"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

13.4 C
Trikala

Χριστός Ανέστη με πολλές καθημερινές πράξεις αγάπης!

lafarm

Σχετικά άρθρα

Ήταν 7 Ιουνίου και ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ταξιδεύει στη Λάρισα για να ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης. Το φορτωμένο πρόγραμμα της ημέρας είχε ήδη καθυστερήσει. Καθώς έφευγαν από το Διαχρονικό Μουσείο κάποιος πρότεινε να αναβληθεί η προγραμματισμένη στάση στον προσφυγικό καταυλισμό στο Κουτσόχερο, γιατί δεν θα προλάβαιναν να είναι στην ώρα τους για το επίσημο γεύμα με τοπικές αρχές της Λάρισας.

Ο Αρχιεπίσκοπος όμως ήταν ανένδοτος, θα πήγαινε οπωσδήποτε στον καταυλισμό. Όταν έφτασε εκεί, είχε μαζευτεί πολύς κόσμος για να τον γνωρίσουν, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι. Η συντονίστρια της δομής τον υποδέχθηκε και τον ρώτησε εάν θα ήθελε να ξεκινήσουν με μια ξενάγηση στα γραφεία. «Εγώ ήρθα να γνωρίσω τον κόσμο που φιλοξενείτε, όχι να δω τα γραφεία», της είπε χαμογελώντας. Κάποιοι από τη συνοδεία τον ενημέρωσαν πως θα έπρεπε να βιαστούν. Εκείνος όμως ζήτησε μια καρέκλα για να καθίσει και με τη βοήθεια μεταφράστριας ξεκίνησε να συνομιλεί μαζί τους «Μπορεί να μη μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα, όμως είμαστε όλοι παιδιά του Θεού. Χρειαζόμαστε περισσότερη αγάπη, περισσότερη πίστη και περισσότερη ελπίδα».

Λίγο πριν σηκωθεί, μια γυναίκα δειλά τον πλησίασε με το μωρό της αγκαλιά, ήταν η Ζοζάν, Κούρδισσα από το Κομπάνι της Συρίας που είχε έρθει στην Ελλάδα με τον σύζυγο και τα τρία τους παιδιά. Το μικρότερο, η Ρουσίν, είχε γεννηθεί με σοβαρή παραμόρφωση στα πόδια και θα χρειαζόταν μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων για να μπορεί να περπατήσει μόνη της. Ο Αρχιεπίσκοπος μιλά σε στενό συνεργάτη του στα Τίρανα « κάτι πρέπει να κάνουμε, το παιδί θέλει βοήθεια». Αυτός χωρίς καθυστέρηση έρχεται σε επαφή με τον καθηγητή Ορθοπεδικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Κωνσταντίνο Μαλίζο!

Κατά Ματθαίον 25:31-46 “….Ελάτε, οι ευλογημένοι και κληρονομήστε τη βασιλεία, επειδή πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ξένος ήμουν και με φιλοξενήσατε, γυμνός ήμουν και με ντύσατε, ασθένησα και με επισκεφθήκατε…

Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς, και σε θρέψαμε; Ή να διψάς, και σου δώσαμε να πιεις; και πότε σε είδαμε ξένον, και σε φιλοξενήσαμε; ή γυμνόν, και σε ντύσαμε; και πότε σε είδαμε ασθενή ή σε φυλακή και ήρθαμε σε σένα;

Σας διαβεβαιώνω, καθόσον το αυτό κάνατε σε έναν από τούς ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα….”

Το μικρό προσφυγόπουλο « η ελαχίστη από τους αδελφούς μας » πλέον περπατάει, τρέχει, κινείται σήμερα όπως κάθε παιδί στην ηλικία της και στέλνει την αγάπη της σε αυτούς που την ευεργέτησαν μαζί με τις ζωγραφιές της.

Χριστός Ανέστη με πολλές καθημερινές πράξεις αγάπης!

Πηγή: Δημήτρης Τριάντος

https://www.youtube.com/watch?v=j2R6wdHDfsI&ab_channel=ANT1TV

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης