Ένα παιδί, ο 14χρονος Μάριος παίζοντας με τους φίλους του στην ταράτσα της γειτονικής πολυκατοικίας το παρκούρ επιχείρησε να περάσει με ένα άλμα στην ταράτσα της διπλανής πολυκατοικίας αλλά βρέθηκε στο κενό.
Υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση είναι αλήθεια της πυροσβεστικής, αστυνομίας και νοσοκομειακών για τον απεγκλωβισμό και τη μεταφορά του παιδιού αλλά κάθε προσπάθεια ήταν μάταιη.
Η ψυχούλα του πέταξε για τον ουρανό συγκλονίζοντας τους συμμαθητές του 9ου Γυμνασίου που συγκεντρώθηκαν λίγο αργότερα στο σημείο του ατυχήματος αδυνατώντας να πιστέψουν το τραγικό νέο!
Οι γονείς του μικρού βιοπαλαιστές άνθρωποι που πάλευαν να μεγαλώσουν τα τρία παιδιά τους πρέπει να τύχουν κάθε συμπαράστασης για να ξεπεράσουν τον χαμό του Μάριου.
Το γεγονός όμως πως ένα παιδικό παιχνίδι είχε αυτή την τραγική κατάληξη θα έπρεπε πιστεύω να προβληματίσει και να θέσει ερωτήματα στην κοινωνία.
Διότι ζούμε βλέπετε σε μια πόλη που μεγαλώσαμε με αλάνες και άνετους δρόμους και καταλήξαμε να έχουμε τσιμεντώσει τα πάντα, να σκέφτεσαι να διασχίσεις το δρόμο (εκεί που παίζαμε μπάλα) και για να παίξουν αθλοπαιδειές τα παιδιά να έχουν μόνο το προαύλιο του 3ου Γυμνασίου!
Λογικά θα έπρεπε να υπάρχουν αθλητικές υποδομές σε όλον τον ιστό της πόλης και να μην αναγκάζονται μικροί και μεγάλοι να διανύουν αποστάσεις για να αθληθούν, θα μπορούσαν επίσης να αναπτυχθούν δραστηριότητες για παρόμοια αθλήματα που έχουν υψηλό ρίσκο με υπεύθυνους προπονητές γιατί τα παιδια βλέπουν στην τηλεόραση να γίνονται πράγματα και πιστεύουν πως μπορούν να τα κάνουν τα ίδια.
Πρέπει να τους ενημερώσει κάποιος όχι μόνο για τις επαγγελματικές βάσεις παρόμοιων αθλημάτων αλλά και τα μυστικά που μπορεί να κρύβονται πίσω από τη βιτρίνα της τηλεθέασης που κάθε άλλο παρά άδολη είναι.
Δυστυχώς ο αθλητισμός σήμερα βασίζεται περισσότερο στη ρεκλάμα παρά στην πραγματική άθληση, είναι μέσο αλληλοεξόντωσης με όλα τα μέσα παρά ευγενούς άμιλας και υγιούς αθλητικού πνεύματος.
Γι αυτό λέμε πως πρέπει να υπάρχει οργάνωση και σωστή κατεύθυνση σε όλα, να διοργανώνονται οι αγώνες και οι προπονήσεις σε ειδικούς χώρους και με υπεύθυνη επίβλεψη και όλα τα παιδιά να έχουν δικαίωμα σε αυτό, ας αναλάβουμε επιτέλους και εμείς οι πολίτες τις ευθύνες και να ζητήσουμε από το Δήμο και το Κράτος τη δημιουργία αθλητικών χώρων και χώρων αναψυχής στον κεντρικό ιστό της πόλης!
Διότι οι πόλεις αντί να αναπτύσσονται σε μεγάλη έκταση και με άνετο σχεδιασμό συμπιέζονται διαρκώς. Προσωπικά αυτά είχα να πως και με την ευκαιρία να εκφράσω τα συλληπητήρια στην οικογένεια, τους φίλους και συμμαθητές του Μάριου.
Καλό ταξίδι μικρέ…
Λάζαρος Τσουμένης
