Να ‘μουν κι εγώ κάτω από μια ομπρέλα! Κάτω από μια χρωματιστή αιωρούμενη ομπρέλα… κι ας έβρεχε.
Κάτω από μια ομπρέλα φούξια και λιλά, να μου θυμίζει γελαστά ηλιοβασιλέματα δίπλα απ’ το ποτάμι.
Κάτω από μια ομπρέλα πράσινη, που θα ξυπνάει το νερό της λήθης μου όταν λιμνάζει.
Κάτω από μια ομπρέλα γαλανή και αιωρούμενη, να τρέμω σαν το σύννεφο που στάθηκε για λίγο πάνω από το ρολόι στο φρούριο.
Κάτω από μια ομπρέλα θαλασσιά, να μπλέξει τον ανοιξιάτικο ουρανό μου με τις εκβολές μου.
Κάτω από μια ομπρέλα στην Απόλλωνος!
…για να νομίζω πως είμαι στα Τρίκαλα!
…κι ας έβρεχε.
