το απόγευμα όταν γύρισαν πίσω. Kαλά είχε πάει το ψάξιμο . Τάισε τη Λίζα, έφαγε και αυτός ό,τι είχε μείνει στο τάπερ, ξεκουράστηκαν λίγο, άναψε ένα τελευταίο τσιγάρο και γύρισαν πίσω.
Η γυναίκα καταχάρηκε που γύρισε με τόσο κυνήγι.
-Θα δώσω και στη ν Ελευθερία κανένα, είπε και εννοούσε τη γειτόνισσα.
-Δεν θα δώσεις σε κανένα τίποτα. Ούτε θα το πεις πουθενά. Να τα καθαρίσεις και να τα βάλεις στον καταψύκτη .Να έχουμε να ξεχειμωνιάσουμε. Εγώ, στον χασάπη δεν ξαναχρεώνομαι, ακούς; Μία άλλη φορά θα δοκιμάσω να ανέβω πιο ψηλά για κανένα αγριογούρουνο που πιάνει και καλά λεφτά στην αγορά. Και θα πηγαίνω πιο συχνά. Έτσι κι’ αλλιώς μεροκάματο δεν βλέπω. Και στο καφενείο βαρέθηκα κάθε μέρα…
Ήθελε να πει πως ντρεπόταν να πηγαίνει κάθε μέρα στο καφενείο, αλλά δεν το
είπε.
-Μόνο στα κορίτσια να δώσεις κανένα πουλί
είπε και εννοούσε τις κόρες τους.
-Δώρο από μένα και την Λίζα.
Christos.gim@gmail.com
