"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

22.8 C
Trikala

Τρίκαλα – Είναι κάτι θύμησες, που γεμίζουν την καρδιά σου ως τον τελευταίο χτύπο της

lafarm

Σχετικά άρθρα

Την Δεκαετία του ‘70 στα Τρίκαλα, τέτοια ώρα οι Μαθητές θα δίναμε το ραντεβού μας στου «Κωστίκα». Η κεντρική καφετέρια εκεί που σήμερα στεγάζεται το εμπορικό «Στραντιβάριους» ή κάπως έτσι τέλος πάντων.

Τα τραπέζια μαρμάρινα, ξύλινες σκούρες καφέ οι καρέκλες και απέραντη σάλα που χωρούσε λες όλα τα Τρίκαλα ! Δημοφιλέστερη παραγγελιά: Νες καφέ με γάλα. Τον έφερνε στο άψε σβήσε ο Απόστολος… αλλά κ ο ψηλός σγουρομάλλης το όνομα του οποίου, μου διαφεύγει.

Ένα μελισσοβόϊ οι θαμώνες, μικροί και μεγάλοι. Κάθε Σάββατο εκείνη την εποχή ήταν και ένα «Μεγάλο Σάββατο», αναστάσιμο ! Τα κορίτσια μύριζαν σαπούνι και τα μάτια τους απέκρουαν περίτεχνα τις αυθαίρετες ματιές των αγοριών. Σαν έπεφτε για τα καλά η νύχτα, η παρέα μου έπαιρνε τον δρόμο για την ταβέρνα του Λίτρα που έφερε τον τίτλο: Η Ψάθα. Εκεί το τηλεκοντρόλ της ψυχής, άλλαζε «κανάλι» !

Μεγάλες παρέες όλων των ηλικιών συμπλήρωναν το μωσαϊκό των θαμώνων κι ανάμεσά τους δεξιοτέχνες μουσικοί που εκείνη την ώρα, θα κούρδιζαν τα όργανά τους για να ακουστούν στη συνέχεια, όλα εκείνα τα τραγούδια που μας «μεγάλωσαν» και μας «μέθυσαν»…!

Εμείς θα πιάναμε τα πίσω τραπέζια σε ένα μικρό δωμάτιο πίσω από την κουζίνα…Περασμένες 12 και η ταβέρνα πετούσε στους εφτά ουρανούς με όλο το «πλήρωμα», απλώνοντας τις μελωδίες του Τσιτσάνη στον ουρανό των «Σακαφλιάδων» !


Το πίσω δωμάτιο άντεχε…Το ξημέρωμα μας έβρισκε στην πλατεία Κιτριλάκη να τρεκλίζουμε, ψάχνοντας την κατεύθυνση του σπιτιού μας.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά με αφορμή ένα τραγούδι του Τσιτσάνη που μόλις άκουσα και που με μιας, ξεκλείδωσε την κασέλα του μνημονικού μου. «Είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα….» !!! Καλό σας βράδυ !

Kourso

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Περνάω πολύ ωραία στην ακρογιαλιά.
    Ο ήλιος καίει και δεν ξέρω από πού να πρωτοφυλαχτω.
    Ο αέρας φυσάει με ριπες που σου παίρνουν το καπέλο και χυνουν τον καφέ από το πλαστικό ποτηράκι. Τα κρατώ σφιχτά και τα δύο.
    Η άμμος μπαίνει βασανιστικά στα παπουτσια, τα αυτιά, τα ρουθούνια τα μάτια και γενικώς όπου υπάρχει… οπή.
    Τα πιτσιρίκια στη θάλασσα σκουζουν συνεχώς παιζοντας, οι μανάδες τσιριζουν “Αριστείδη μην πας βαθειά”, οι πατεράδες δεν δίνουν δυαρα για το τι συμβαίνει γύρω τους.
    Οι γιαγιάδες εκθέτουν ανερυθριαστως σε κοινη θέα όσα εδει να είναι τριπλοκλειδωμένα στα άδυτα των βρακιων τους.
    Οι νεαρές υπάρξεις που τριγυριζουν θρασυτατα με τα ελέη τους αφημένα αφελεστατα στις αγκάλες του χρυσού Φοίβου, σου υπενθυμίζουν ανελεητως το πικροτατον γήρας που ελλοχευει εντός σου.
    Οι λουομενοι άντρες ακκιζονται στη θέα νεανικών Θηλέων, υπτιως ή ανασκεληδον ριγμενων στην άμμο ή υπό πολύχρωμο αναπεπταμενον σκιάδιον, εν αναμονή του αρσενικού χανου που θα πιαστεί στο θελκτικο αγκίστρι τους.
    Ο καφές μου σερβιρισθηκε μετά τρία τέρμινα και βέβαιος παγωμένος από Σιβηριανα χιόνια.
    Κατά τα άλλα, καλά περνάω.
    Και του χρονου
    (Α, ρε Μέτσοβο με τις δροσιες σου, τις βρύσες και τα πλατάνια σου)

  2. Σήμερα θυμήθηκα τα κατωτέρω, με αφατη νοσταλγία :
    Χρονική περίοδος 1962-1970
    Καλοκαιρακι στα Τρίκαλα με το θερμόμετρο να βαράει αλύπητα 45αρια υπό σκιά και χωρίς αιρ κοντισιονιγκ.
    Η ζωή άρχιζε μετά τις 19.00′, όταν η καταβρεχτηρα του Δήμου δρόσιζε τους καταστεγνους από τη λαβρα δρόμους.
    Καφεδάκι στο Φρούριο. Ποδηλατάδα μέχρι τους Στεφανουσαιους για λεμονάδα Κλιαφφα. Παγωτό στου Μέγα, κωκ στου Γεωργίου, σερανο στην Κυβελεια, πουτίγκα στου Σαββουλιδη, κορνε στο μπαρ του Παλλάς. Μπουγάτσα από τον Ρουμανο. Γουρουνοπουλα ψητή στου Σελεμεκου, σε ξύλινη εξέδρα πάνω από το ποτάμι. Σινεμά θερινό στον Εσπερο, το Σταρ, το Αριστον. Φυστικακι, στραγαλακι, πασατεμπακι από τους Πελιγκους. Σαμαλι από τους πλανόδιους γλυκατζηδες. Παγωτό χωνάκι από τους πλανόδιους Αλέκο, Βησσαρη, Τογελο. Έβγα παγωτό ξυλάκι, κυπελλάκι, κρέμα σοκολάτα. Κοκορέτσι και κεμπάπ από τον Βασίλη ή τον Ρουκη μια δραχμουλα το κομματακι. Τσιγάρα φίλτρο χύμα, ένα πενηνταρακι το ένα από το περίπτερο του Μαναου στο Σταθμό, για τον φόβο των Ιουδαίων και κάπνισμα μόνο νύχτα στις σκοτεινές τις γειτονιές το καλοκαίρι που διάβαζα για τις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο (μετά, κάπνιζα στη φόρα και μπροστά στον μπαμπά).Μπυρα και μεζέ στο Μπαρ του Θανασακη, στην Κληματαριά και στου Τσιτσάνη. Ατελείωτη βόλτα στην Ασκληπιού για να τις δούμε και να μας δουν, με τα θηλυκά ξεμπρατσωτα και μαυρισμένα από τα μπάνια στη Μηλίνα και στα Καλά Νερά. Πάρτυ με πικάπ Ντουαλ, 45αρια δισκάκια, βερμούτ χύμα από του Τσαγκουλη και φυστίκια αραπικα. Τουιστ, μαμπο, μποσσα νόβα, χαλλυ γκαλλυ, τσα τσα, τσαρλεστον, ροκ εντ ρολ, μπλουζ, βαλςκαι μετά σέικ και μαντισσον.
    Αλησμονητοι καιροί.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης