Ένα έθιμο που δεν σταμάτησε να λειτουργεί ποτέ στη ΦΑΝΕΡΩΜΈΝΗ ΤΡΙΚΆΛΩΝ – χάρη στην αγάπη και στο μεράκι που έχουν ορισμένοι και συνεχίζουν να ΖΟΥΝ “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ” ΜΕ ΤΙς ΠΑΡΑΔΌΣΕΙς ΤΟΥ ΤΌΠΟΥ ΜΑς τηρώντας αυτές με θρησκευτική ευλάβεια προσαρμοσμένες βέβαια μέσα στα πλαίσια του σήμερα. (1η Ιανουαρίου 2017).
Για το καλό του χρόνου επισκέφτηκαν το νευρό του Αντώνη Παπαμιχαήλ για το σπάσιμο της «βασιλοκ’λούρας», η ιδιοκτήτρια της βιοτεχνίας Παραδοσιακής Τρικαλινής Πίτας «Φύλλο και Μεράκι» κ. Αγγελική Τζιουβάλα – Πιπέρη και η δ/ντρια παραγωγής κ. Αγλαΐα Καλατζή – Γιουβρή μετά των συζύγων τους. Οι δύο τους σχεδίασαν και φιλοτέχνησαν με πραγματικό μεράκι τις φετινές «βασιλοκ’λούρες» με όλα τα συμβολικά σχέδια και παραστάσεις που χρησιμοποιούσαν τον παλαιό καιρό οι καραγκούνηδες.
Με την παλαιά συνταγή παρασκευής ζύμωσαν μέσα και τα επίσης συμβολικά στοιχεία όπως το κλήμα, το άχυρο, , το νήμα, το φλουρί, ρο κουμπί, καθώς και συμβολικά προϊόντα τους όπως το τυρί, ξηρούς καρπούς κ.ά. Όλα αυτά κατόπιν έρευνας που έκανε η κ. Αγλαΐα σε παλιές νοικοκυρές Καραγκούνες καθώς και η ίδια είναι καραγκούνα. Τη μία έφτιαξαν για τον κ. Παπαμιχαήλ και την άλλη την άλλη για το καλό του χρόνου και ευημερία της βιοτεχνίας κατά το 2017.
Τις έσπασαν στο άλογό του που κομμάτι το φίλεψαν κι εκείνο ως είθισται και αντάλλαξαν θερμές ευχές στην αρχή του καινούριου χρόνου για μεγάλο μαξούλι, μπερικέτια, πολλά κέρδη, υγεία και χαρά. (Δεν παρέλειψαν βέβαια να απονείμουν στον κ. Παπαμιχαήλ και τις ανάλογες ευχές για τη γυναίκα του Βασιλική και το γιό του Βασίλη επι της ονομαστικής τους εορτής).
Πρόκειται για ένα αγροτικό έθιμο ευχαριστίας και προσφοράς για την καλή σοδειά που έδωσε η μάννα γή τον περασμένο χρόνο αλλά και για εξευμενισμό για εξασφάλιση μιας καλύτερης σοδειάς τον καινούργιο χρόνο.
Πρέπει να γνωρίζουμε οτι στα Καραγκουνοχώρια του Θεσσαλικού κάμπου λειτουργούν ακόμα έθιμα παλαιά που έχουν τις ρίζες τους στους αρχαίους χρόνους, όπως αυτό της “Βασιλόκλουρας”, η οποία παρασκευάζεται απο τις καραγκούνες νοικοκυρές την παραμονή της πρωτοχρονιάς εις διπλούν.
Είναι μια “μπουγάτσια” καθάριο ψωμί (πολλές φορές μάλιστα ” ‘φτασμήσιο”) αλλά η κάθε μία φέρει τα δικά της σύμβολα γιατί η μία προορίζεται για το κοπάδι(τα πρόβατα) και η άλλη για το ζευγάρι(αροτριώτα ζώα, βόδια, βουβάλια ή άλογα).
Στην κάθε μιά η καραγκούνα φιλοτεχνεί στην επιφάνειά της με μεράκι τα σχετικά “σημάδια” όπως τα αποκαλεί που απεικονίζουν ή συμβολίζουν π.χ. τα ζώα, τα αγροτικά σύνεργα, κτηνοτροφικά σκεύη, θημωνιές κ.ά.
Στο εσωτερικό εισάγει επίσης συμβολικά στοιχεία φαγώσιμα και μη. Θα τις σπάσει ο “Αφέντης του σπιτιού, τη μία τη νύχτα με την αλλαγή του χρόνου στο κοπάδι(σταυρωτά, στη ράχη του κριαριού), και την άλλη το πρωί που θα ξημερώσει στο ζευγάρι(σταυρωτά, στη ράχη του αλόγου, του βοδιού κλπ).Κομμάτι απο τη «Βασιλόκ’λουρα» δικαιούνται και τα ίδια τα ζώα να ” να φάνε απο τον κόπο τους”.
