Σε μία περίοδο όπου οι εργαζόμενοι βάλλονται πανταχόθεν δύο από τους κορυφαίους συνδικαλιστικούς φορείς του τόπου μας , η Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης και το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων παραμένουν “ακέφαλοι” εδώ και αρκετούς μήνες και αυτό λέγεται ¨ξεφτίλα” .
Πρόκειται στην κυριολεξία για φαρσοκωμωδία η οποία δεν έχει αρχή και τέλος και που εκτυλίσσεται εδώ και αρκετούς μήνες αφού οι εργατοπατέρες δεν μπορούν να τα “βρουν” και να συγκροτηθούν σε σώμα τα συμβούλια που εξελέγησαν στις εκλογές.
Τα μέχρι σήμερα παζάρια για το μοίρασμα των θέσεων δεν ευδοκίμησαν και έτσι έφτασαν σε αδιέξοδο .
Σε μία περίοδο που περνάνε σωρηδόν τα αντεργατικά μέτρα- προαπαιτούμενα του 3ου μνημονίου, και που οι εργαζόμενοι στο νομό μας βρίσκονται με «το πιστόλι στον κρόταφο» ο τυχοδιωκτισμός για την καρέκλα σε όλο του το μεγαλείο.
Δυστυχώς , σε μια εποχή που θα έπρεπε να «τρίζουν τσιμέντα» …λόγω της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής οι εργατοπατέρες των Τρικάλων περί άλλων τυρβάζουν .
Και μάλιστα απορούν και κατακρίνουν τους καθηγητές και τους εργαζόμενους που δεν “πατούν το πόδι τους” στις διάφορες δράσεις που διοργανώνουν .
Κυβερνητικός κ εργοδοτικός συνδικαλισμός λέγεται αυτό, που το δουλεύουν χρόνια οι γνωστές δυνάμεις για να διαλύσουν τα σωματεία, να εκφυλίσουν συνειδήσεις,να κάνουν τους εργαζόμενους να απεχθάνονται τους συλλογικούς φορείς τους…να μείνει τελικά ο καθένας μόνος του με την αυταπάτη ότι θα την παλέψει και θα τα καταφέρει ατομικά….και να βολοδέρνει από κυβερνητικό γραφείο σε γραφείο με παρακάλι για ρουσφέτι… και να σκύβει όλο και πιο πολύ τη μέση στον εργοδότη , κάνοντας συνεχείς εκπτώσεις για να γλιτώσει,δήθεν, τη δουλειά του…και να βυθίζεται ταυτόχρονα στην ανέχεια…και οι απολύσεις, οι δουλειές να χάνονται παρά τις συνεχείς υποχωρήσεις…και ξανά μανά η αυταπάτη για φως στο τούνελ και προοπτική, ανάπτυξη κλπ
Χρόνια ολόκληρα το ίδιο παραμύθι και εκβιασμός από κυβερνητικούς κ εργοδοτικούς συνδικαλιστές… τώρα επιδιώκουν την ολοκληρωτική διάλυση και απαξίωση των σωματείων…