Γιώργος Τσίγκας : Παρακολουθούμε εδώ και αρκετούς μήνες, να εξυφαίνεται μια γιγάντια συμπαιγνία γύρω από το προσφυγικό ζήτημα, με θανάσιμες συνέπειες για την χώρα και τη συνοχή της κοινωνίας μας.
Η δυστυχία και ο πόνος εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, καθίστανται αντικείμενο στυγνών γεωπολιτικών υπολογισμών , που απειλούν να σπρώξουν την Ελλάδα στην αστάθεια .
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μεθοδεύει την μεταβολή της χώρας μας σε έναν γιγάντιο μεθοριακό υποσταθμό που θα φιλτράρει τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές στην πορεία τους προς την Δύση. Ένα είδος πύλης εισόδου προς την Ευρώπη-Φρούριο, την οποία θα διαχειρίζονται υπηρεσίες της Ε.Ε. (Frontex), ΜΚΟ, και ο ΟΗΕ σε συνεργασία με την Τουρκία. Η ελληνική πολιτεία παρακάμπτεται αποφασιστικά και το ελληνικό κράτος έχει υποβιβαστεί στην κατώτατη βαθμίδα εκτελεστικής διοίκησης των Βρυξελλών.
Η ίδια η Τουρκία ελέγχει και χρησιμοποιεί το ρεύμα των πληθυσμιακών μετακινήσεων τόσο για να σχετικοποιήσει την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο, όσο και για να εξαντλήσει τους ελάχιστους πλέον πόρους του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας. Η προσφυγική κρίση που εισάγεται στην χώρα μας, είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένη από την τουρκική πολιτική, που κατευθύνει τα δουλεμπορικά δίκτυα ώστε να μεταβάλουν την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών. Εκβιάζει έτσι με αντάλλαγμα την συγκυριαρχία στο Αιγαίο, ενώ προσβλέπει στην εγκατάσταση ελεγχόμενων από αυτήν μουσουλμανικών θυλάκων εντός της χώρας -μια πολιτική που έχει παράδοση αιώνων για τον τουρκικό επεκτατισμό.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε έκανε… τα πάντα ώστε να πέσει η χώρα στο μάτι του προσφυγικού κυκλώνα. Στο πλαίσιο ενός καταστροφικού ψευτοπροοδευτισμού των «ανοιχτών συνόρων» αποδυναμώθηκε η φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων της χώρας δίνοντας έτσι το «πράσινο φως» στους δουλέμπορους να αλωνίζουν στο Αιγαίο . Έτσι, το Υπουργείο Μετανάστευσης λειτουργούσε ως «υπουργείο Τράφικινγκ», και η κυβέρνηση άνοιξε την κερκόπορτα ώστε σήμερα να συζητείται η έξωση της Ελλάδας από την Σένγκεν,
Υπό το πρόσχημα του «ανθρωπισμού», λοιπόν, μεθοδεύεται ο εγκλωβισμός εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στην χώρα μας [βλέπε απειλή να σφραγιστούν τα βόρεια σύνορα της χώρας], γεγονός με τρομακτικές συνέπειες στην κοινωνική και πολιτιστική συνοχή της χώρας. Με δεδομένη την χείριστη δημογραφική κατάσταση της χώρας, την υπογεννητικότητα , την φυγή των νέων , την ανεργία και την φτωχοποίηση , κινδυνεύουμε να καταστούμε ένα είδος Λιβάνου των Βαλκανίων, όπου θα κυριαρχεί η εξαθλίωση και οι διαπολιτισμικές συγκρούσεις. Σε αυτήν την προοπτική, προφανώς, οποιαδήποτε δυνατότητα δημοκρατίας, κράτους δικαίου, συνοχής της κοινωνίας πλήττονται σημαντικά . Και βέβαια, είναι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του ελληνικού λαού που απειλείται στην πιο θεμελιώδη του διάσταση –την διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας, και της πολιτιστικής ενότητας του ελληνικού χώρου.
Άρα για ποιόν «ανθρωπισμό» μιλάμε; Των στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων, και των ειδικών οικονομικών ζωνών; Την σταδιακή επιβολή εντός της ελληνικής κοινωνίας, δια της δραστηριότητας όλων των διεθνών οργανισμών και ΜΚΟ ενός καθεστώτος απαρτχάιντ; Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι μπορούν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία τόσες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες ! . Ή μήπως είναι ανθρωπιστικό να κάθεται κανείς με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στην γενοκτονία που συντελείτε στην Συρία, με το να διαχειρίζεται τα αποτελέσματά της μετακυλώντας το κόστος της σε χώρες όπως η Ελλάδα;.
Η ελληνική πολιτεία πρέπει να πάψει να καθίσταται συνεργός στην ίδια της την περιθωριοποίηση, στην σχετικοποίηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Η προσφυγική κρίση είναι ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, αποτελεσματικής αποτροπής των πολιτικών που ασκούν η Τουρκία και οι Βορειο-Ευρωπαϊκές χώρες. Η ελληνική κυβέρνηση, θα πρέπει να παρέμβει προς αυτήν την κατεύθυνση, δημιουργώντας μια καθολική πολιτική συναίνεσης πάνω στο ζήτημα αυτό .
Η Ελλάδα θα πρέπει να απειλήσει με γενικό βέτο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, αν αυτή δεν σταματήσει να υποδαυλίζει τις πληθυσμιακές μετακινήσεις προς την χώρα μας. Να καταγγείλει την Τουρκία ως υπαίτιο των πνιγμών στο Αιγαίο, και να αναλάβει δράσεις αποτροπής των δουλεμπορικών δραστηριοτήτων στη θαλάσσια επικράτειά της.
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να συμπράξει μαζί με την Ιταλία –χώρα που πλήττεται επίσης από την άδικη πολιτική των Βορειοευρωπαίων– για μια δικαιότερη κατανομή των ευθυνών για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση του ανθρωπιστικού δράματος στην Συρία και στην ευρύτερη περιοχή είναι μία: συντονισμένη επέμβαση της Διεθνούς Κοινότητας για την αποτροπή της γενοκτονίας που διαπράττει ο ISIS. και δημιουργία μιας ζώνης ανθρωπιστικής ανακούφισης εντός ή δίπλα από την χώρα –ώστε να διατηρηθεί η δυνατότητα επιστροφής του ξεριζωμένου συριακού λαού.
Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις συνενόχων.
Γ. Τσίγκας
