ΓΡΑΦΕΙ Ο Ανδρέας Γιουρμετάκης
ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλές οικογενειακές ιστορίες με πρωταγωνιστές ανθρώπους που επιχείρησαν να μπουν και να μακροημερεύσουν στην πολιτική και τελικά «έφαγαν» την περιουσία τους για να τα καταφέρουν… Άνθρωποι που θυσίασαν την καλοπέραση των ίδιων και των οικείων τους για ν’ αναμιχθούν στα κοινά και να ικανοποιήσουν τη φιλοδοξία τους δια της προσφοράς στον τόπο…
Χρονικά, αυτές οι οικογενειακές ιστορίες τοποθετούνται στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, ίσως και προπολεμικά, όταν κατά τις μαρτυρίες που υπάρχουν τα πράγματα στην πολιτική – σε σχέση με το χρήμα και όχι με το επίπεδο της αντιπαράθεσης – ήταν απ’ ότι λέγεται, περισσότερο «αθώα»…
Παρ’ όλα αυτά, σκάνδαλα καταγράφονταν και τότε, αρκεί να ανατρέξει κανείς σε ιστορικά αρχεία για να τα βρει… Σαν χθες ας πούμε, 5 Ιανουαρίου του 1950 καταγράφεται το «σκάνδαλο των καυσίμων» που οδήγησε στη δεύτερη περίπτωση καταδίκης υπουργού από το Ειδικό Δικαστήριο στην ιστορία του νέου ελληνικού κράτους, μετά τα Σιμωνιακά του 1876.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ του σκανδάλου ήταν ο Πάνος Χατζηπάνος, στέλεχος του «Λαϊκού Κόμματος» (της «Νέας Δημοκρατίας» εκείνης της εποχής) που εκλεγόταν βουλευτής Ευβοίας συνεχώς από το 1926, ο οποίος καταδικάστηκε γιατί ανέθεσε τη μεταφορά καυσίμων σε εταιρία που συνδεόταν μαζί του και θεωρήθηκε ότι ζημίωσε το Δημόσιο.
ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ με την υπόθεση Χειμάρα που απασχολεί την δημοσιότητα το τελευταίο εικοσιτετράωρο, είναι προφανείς. Η διαφορά είναι ότι το «σκάνδαλο των καυσίμων» πολιτικά συνέβαλε στη διάσπαση του Λαϊκού κόμματος με την αποχώρηση 25 από τους 63 βουλευτές του (μεταξύ τους και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής) και τη δημιουργία του «Λαϊκού Ενωτικού Κόμματος» με επικεφαλής τους Στέφανο Στεφανόπουλο και Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Αντιθέτως, το σκάνδαλο του βουλευτή Φθιώτιδας Χειμάρα το μόνο που προκάλεσε ήταν η παραίτηση του ιδίου από το βουλευτικό αξίωμα. Μια παραίτηση που σύμφωνα με το παρασκήνιο της που δημοσίευσε χθες η «Καθημερινή» ζητήθηκε από τον πρωθυπουργό και ο παραιτηθείς έσπευσε να την αποδεχθεί με την (άκουσον, άκουσον!) απαίτηση να συμπεριληφθεί και πάλι στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, για να τον κρίνει ξανά ο λαός της Φθιώτιδας!
ΘΕΩΡΩ βέβαιο, ότι δεν πρόκειται να τον βάλει στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. ο πρωθυπουργός, πλην όμως εκείνο που εντυπωσιάζει είναι το θράσος του ανδρός… Δεν φτάνει που εξέθεσε κόμμα και πρωθυπουργό με τις δουλειές που έκανε με το Δημόσιο, δηλώνοντας ότι δεν γνώριζε τι επιβάλλει το Σύνταγμα, παραιτείται κατόπιν πιέσεως και αντί «να ψάξει τρύπα να χωθεί», τολμάει να βάλει και όρους! Προφανώς, γιατί θεωρεί ότι δεν έκανε κάτι τόσο σοβαρό. Κάτι δηλαδή, που θα μπορούσε να διαλύσει την παράταξή του και να δρομολογήσει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ένα τέλος ανάλογο με του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη (του ηγέτη του «Λαϊκού Κόμματος» το 1950) το άστρο του οποίου έδυσε εξ αιτίας «του σκανδάλου των καυσίμων».
ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ο βουλευτής Χειμάρας ζητάει την τελική κρίση να την έχει ο λαός (της Φθιώτιδας εν προκειμένω) και όχι ο πρωθυπουργός, γιατί θεωρεί ότι δεν έκανε κάτι μεμπτό. Ή, γιατί έχει διαγνώσει ότι τα κριτήρια του λαού πλέον, ως προς την επιλογή των εκπροσώπων του είναι τόσο ελαστικά που μπορούν να έχουν «δόξα λαμπρά» οι διάφοροι Χειμάρες, Πάτσηδες και όσοι μάγκες πρωταγωνίστησαν στις τελευταίας εσοδείας σκανδαλώδεις περιπτώσεις.
Ας μη λησμονούμε άλλωστε, ότι από την εποχή που ένα «σκάνδαλο μεταφοράς καυσίμων» διέλυε ένα κόμμα και «έθαβε» έναν πολιτικό αρχηγό, μέχρι τη σημερινή που ο συλληφθείς «με την γίδα στην πλάτη» βουλευτής απαιτεί να του δοθεί δεύτερη ευκαιρία εκλογής, μεσολάβησε η εποχή του «είπαμε να κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας, αλλά και όχι 500 εκατομμύρια». Της φράσης δηλαδή, που φέρεται να εκστόμισε ο Ανδρέας Παπανδρέου για να σχολιάσει το σκάνδαλο Μαυράκη της ΔΕΗ και το οποίο οι νεοδημοκράτες ύψωσαν ως σημαία κατά της φαυλότητας του ΠΑΣΟΚ πριν ανακαλύψουν και στους δικούς τους κόλπους τη ροπή προς τον παράνομο πλουτισμό…
ΤΟ FOLLOW UP στην σκανδαλολογία των ημερών (Πάτση, Καϊλή, Χειμάρα) είναι αφ’ ενός ότι τα κόμματα πρέπει να είναι πιο προσεκτικά στην επιλογή των υποψηφίων και αφ’ ετέρου ότι η δικαιοσύνη θα έπρεπε να είναι αμείλικτη.
Σιγά τα ωά!
Γνωστού όντως ότι αφ’ ενός μεν, ενώ είναι εύκολο να ψάξεις το παρελθόν κάποιου είναι αδύνατο να διαγνώσεις τις προθέσεις του και αφ’ ετέρου όσοι ως τώρα πολιτικοί οδηγήθηκαν στο Ειδικό Δικαστήριο είτε αθωώθηκαν λόγω της πίεσης που άσκησαν οι οπαδοί τους και επιβραβεύθηκαν με επανεκλογή από τον λαό (Α. Παπανδρέου, Δημ. Τσοβόλας), είτε εξαγνίστηκαν από τους αντιπάλους (Πέτσος, Ρουμελιώτης). Φθάσαμε δε, στο σημείο να δικάζονται στο Ειδικό Δικαστήριο πολιτικοί (Νίκος Παππάς) οι οποίοι κάνουν περιοδείες επευφημούμενοι από τους οπαδούς τους και αρνούνται να καθίσουν στο εδώλιο.
